Για «παχιά λόγια περί δίκαιης ανάπτυξης» κάνει λόγο η Τομεακή Επιτροπή του ΚΚΕ με αφορμή τη χθεσινή επίσκεψη του υφυπουργού Οικονομίας και Ανάπτυξης Στ. Πιτσιόρλα στη Λάρισα.
Στο σχετικό κείμενο αναφέρονται τα ακόλουθα:
Μια ακόμα φιέστα από αυτές στις οποίες αρέσκεται ο ΣΥΡΙΖΑ , πραγματοποιήθηκε χθες στην πόλη μας. Τα παχιά τα λόγια  περί «δίκαιης ανάπτυξης», περισσέψανε και στον  υφυπουργό οικονομίας  και ανάπτυξης κ. Στ. Πιτσιόρλα, ομιλητή στην εν λόγω εκδήλωση.
 Φυσικά, αυτό δεν μας ξενίζει, καθώς ο υφυπουργός απλά «αναπαρήγαγε» την κυβερνητική πολιτική απατεωνιά μιας  ανάπτυξης που μόνο στον «ιδιαίτερο κόσμο» της κυβέρνησης θα μπορούσε να υπάρχει, αυτής δηλαδή που υποτίθεται ότι θα ωφελήσει το ίδιο βιομήχανους, εφοπλιστές, μονοπώλια κι εργαζόμενους, συνταξιούχους, λαϊκά στρώματα!
Γι αυτό ο υφυπουργός δεν μας είπε:
-    Θα καταργηθούν οι αντεργατικοί νομοί που τσάκισαν εργασιακά – λαϊκά δικαιώματα και έφεραν σε εξαθλίωση  πλατιά τμήματα του λαού;
-    Θα σταματήσει η μερική απασχόληση που σήμερα φτάνει στο 30% , με μέσο μισθό 378 ευρώ μεικτά;
-    Θα παραμείνει ο βασικός μισθός στα 570 ευρώ;
-    Αλήθεια, τι απέγινε εκείνο το 751 που υποσχόταν ο προεκλογικός ΣΥΡΙΖΑ;
-    Οι συντάξεις θα κοπούν παραπέρα και θα φτάσουν να είναι  επιδόματα;
-    Η φορολεηλασία απέναντι στα λαϊκά στρώματα θα σταματήσει; Τι θα γίνει με τα  5.500 ευρώ αφορολόγητο όριο, τι θα γίνει με τη φοροληστεία ακόμη και των ανέργων;; Θα επανέλθει η 13η και 14η σύνταξη και τα δώρα Χριστουγέννων;   
Η απουσία απαντήσεων ας κριθεί από το λαό της πόλης μας.
Για ακόμη μια φορά προκαλεί τη νοημοσύνη μας η κυβέρνηση και το πολιτικό της προσωπικό. Η «μεταμνημονιακή κανονικότητα» της την οποία και νομοθετεί με εκατοντάδες νόμους λαιμητόμους τα τελευταία χρόνια, με πιο πρόσφατο το μεσοπρόθεσμο, δεν έχει τέλος. Άλλωστε, και η πρόσφατη καταψήφιση των προτάσεων του ΚΚΕ στη Βουλή από την κυβέρνηση και όλα τα αστικά κόμματα, είναι μια ακόμη απόδειξη ποια ανάπτυξη σχεδιάζουν.
Η δίκαιη ανάπτυξη τους δεν μπορεί να υπάρχει σε ένα σύστημα άδικο, σάπιο ως το μεδούλι. Μονόδρομος γι αυτό το σύστημα είναι η ένταση της εκμετάλλευσης, ο εργασιακός μεσαίωνας, η εμπορευματοποίηση κοινωνικών υπηρεσιών, οι ιδιωτικοποιήσεις και ένας κατάλογος που δεν έχει τέλος.
Τέλος μπορεί να δοθεί μόνον όταν τα εργατικά- λαϊκά στρώματα αποφασίσουν να πάρουν την κατάσταση στα χέρια, οργανώνοντας τον αγώνα τους για άμεσες διεκδικήσεις, εντάσσοντας αυτό τον αγώνα στην πάλη για ριζικές αλλαγές.