Ερώτηση για τον ενδοσχολικό εκφοβισμό προς τους μαθητές με αναπηρία κατέθεσαν προς τον Υπουργό Πολιτισμού, Παιδείας και Θρησκευμάτων οι βουλευτές του Ποταμιού Κωνσταντίνος Μπαργιώτας (Λάρισας) και Γιώργος Μαυρωτάς (Αττικής).

Σε σχετική ανακοίνωση επισημαίνονται τα εξής:

«Παρά την πρόσφατη ενασχόληση των ΜΜΕ και σύσσωμης της κοινωνίας με το πρόβλημα της ενδοσχολικής βίας, υπάρχει μια πτυχή του φαινομένου που δεν έχει αρκούντως αναδειχθεί. Πρόκειται για τον σχολικό εκφοβισμό και την ενδοσχολική βία που υφίστανται οι μαθητές με αναπηρία ή/και με ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες.

Σύμφωνα με επιστολή της Περιφερειακής Ομοσπονδίας Ατόμων με Αναπηρία Θεσσαλίας προς το Ποτάμι «εδώ και πολλά χρόνια οι μαθητές με αναπηρία υφίστανται εκφοβισμό, περιθωριοποίηση και παρενόχληση, ακόμη γίνονται και υποκείμενα βίας εντός των σχολικών μονάδων από τους συμμαθητές τους. Δεν είναι κάτι καινούριο ούτε αποτελεί μυστικό. Απλά κανείς μέχρι τώρα δεν το έθεσε στο επίκεντρο της έρευνας και του προβληματισμού. Κι όμως, είναι μείζονος σημασίας, καθώς οι μαθητές με αναπηρία έχουν σαφώς μικρότερες δυνατότητες άμυνας και αντίστασης και στοχοποιούνται πιο εύκολα».

Το Ποτάμι ζητά ίσες ευκαιρίες και δικαιώματα πρόσβασης σε ένα ασφαλές και σταθερό εκπαιδευτικό περιβάλλον για όλα τα παιδιά, που θα μπορεί να διασφαλίσει την ουσιαστική ισότιμη συμμετοχή σε όλες τις εκφράσεις της κοινωνικής ζωής. Θεωρεί δε αναγκαία και επιβεβλημένη τη συζήτηση γύρω από αυτό το ευαίσθητο θέμα, το οποίο έχει στιγματίσει πληθώρα μαθητών με αναπηρία κατά το παρελθόν και εξακολουθεί, καθώς η κοινωνική ευαισθησία πρέπει να αποδεικνύεται στην πράξη, άλλως είναι απλή ρητορεία. Για τους λόγους αυτούς ρωτά τον Υπουργό: Ποιες δράσεις και ενέργειες έχει αναλάβει ειδικότερα για την αντιμετώπιση του φαινομένου του σχολικού εκφοβισμού σε μαθητές με αναπηρία; Υπάρχουν εντός των σχολείων –όλων των βαθμίδων- δομές προκειμένου να υποστηρίζονται οι μαθητές με αναπηρία που υφίστανται σχολικό εκφοβισμό και ενδοσχολική βία; Ποιες εκπαιδευτικές πολιτικές, εντός και εκτός σχολείου, προτίθεται να αναπτύξει για τη βέλτιστη αντιμετώπιση και καταπολέμηση του όλου προβλήματος;

Ακολουθεί το πλήρες κείμενο της ερώτησης:

Η τραγική εξέλιξη και τα αίτια της υπόθεσης εξαφάνισης του σπουδαστή στα Ιωάννινα έφερε στο προσκήνιο το θέμα του σχολικού εκφοβισμού (school bullying) υπενθυμίζοντας την αποσπασματική και επιπόλαια αντιμετώπιση του φαινομένου στη χώρα μας. Αναμφισβήτητα, ο σχολικός εκφοβισμός είναι ένα από τα σοβαρότερα προβλήματα της μαθητικής κοινότητας το οποίο απαντάται από τις πρώτες τάξεις του σχολείου μέχρι και τις σχολές μεταγυμνασιακής εκπαίδευσης.

Μελέτη, για τον σχολικό εκφοβισμό, του τμήματος Ψυχιατρικής του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων με επικεφαλής τον αναπληρωτή καθηγητή Ψυχιατρικής κ. Πέτρο Σκαπινάκη έδειξε πως το 12% των μαθητών έχει υπάρξει θύμα επιθετικότητας, ενώ το 20% έχει εμπλακεί ως θύτης σε περιστατικά σχολικού εκφοβισμού.

Παρά την πρόσφατη ενασχόληση των ΜΜΕ και σύσσωμης της κοινωνίας με το πρόβλημα της ενδοσχολικής βίας, το συγκεκριμένο ζήτημα χρήζει της πλήρους προσοχής και ενασχόλησης των δομών του Υπουργείου Παιδείας, καθώς είναι πολυδιάστατο, πολυπαραγοντικό και πηγάζει από διάφορα κοινωνικά αίτια.

Συγκεκριμένα, υπάρχει μια πτυχή του φαινομένου που δεν έχει αρκούντως αναδειχθεί και επιβάλλεται όσο το δυνατόν γρηγορότερα και αποτελεσματικότερα να καταπολεμηθεί. Πρόκειται για τον σχολικό εκφοβισμό και την ενδοσχολική βία που υφίστανται οι μαθητές με αναπηρία ή/και με ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες. Σύμφωνα με επιστολή της Περιφερειακής Ομοσπονδίας Ατόμων με Αναπηρία Θεσσαλίας προς το Ποτάμι «εδώ και πολλά χρόνια οι μαθητές με αναπηρία υφίστανται εκφοβισμό, περιθωριοποίηση και παρενόχληση, ακόμη γίνονται και υποκείμενα βίας εντός των σχολικών μονάδων από τους συμμαθητές τους. Δεν είναι κάτι καινούριο ούτε αποτελεί μυστικό. Απλά κανείς μέχρι τώρα δεν το έθεσε στο επίκεντρο της έρευνας και του προβληματισμού. Κι όμως, είναι μείζονος σημασίας, καθώς οι μαθητές με αναπηρία έχουν σαφώς μικρότερες δυνατότητες άμυνας και αντίστασης και στοχοποιούνται πιο εύκολα».

Επειδή το Ποτάμι θεωρεί αναγκαία και επιβεβλημένη τη συζήτηση γύρω από αυτό το ευαίσθητο θέμα, το οποίο έχει στιγματίσει πληθώρα μαθητών με αναπηρία κατά το παρελθόν και εξακολουθεί.

Επειδή η κοινωνική ευαισθησία πρέπει να αποδεικνύεται στην πράξη, άλλως είναι απλή ρητορεία.

Ερωτώνται οι κ.κ. Υπουργοί:

1. Ποιες δράσεις και ενέργειες έχετε αναλάβει ειδικότερα για την αντιμετώπιση του φαινομένου του σχολικού εκφοβισμού σε μαθητές με αναπηρία;

2. Υπάρχουν εντός των σχολείων –όλων των βαθμίδων- δομές προκειμένου να υποστηρίζονται οι μαθητές με αναπηρία που υφίστανται σχολικό εκφοβισμό και ενδοσχολική βία;

3. Ποιες εκπαιδευτικές πολιτικές, εντός και εκτός σχολείου, προτίθεστε να αναπτύξετε για τη βέλτιστη αντιμετώπιση και καταπολέμηση του όλου προβλήματος;».