Η πρόσφατη τρομοκρατική επίθεση στην καρδιά του ευρωπαϊκού διαφωτισμού και της δημοκρατίας δεν ήρθε ξαφνικά, καθώς είχε προηγηθεί πέρυσι το Charlie. Το αυγό του ισλαμοφασισμού έσπασε το 2006, όταν ένας Δανός δημοσιογράφος τόλμησε να απεικονίσει σε σκίτσο τον Μωάμεθ. Οι τότε απειλές αλλά και το μποϋκοτάζ των μουσουλμάνων, ανάγκασαν τη Δανία να ζητήσει επίσημα συγγνώμη! Η υπαναχώρηση συνεχίστηκε το 2007 στην Ολλανδία, όπου απαγορεύτηκε η προβολή ρεπορτάζ που κατέγραφε τις προκαταλήψεις των μουσουλμάνων.

Έκτοτε, η κριτική στο Κοράνιο έγινε το μοναδικό ταμπού σε αυτή τη υπερβολικά ανεκτική χώρα που προασπίζει ένθερμα τα δικαιώματα των ομοφυλόφιλων κι επιτρέπει ελεύθερα την χρήση του οπίου! Το 2009, οι Ελβετοί πολίτες αποφάσισαν με δημοψήφισμα τον περιορισμό ανέγερσης τζαμιών στη χώρα τους, εκφράζοντας την ανησυχία για την αλλοίωση της πολιτισμικής τους ταυτότητας. Οι Τούρκοι όμως, αντέδρασαν έντονα και απείλησαν ότι θα αποσύρουν καταθέσεις από τις ελβετικές τράπεζες ενώ το δημοψήφισμα κινδυνεύει να ακυρωθεί εν μέσω διεθνών πιέσεων.  Επιπρόσθετα, με δεδομένο ότι οι μουσουλμάνοι αγριεύουν με την απαγόρευση της ισλαμικής μαντίλας στα ευρωπαϊκά Πανεπιστήμια, η συζήτηση μετατοπίζεται στρουθοκαμηλικά στην… απόσυρση του συμβόλου του σταυρού από τα δημόσια κτίρια, για λόγους θρησκευτικής αμεροληψίας... 

Στην χώρα μας, ήταν ευτύχημα το πώς μια ομάδα ηθοποιών γλίτωσε κυριολεκτικά την τελευταία στιγμή από τον μαινόμενο ισλαμικό όχλο στην Κομοτηνή, όταν διαδόθηκαν φήμες σχετικά με την παρουσία μιας ημίγυμνης μπροστά από ένα τζαμί, γεγονός το οποίο πρόσβαλε το θρησκευτικό συναίσθημα της μουσουλμανικής μειονότητας… Η Αθήνα γεύτηκε το 2009 – ευτυχώς αναίμακτα - μια μικρή «ισλαμική επανάσταση», με αφορμή το ότι ένας αστυνομικός έσκισε φύλλα από το Κοράνιο λαθρομετανάστη κατά τη διάρκεια ελέγχου. Τότε, με θρησκευτικό φανατισμό και αυτοματισμό, εκατοντάδες μουσουλμάνοι τα έκαναν γυαλιά καρφιά διαδηλώνοντας. Η Ευρώπη της ανεκτικότητας και του πολυπολιτισμού, έφτασε να αγνοει πως μια αντίστοιχη διαδήλωση Χριστιανών ή αλλοθρήσκων δεν θα μπορούσε ούτε κατά διάνοια να πραγματοποιηθεί στην Βαγδάτη, στο Κάιρο, στην Τεχεράνη ακόμα και στην Κωνσταντινούπολη, γιατί θα ενείχε τον άμεσο κίνδυνο λιθοβολισμού ή απαγχονισμού των συμμετεχόντων... 

Χρειάζονται δυο για το ευρωπαϊκό «ταγκό» της πολιτισμικής σύγκλισης των διαφορετικών λαών, πολιτισμών και θρησκειών. Όταν όμως κινδυνεύουμε να χορέψουμε στο ταψί των μισαλλόδοξων του ισλάμ, το πρώτο που οφείλουμε να διαφυλάξουμε δεν είναι η δίχως όρια ανεκτικότητα, αλλά η πιθανότητα να μείνουμε στο τέλος με το μαντήλι των δακρύων. Διότι, οι λύκοι του νεοναζισμού καραδοκούν καθώς τους δίδεται η ευκαιρία να συντονιστούν με τους φόβους και τις ανασφάλειες των μαζών. 

Αλίμονο αν η φοβική αντιμετώπιση του ισλαμοφασισμού φτάσει να καταστεί το νέο πολιτισμικό ταμπού στη γηραιά ήπειρο. Με τόσες προκαταλήψεις να έχουν ξεπεραστεί, είναι παράδοξο και υποκριτικό, να περιορίζεται η ελευθερία των Ευρωπαίων πολιτών με τη φοβική αντιμετώπιση του ισλάμ. Δεν είναι δυνατόν η Ευρώπη, που προασπίζει τις ιδιαιτερότητες οποιασδήποτε μειονότητας, να εθελοτυφλεί όταν στο έδαφός της, εφαρμόζεται το ισλαμικό δίκαιο (σαρία). Στην προσπάθεια αυτή, επιβάλεται να πρωτοστατήσουν οι μουσουλμάνοι που ασπάζονται πλήρως τις ευρωπαϊκές αρχές και αξίες. Αυτοί πρέπει να γίνουν εμπροσθοφυλακή του ευρωπαικού κεκτημένου που τους φιλοξενεί και τους σντιμετωπίζει ως ισότιμους πολίτες. Μια τέτοια πρότυπη στάση επέδειξε ο μουσουλμάνος Δήμαρχος του Ρότερνταμ που κύρηξε πόλεμο στους τζιχαντιστές. Γιατί ο ισλαμοφασισμός όπως κάθε μορφή φασισμού, στο τέλος στρέφεται και εναντίον των οικείων του, κάτι το οποίο ο ISIS έκανε εξ’ αρχής σε Ιράκ και Συρία…

Ο Μιλτιάδης Γ. Δεληχάς είναι Διδάκτωρ Ιατρικής Σχολής του Α.Π.Θ.