Την Κυριακή 12 Νοεμβρίου και ώρα 8.00μμ, θα πραγματοποιηθεί συναυλία της Συμφωνικής Ορχήστρας Λάρισας - αφιέρωμα στο Σύλλογο Φίλων της Σ.Ο.Λ. με αφορμή την πολυετή προσφορά του συλλόγου στην ορχήστρα. Διεύθυνση : Χρήστος Κτιστάκης . Η είσοδος είναι ελεύθερη για το κοινό.
ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΣΥΝΑΥΛΙΑΣ   ΚΥΡΙΑΚΗ 12 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 2017 – ώρα 8.00μμ
•    Piano trio no1 op 49 Mendelson Felix ( flute Σαπλαχίδου Κ.  cello Νικολαίδης Ν. piano Κτιστάκης Χ. )
•    Deux interludes pour flute, violon et clavecin Jacques Ibert  ( flute Παπανδρεόπουλος Β.  violin  Χώτα Ε. piano Κτιστάκης Χ. )
•    Madeleine Dring trio for flute, oboe and piano β’ μέρος ( flute Σοφιάδης Ι. oboe Χατζούλης Δ.  piano Κτιστάκης Χ. )
•    Μικρή νυχτερινή MOZART
•    AIR BACH in D
•    Διασκευές έργων μεγάλων συνθετών κινηματογραφικής μουσικής
H «Μικρή Νυχτερινή Μουσική» (Eine Kleine Nachtmusic) MOZART
Μία από το πιο γνωστές συνθέσεις του Βόλφγκανγκ Αμαντέους Μότσαρτ, που φέρει τον αριθμό 525 στον κατάλογο Κέχελ με την εργογραφία του σπουδαίου αυστριακού συνθέτη.
Γράφτηκε στη Βιέννη, την εποχή που ο Μότσαρτ συνέθετε την όπερα «Ντον Τζιοβάνι» και ολοκληρώθηκε στις 10 Αυγούστου 1787. Ο συνθέτης δεν έδωσε τίτλο στο έργο αυτό, αλλά, όπως αναφέρει σε κάποιες σημειώσεις του, είναι μία «Μικρή νυχτερινή μουσική» (Eine Kleine Nachtmusic στα γερμανικά), τίτλος που επικράτησε αργότερα. Το έργο είναι γνωστό και ως «Σερενάτα αρ. 13, σε σολ» (Serenade No 13).
Οι σερενάτες του Μότσαρτ γράφονταν κατόπιν παραγγελίας από πάμπλουτους αριστοκράτες της αυτοκρατορίας των Αψβούργων, που ήθελαν να διασκεδάσουν τους συνδαιτημόνες τους κατά τη διάρκεια του δείπνου. Για το συγκεκριμένο έργο δεν υπάρχουν πληροφορίες για τον παραγγελέα και τον χρόνο που πρωτοπαίχτηκε. Το μόνο που γνωρίζουμε είναι ότι πωλήθηκε το 1799 από τη χήρα του συνθέτη Κονστάντζε και πρωτοεκδόθηκε το 1827.
H «Μικρή Νυχτερινή Μουσική» (Eine Kleine Nachtmusic) αρχικά ήταν γραμμένη για κουιντέτο εγχόρδων (2 βιολιά, βιόλα, βιολοντσέλο, κοντραμπάσο) και αποτελείτο από πέντε μέρη, το δεύτερο από τα οποία («Minuet and Trio»), είτε χάθηκε, είτε αφαιρέθηκε από τον συνθέτη για κάποιο λόγο. Το έργο σήμερα ακούγεται κυρίως από ορχήστρα εγχόρδων και αποτελείται από τα εξής τέσσερα μέρη:
    Allegro
    Romanze: Andante
    Menuetto: Allegretto
    Rondo: Allegro
AIR BACH in D
Ο Bach έγραψε συνολικά τέσσερις ορχηστρικές σουίτες, η πιο γνωστή από αυτές είναι η τρίτη. Γράφτηκε, μαζί με τις άλλες, κατά την τελευταία περίοδο της ζωής του στη Λειψία, γύρω στο 1731. Παρά το γεγονός ότι οι τέσσερις σουίτες βρέθηκαν με αυτή την αρίθμηση,  δεν γράφτηκαν με αυτή τη σειρά. Η συγκεκριμένη 3η, χρονολογείται από το 1723 περίπου, όταν ο Bach ήταν αρχιμουσικός στην Thomasschule, η σουίτα αρ. 4 όμως, χρονολογείται πριν από τα Χριστούγεννα 1725 και η δεύτερη σώζεται με χειρόγραφη μορφή από το 1738-9.
Έτσι, η αρίθμηση για τις ορχηστρικές σουίτες δεν είναι απολύτως ακριβής. Και, φαίνεται, η ενορχήστρωση του Bach για τις «ορχηστρικές» σουίτες είναι αρκετά χαλαρή. Το σύνολο των μουσικών που εκτελούν το έργο μπορεί να είναι τόσο μικρή όσο ένα κουαρτέτο εγχόρδων, λίγοι ξύλινοι πνευστοί, μερικές τρομπέτες και έναν κρουστό.
Το Air (το δεύτερο μέρος της 3ης σουίτας) μεταγράφηκε για έγχορδα από τον August Wilhelmj.