Για επικοινωνιακά παιχνίδια κατηγόρησε την κυβέρνηση ο ειδικός αγορητής του Ποταμιού, κ. Κώστας Μπαργιώτας, ξεκινώντας την τοποθέτησή του στο νομοσχέδιο «Μέτρα για την επιτάχυνση του κυβερνητικού έργου», το λεγόμενο «Παράλληλο Πρόγραμμα».

Τόνισε ότι «το παράλληλο πρόγραμμα είναι το πιο ψευδεπίγραφο νομοσχέδιο το οποίο έχει κατατεθεί στη Βουλή, όσον αφορά τους όρους της γενικής πολιτικής, γιατί στην πραγματικότητα είναι κενό. Δεν έχει καμία σοβαρή τροποποίηση, δεν έχει κανένα άρθρο το οποίο να έχει άμεση και σοβαρή επίπτωση στην πολύ δύσκολη καθημερινότητα των Ελλήνων». Συνεχίζοντας την κριτική του και, αφού ανέδειξε την προχειρότητα με την οποία νομοθετεί η κυβέρνηση με πολλές διατάξεις να φεύγουν και να έρχονται κατά την διάρκεια της συζήτησης στην αρμόδια επιτροπή, επεσήμανε ότι το μόνο συνεκτικό στοιχείο του «συνονθυλεύματος είναι η καθαρή, πλέον, προσπάθεια χαλάρωσης των κανόνων της δημόσιας διοίκησης σε όλα τα επίπεδα, με όλους τους τρόπους, από όλα τα Υπουργεία και η άλωση του κρατικού μηχανισμού: Ρουσφέτια, διορισμοί, καινούργιες επιτροπές. Το νομοσχέδιο φτιάχνει άλλες τρεις-τέσσερις επιτροπές -το Υπουργείο Εσωτερικών, το Υπουργείο Εργασίας, το Υπουργείο Υγείας κάνουν επιτροπές γενικώς - λες και δεν είχαμε αρκετές - και κάνει διορισμούς, όπως οι διορισμοί κατ’ εξαίρεση στους ΟΤΑ, οι οποίοι δεν είναι μέσα σε αυτούς που έχουν εγκριθεί από την τρόικα - και θα δούμε πώς θα γίνουν ούτε κοστολογημένοι είναι- και διάφορες μικροχάρες σε συντεχνίες».

Στη συνέχεια της τοποθέτησής του, επέκρινε τη σκανδαλώδη ρύθμιση της κ. Φωτίου για χρηματοδότηση ΜΚΟ και συλλόγων έξω από το πλαίσιο και τους κανόνες της κείμενης νομοθεσίας, λέγοντας ότι με τον τρόπο που είναι διατυπωμένη η συγκεκριμένη διάταξη, είναι στην ευχέρεια του Υπουργού να χρηματοδοτήσει όποιον αυτός επιθυμεί χωρίς κανένα κριτήριο.

Στη συνέχεια, υπογράμμισε ότι «Το σύστημα καταρρέει και εμείς νομοθετούμε πράγματα τα οποία δεν θα επηρεάσουν την καθημερινότητα της λειτουργίας του στο ελάχιστο. Το νομοσχέδιο σκιαγραφεί ένα ΕΣΥ χωρίς κανόνες, οργάνωση και κανονισμούς. Εισάγει μια πολύ επικίνδυνη λογική εμπόλεμης ζώνης. Κάνει την προχειρότητα ουσιαστικά μοχλό ανατροπής των κανόνων. Ανοίγει πόρτες, οι οποίες θα απορρυθμίσουν το σύστημα στην πορεία, όπως την μετάταξη των ασθενοφόρων στις πυροσβεστικές».

Κλείνοντας την τοποθέτησή του και τονίζοντας την προβληματική ρύθμιση για την ασφαλιστική κάλυψη των ανασφάλιστων και τον επιπόλαιο τρόπο που γίνεται, ανέφερε ότι «δεν είναι σύστημα ισότητας. Είναι σύστημα ανισότητας και εμβάθυνσης των αδυναμιών. Εν πολλοίς, φορτώνει στους μισούς τα βάρη για όλους και δεν μπορεί να λειτουργήσει, δεν μπορεί να πάει μακριά. Το μεγάλο πρόβλημα στη λογική του Υπουργείου και του νομοσχεδίου ήταν και είναι η έλλειψη πολιτικής και σαφούς περιγράμματος».