«Ως Έλληνας, Γιουνάν και Ρουμ, με έντονη τη Βυζαντινή συνείδηση, με παππούδες πρόσφυγες από την Καππαδοκία της Μικράς Ασίας, έχω ισχυρή τη συναίσθηση των δεσμών μου με την Ανατολή. Αντιλαμβάνομαι το πολιτισμικό υπόστρωμα που υπάρχει στους λαούς και στους απλούς ανθρώπους, πίσω από την εξωτερική εθνική και θρησκευτική ταυτότητα.

Και γι’ αυτό είμαι βέβαιος ότι είναι πολλά αυτά που μπορούμε να κάνουμε μαζί, σε πείσμα των αντιξοοτήτων. Το αύριο των παιδιών μας δεν μπορεί να είναι ο πόλεμος και ο φόβος, το μίσος και ο αλληλοσπαραγμός. Το αύριο πρέπει να είναι η συνεργασία και η συνύπαρξη, η ευημερία και η ανάπτυξη».

Τα παραπάνω ανέφερε οΕισηγητής Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων της Διακοινοβουλευτικής Συνέλευσης Ορθοδοξίας, βουλευτής Λαρίσης της Νέας Δημοκρατίας,κ. Μάξιμος Χαρακόπουλοςστο Διεθνές Συνέδριοκοινοβουλευτικού  διαλόγουμε θέμα:«Ενότητα στην πολυμορφία και βασικές αρχές ελευθερίας για τους Χριστιανούς και Μουσουλμάνους στην Μέση Ανατολή», που έλαβε χώρα στο Κοινοβούλιο του Λιβάνου με πρωτοβουλία της βουλής του Λιβάνου και της Διακοινοβουλευτικής Συνέλευσης Ορθοδοξίας σε συνεργασία με την Αραβική Διακοινοβουλευτική Ένωση.

Τις διήμερες εργασίες του Συνεδρίου χαιρέτησαν ο Πατριάρχης Αντιοχείας κ. Ιωάννης και εκπρόσωποι των 18 θρησκειών, ομολογιών και δογμάτων του Λιβάνου. 
Ο κ. Χαρακόπουλος, στην ομιλία του υπογράμμισε ότι τα προηγούμενα χρόνια«είδαμε την έξαρση του θρησκευτικού φανατισμού και της μισαλλοδοξίας, τον πολλαπλασιασμό των τρομοκρατικών επιθέσεων, την επικράτηση ακραίων κύκλων σε μεγάλες περιοχές, όπως του Ισλαμικού Κράτους, στη Συρία, στο Ιράκ, σε περιοχές της Αφρικής. Ωστόσο, πίσω από αυτά τα φαινόμενα αναδύονται δύο διαπιστώσεις.
•    Πρώτον, ότι σε μεγάλο βαθμό οφείλονται σε λανθασμένες πολιτικές που άσκησαν κάποιες δυνάμεις σε περιοχές, όπως η Μέση Ανατολή, τροφοδοτώντας αισθήματα αδικίας και μίσους.
•    Δεύτερον, ότι η θρησκευτική μισαλλοδοξία, που σημαίνει έλλειψη ανοχής προς την θρησκευτική ταυτότητα του συνανθρώπου μας, πλήγωσε πρωτίστως τις ίδιες τις χώρες που γιγαντώθηκαν αυτές οι τάσεις. Πίσω απ’ αυτές βρέθηκαν πάλι ποικιλώνυμα συμφέροντα, που δεν είχαν την παραμικρή έγνοια για τη τύχη των λαών».
«Δυστυχώς», συνέχισε ο εισηγητής της ΔΣΟ, «τα παθήματα συνεχίζουν να μην γίνονται μαθήματα. Πρόσφατο παράδειγμα που θα ήθελα να το καταγγείλω και από αυτό το βήμα εντός της βουλής του Λιβάνου είναι η καταστροφή από τους τουρκικούς βομβαρδισμούςστο Αφρίν του τάφου του Αγίου Μάρωνα -προστάτη των Μαρωνιτών- και της εκκλησίας του Αγίου Ιουλιανού του 4ου αιώνα. Τέτοιες βάρβαρες πράξεις εντάσσονται σε μια πολιτική της“γενοκτονίας της μνήμης”, και ασκείται τόσο στην ίδια τη Τουρκία, όσο και στο κατεχόμενο τμήμα της Κύπρου. Την ίδια τακτική ακολουθούν μισαλλόδοξες ομάδες όπως το Ισλαμικό Κράτος, που επιθυμούν να εξαφανίσουν τον θαυμαστό πολιτισμικό και θρησκευτικό πλουραλισμό της Μέσης Ανατολής».
Ο Θεσσαλός πολιτικός επισήμανε ότι «η διεθνής κοινότητα θα μπορούσε να έχει καταλυτική παρουσία στη θετική διευθέτηση των αντιθέσεων. Αντ’ αυτού, όμως, επικρατούν άλλες λογικές. Φθάσαμε στο σημείο κάποιοι να ωθούν τα πράγματα, αλόγιστα, σε έναν νέο ψυχρό πόλεμο, σε νέες διαιρέσεις, σε νέες περιχαρακώσεις, με οικονομικές κυρώσεις, με πρωτοφανείς στην ευρύτητά τους απελάσεις διπλωματών. Ένα αρνητικό περιβάλλον, που, μοιραία, θα εντείνει και τους περιφερειακούς ανταγωνισμούς και τις συγκρούσεις. Εδώ, λοιπόν, είναι το δικό μας το καθήκον. Να δώσουμε τη δική μας απάντηση στις προκλήσεις των καιρών. Να γκρεμίσουμε τα τεχνητά τείχη, να στηρίξουμε τις δυνάμεις της συνεργασίας. Με αφετηρία τις πλούσιες παραδόσεις μας, την ιστορική μας κληρονομιά να δημιουργήσουμε νέους ισχυρούς δεσμούς συνεργασίας».
Η πρόταση, τέλος, του κ. Χαρακόπουλου για τη σύσταση ενός μόνιμου Παρατηρητηρίου Παραβιάσεων των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων των Ορθοδόξων, βρήκε μεγάλη ανταπόκριση μεταξύ των συνέδρων, υποστηρίχθηκε από ομιλητές από διάφορες χώρες και έγινε αποδεχτή από το Προεδρείο της ΔΣΟ, όπως ανακοίνωσε ο Γ. Γραμματέας της κ. Ανδρέας Μιχαηλίδης.