Oταν η γενιά των νέων, αθόρυβων αλλά τολμηρών, δημιουργών συναντά τους “καταραμένους Ελληνες ποιητές” γεννιούνται μικρές, φωτεινές εκπλήξεις. Μια τέτοια έκπληξη είναι το “Spleen”, η νέα δισκογραφική δουλειά του νεαρού συνθέτη Δημήτρη Κογιάννη με μελοποιημένη ποίηση του Κώστα Ουράνη, με τη φωνή του Γιάννη Κούτρα και την συμμετοχή του Χρήστου Θηβαίου, της Σοφίας Παπάζογλου, του Μίλτου Πασχαλίδη και του Δημητράκη Ramone. Ο Δημ. Κογιάννης έλκει την καταγωγή του απ τα Τρίκαλα, την πόλη που έβγαλε τόσους μεγάλους μουσικούς, καθώς είναι γιος του δημοσιογράφου, πρώην Διευθυντή Ειδήσεων της ΕΡΤ, Γιώργου Κογιάννη.
Το «Spleen» δεν είναι απλώς ένας δίσκος, είναι μια ιδιαίτερη έκδοση – ένα cd κι ένα βιβλίο σε παραγωγή “Μικρού Ηρωα”, με χειρόγραφα του ποιητή, αλλά και με εικαστική αφήγηση των «ποιητικών ιστοριών» μέσα από πρωτότυπα κόμικς. Είναι  η πρώτη μελοποίηση ποιημάτων του Ουράνη υπό τη μορφή ολοκληρωμένου κύκλου τραγουδιών, αλλά ταυτόχρονα και μία γοητευτική περιήγηση στο σύμπαν του ποιητή – μια περιήγηση, που περιλαμβάνει και την ίδια την φωνή του Κώστα Ουράνη σε ένα σπάνιο ηχητικό ντοκουμέντο: Η ανδρική φωνή που ακούγεται να μιλάει στο πρώτο κομμάτι του δίσκου, δεν είναι παρά ο ίδιος ο Ουράνης στην μία και μοναδική ραδιοφωνική συνέντευξη που παραχώρησε ποτέ.
Ο ίδιος ο συνθέτης Δημήτρης Κογιάννης λέει πως βρήκε στους στίχους του Ουράνη έναν μοναδικό συνδυασμό του Καρυωτάκη και του Καββαδία: “Βρήκα στον Ουράνη”, λέει, “τον Καββαδία που έψαχνα. Είχε συγχρόνως τη μελαγχολία του Καρυωτάκη, που ήδη από την εφηβεία με είχε συνεπάρει”.
Το απόσπασμα της συνέντευξης του Ουράνη, που “σαμπλάρει” με ένα εξαιρετικό δέσιμο πάνω από την μουσική, προέρχεται από το ψυφιακό αρχείο της ΕΡΤ και την εκπομπή «Εποχές και Συγγραφείς». Τα χειρόγραφα του ποιητή τα παραχώρησε στον συνθέτη ο Μάνος Ελευθερίου. Στον ίδιον τα είχε δώσει η γυναίκα του Ουράνη, Ελένη Νεγρεπόντη -η κριτικός λογοτεχνίας και συγγραφέας που έγινε γνωστή με το ψευδώνυμο Άλκης Θρύλος. Τότε, ο Μάνος Ελευθερίου ήταν πιτσιρικάς και ο Ουράνης δεν βρισκόταν πια στη ζωή.
«Spleen» είναι ο τίτλος ενός βαθιά μελαγχολικού ποιήματος του Σαρλ Μποντλαίρ στην ενότητα «Ανία και ιδεώδες» της ποιητικής συλλογής «Τα άνθη του κακού» (1857). «Το spleen του Παρισιού» ήταν ο τίτλος που δόθηκε στη μεταθανάτια έκδοση των πεζοτράγουδων του Μποντλαίρ το 1869. Για ‘κείνον spleen ήταν «μια αρρώστια του πνεύματος», μία ακατανίκητη διάθεση φυγής και νοσταλγίας».
Το «spleen» κατάγεται από την αρχαία ελληνική λέξη σπλην, ένα όργανο του σώματος, στο οποίο κάποτε πίστευαν ότι εδράζονται τα συναισθήματα ή τα πάθη. Η λέξη σπλην συνδέεται ετυμολογικά με το σπλάχνο. Στην αρχαϊκή αγγλική «spleen» σήμαινε μελαγχολία. Την έννοια του «spleen» εισήγαγε στη νεοελληνική ποίηση ο Κώστας Ουράνης. «Spleen» άλλωστε, ήταν ο τίτλος που έδωσε στη δεύτερη ποιητική του συλλογή (1912).
Το “Spleen” είναι η δεύτερη δισκογραφική δουλειά του Δημήτρη Κογιάννη. Η πρώτη, το Aldebaran, ήταν και πάλι μελοποιημένη ποίηση των Βάρναλη, Καρυωτάκη, Πολυδούρη, Ουράνη, Λαπαθιώτη, Κύρου, Λεοντάρη και Φιλύρα, με την συμμετοχή του Μίλτου Πασχαλίδη, του Βασίλη Σκουλά, της Γιώτας Νέγκα, της Ρίτας Αντωνοπούλου, της Λένας Αλκαίου, της Καίτης Κουλία και του Απόστολου Ρίζου.
Την παραγωγή του βιβλίου - CD υπογράφει ο Μικρός ΗΡΩΣ.