Στην απόλυση - έκπληξη του διοικητή του Πανεπιστημιακού νοσοκομείου Λάρισας αναφέρεται δημοσίευμα της εφημερίδας "Καθημερινή" που φέρει την υπογραφή του Κωνσταντίνου Ζούλα υπό τον τίτλο "Έμελλε να ζήσουμε τους Συριζοφρουρούς".

Συγκεκριμένα αναφέρει:

Πολλά μπορεί να καταλογίσει κανείς στον Γιώργο Παπανδρέου, αλλά οφείλει να του αναγνωρίσει κάτι σημαντικό: Οτι καθιέρωσε την έννοια της Διαύγειας στη χώρα μας -δηλαδή της υποχρεωτικής δημοσιοποίησης όλων των αποφάσεων της διοίκησης- και ότι προσπάθησε να εγκαθιδρύσει ένα σύστημα αξιοκρατικών προσλήψεων με το Οpen Gov.

Αν αναρωτιέστε πώς θυμήθηκα τον πρώην πρωθυπουργό, υπάρχουν δύο λόγοι: Ο πρώτος σχετίζεται με την αυριανή εκλογή στη Ν.Δ. Μου έχει προκαλέσει τρομερή εντύπωση ότι, ενώ και οι τέσσερις υποψήφιοι υπόσχονται να φέρουν ανανέωση, αξιοκρατία και διαφάνεια, ουδείς έχει αισθανθεί την ανάγκη να εξηγήσει το αυτονόητο. Το ποιος πληρώνει αυτόν τον πακτωλό των χρημάτων που είναι εξόφθαλμο πια ότι ξοδεύονται στη μάχη της Ν.Δ. Και ειδικώς τις τελευταίες εβδομάδες με τον καταιγισμό τηλεφωνημάτων απροσδόκητης οικειότητας που δέχονται οι πολίτες να ψηφίσουν τον τάδε ή τον δείνα.

Ο βασικός, ωστόσο, λόγος που θέλησα να αναδείξω το συγκεκριμένο θέμα είναι άλλος. Εδώ και περίπου εννέα μήνες η χώρα μοιάζει να έχει επιστρέψει στην εποχή του πατρός του Γ. Παπανδρέου. Τότε, δηλαδή, που, όπως θυμούνται οι παλιότεροι, «πήγαινες στην δουλειά σου στο Δημόσιο και έβλεπες ξαφνικά κάποιον άγνωστο όχι μόνον να κάθεται στο γραφείο σου, αλλά και να σε βρίζει που δεν το έχεις ακόμη αδειάσει».

Δεν είναι υπερβολή να λεχθεί ότι οι τότε πρασινοφρουροί μοιάζουν να ξαναζωντανεύουν σήμερα ως συριζοφρουροί. Οι υπουργοί του κ. Τσίπρα με απύθμενο θράσος όχι μόνον ξηλώνουν χωρίς κανένα σχέδιο και οποιαδήποτε αξιολόγηση διοικητές και διευθυντές από τον ευρύτερο δημόσιο τομέα, αλλά αποδεικνύεται πλέον περίτρανα ότι τους αντικαθιστούν με ανθρώπους που απλά έχουν το «προσόν» να είναι κολλητοί τους.

Το παράδειγμα του διοικητή Νοσοκομείου κ. Κώστα Καράμπατσα είναι ενδεικτικό. Εχοντας κατά γενική ομολογία μια πολύ επιτυχημένη διοίκηση από το 2010 μέχρι σήμερα στα νοσοκομεία Λάρισας και Βόλου, έλαβε τον Μάρτιο από τον κ. Παν. Κουρουμπλή την εντολή με την οποία αξιώνονταν οι παραιτήσεις όλων των διοικητών των νοσοκομείων. Ο κ. Καράμπατσας ανταποκρίθηκε αμέσως, δείχνοντας εμπράκτως ότι για λόγους αξιοπρεπείας δεν επιθυμεί καν να προσβάλει την «παραίτηση» και να αξιώσει αποζημίωση. Δείτε όμως τι συνέβη. Λόγω των δεκάδων επιστολών στήριξης του κ. Καράμπατσα (από γιατρούς, φορείς κ.λπ.), ο κ. Κουρουμπλής τελικά απέρριψε την παραίτησή του και τον μετέθεσε ως κοινό διοικητή των νοσοκομείων της Λάρισας (Πανεπιστημιακό και Γενικό). Και ενώ ο κ. Καράμπατσας τον Ιούνιο ανέλαβε τα νέα του καθήκοντα, ήρθε τώρα ο νέος υπουργός Υγείας Ανδ. Ξανθός με τον γνωστό αναπληρωτή του κ. Πολάκη να του ξαναζητήσουν την παραίτησή του!

Θα ρωτήσετε ευλόγως: Τα ίδια δεν γίνονταν και στο παρελθόν; «Ακόμη χειρότερα» είναι απάντηση. Η «λογική» της Ν.Δ. και του ΠΑΣΟΚ να αλώνουν όλες τις θέσεις με ημέτερους απεδείχθη μια από τις σοβαρότερες παθογένειες των δύο κομμάτων που πληρώνει σήμερα η χώρα. Αλλά θα συμφωνήσετε, επίσης, ότι αφότου μας βρήκε η κρίση, άρχισε να γίνεται πια κατανοητό στα πάλαι ποτέ μεγάλα κόμματα ότι τα στελέχη της Διοίκησης δεν μπορούν να αλλάζουν σαν τα πουκάμισα, ότι πρέπει να υπάρχει μια συνέχεια στο Δημόσιο και -κυρίως- ότι χρειάζονται συγκεκριμένα προσόντα για να αναλάβει κάποιος μια νευραλγική θέση. Οχι απλά να είναι αποτυχημένος βουλευτής. Και σε αυτό συνέβαλε καθοριστικά ο Γ.Παπανδρέου, ασχέτως αν το Οpen Gov εφαρμόστηκε τη χειρότερη στιγμή κι ο ίδιος υποσχόταν παραλλήλως και αφρόνως ότι λεφτά υπάρχουν.

Τι κάνει σήμερα ο ΣΥΡΙΖΑ; Αντί να βελτιώσει εκείνο το σύστημα, ξαναβάζει την περιβόητη προφορική συνέντευξη στις προσλήψεις, διατηρώντας τάχα την αξιοκρατία, ενώ στην πραγματικότητα προσφέρει στον εκάστοτε υπουργό τη δυνατότητα να διορίζει όποιον γουστάρει. Η συγκεκριμένη πρακτική του ΣΥΡΙΖΑ είναι χειρότερη ακόμη και από την ιδεοληψία ή και την ανικανότητα των στελεχών του. Διότι επιβεβαιώνει την καθεστωτική βούληση των σημερινών κυβερνώντων να έχουν τους πάντες υπό τον έλεγχό τους, δηλαδή του χεριού τους.

Ιδού τι περιμένουμε -εκτός των άλλων- από αυτόν που θα εκλεγεί αύριο στη Ν.Δ. Να καταβάλει κάθε δυνατή προσπάθεια για να σταματήσει το νοσηρό αυτό φαινόμενο που γυρίζει την χώρα στο 1981. Και καθώς είναι ζητούμενο όλων η ανάκτηση της αξιοπιστίας της αξιωματικής αντιπολίτευσης, θα βοηθούσε επίσης ο αυριανός νικητής να μας πει -έστω κατόπιν εορτής- ποιοι ήταν οι προεκλογικοί χρηματοδότες του.