Ο συνθέτης Δημήτρης Μαραμής με τον εξαιρετικό ερμηνευτή Θοδωρή Βουτσικάκη μετά την περσινή τους επιτυχία στη Λάρισα επιστρέφουν στο Μικρό Θέατρο για να παρουσιάσουν την πρωτότυπη συναυλία τους «Μυστικός Έρωτας». Μαζί τους ο Λαρισαίος τενόρος με τη μαγευτική φωνή Βασίλης Κούρτης. Οι Λαρισαίοι θα έχουν την ευκαιρία να την απολαύσουν το Σάββατο 12 και την Κυριακή 13 Δεκεμβρίου στις 9.15 το βράδυ. Με αφορμή το ρεσιτάλ οι τρεις καλλιτέχνες μίλησαν στην Εφημερίδα «Κόσμος» και τη Χριστίνα Ανδρέου.

Δημήτρης Μαραμής: "Η μουσική ενώνει τους ανθρώπους, αισθάνομαι πάθος για το ρεσιτάλ μου"

Ο Μυστικός Έρωτας είναι ένα ρεσιτάλ σπουδή στον έρωτα. Τι αισθάνεστε κάθε φορά που παρουσιάζετε το ρεσιτάλ αυτό στο κοινό;

Αισθάνομαι πάθος. Αυτό το ρεσιτάλ ποιητικών τραγουδιών είναι αμείλικτο αισθηματικά. Περιέχει πολλές πτυχές ερωτικών καταστάσεων που δίνονται μέσα από το τραγούδι. Όλα ξεκινούν από τον πόθο κι έπειτα έρχεται η αγωνία της κατάκτησης. Μετά βιώνουμε τη φωτιά του έρωτα στην πράξη και τέλος έρχεται η απώλεια και η ανάμνηση. Ένας κύκλος ερωτικής πράξης μέσα από μουσική και μελοποιημένο στίχο.

Πιστεύετε ότι η μουσική μπορεί να συμβάλλει στη φιλία και την απόσταση ειρήνης μεταξύ διαφορετικών πολιτισμών;

Φυσικά. Η μουσική αποκαλύπτει την κοινή ρίζα που έχουν όλοι οι άνθρωποι πάνω στη γη. Μόνο τα οικονομικά και οι πολιτικές εξουσίες χωρίζουν τους ηγέτες των ανθρώπων, όχι τους ίδιους τους ανθρώπους. Και οι ηγέτες εξαναγκάζουν τους πολίτες σε διχασμό και σύγκρουση. Όταν ένα πλήθος από άγνωστους και διαφορετικούς ανθρώπους μεταξύ τους, ακούει ένα έργο μουσικής και την ίδια στιγμή το πλήθος αυτό, συγκινείται, δονείται, απογειώνεται ταυτόχρονα σαν ένα σώμα, τότε ενώνεται σε ένα κι επιστρέφει στην αληθινή του ρίζα, στην αθωότητα. Η μουσική ενώνει, φέρνει κοντά, ευαισθητοποιεί, καλλιεργεί, ηρεμεί, αποκαλύπτει και δυναμώνει τον εγκέφαλο του ανθρώπου.

Ποια ήταν η αιτία και αφορμή να ασχοληθείτε με τη μουσική;

Αυτό είναι ανεξήγητο. Όποτε βρισκόμουν σε ένα πιάνο μπροστά, δεν ξεκολλούσα. Όταν μπήκε το πιάνο μέσα στο σπίτι είχε ήδη ξεκαθαρίσει το θέλω μου στην ηλικία των δέκα ετών. Ήταν σαν να με έσπρωχνε μία δύναμη σε αυτό. Ή πιο απλά, μου άρεσε. Το προτιμούσα από το να βγω να παίξω μπάλα. Η μουσική μου ανοίγει συνέχεια παράθυρα σε άλλους κόσμους. Το πιστεύω αυτό ειλικρινά. Υπάρχει ένας κόσμος αόρατος που δεν μπορούμε να τον δούμε παρά μόνο να τον νιώσουμε. Και η μουσική το κάνει αυτό, σε κάνει να αισθανθείς αυτόν τον άλλο κόσμο, τον βαθύ και άγνωστο αλλά υπαρκτό πνευματικά κόσμο, σε ένα άλλο επίπεδο

Ποιο είναι το επαγγελματικό σας όνειρο που καταφέρατε να αγγίξετε;

Το μουσικό θέατρο, το μιούζικαλ, η όπερα. Αυτό είναι που ήθελα πάντα να κάνω και τώρα είμαι στη θέση να το έχω κάνει και να είμαι σε αναμονή της παραγωγής του πρώτου ολοκληρωμένου μου μουσικοθεατρικού έργου.

Ποιους καλλιτέχνες ξεχωρίζεις και πιθανόν να σε δούμε στο μέλλον να συνεργάζεσαι;

Δε θα απαντήσω με συγκεκριμένα ονόματα. Και πιστεύω ότι αυτά είναι συγκυριακά θέματα. Έρχονται και σε βρίσκουν κάπως μόνα τους κι εφόσον πληρούν τις προϋποθέσεις κι εφόσον είναι μέσα στις επιλογές σου, γίνονται πράξη.

Θοδωρής Βουτσικάκης: "Πάντα υπάρχει συναίσθημα όταν τραγουδάς μπροστά σε θεατές"

Έχετε τραγουδήσει ποτέ χωρίς συναίσθημα, αλλά μόνο με τεχνική;

Η αλληλεπίδραση με τον κόσμο είναι αυτή που συνήθως μου δημιουργεί τα συναισθήματα. Αυτό σημαίνει ότι ακόμα και στις πιο αντίξοες συνθήκες το συναίσθημα υπάρχει και μεγεθύνεται με την αληθινή επικοινωνία με το κοινό. Είναι μία αμφίδρομη σχέση που κάποιες φορές την σκυτάλη παίρνει ο τραγουδιστής και κάποιες οι θεατές/ακροατές. Μέσα σε αυτή τη "συνθήκη" είναι αδύνατον να υπάρξεις και να τραγουδήσεις χωρίς συναίσθημα.

Τώρα με την κρίση, πολλοί κάνουν υποχωρήσεις στη ζωή τους, για να βγάλουν τα προς το ζην. Με αποτέλεσμα, ανάμεσα σε άλλα, και την κακή ποιότητα πολλές φορές. Έτσι και στο τραγούδι. Θα θυσιάζατε την ποιότητα για την εμπορικότητα;

Δεν ξέρω αν υπάρχει δόκιμος όρος για το τι είναι ποιοτικό και τι εμπορικό και αν τελικά αυτά τα δύο συγκρούονται. Μιλώντας όμως για τις εκπτώσεις που ο καθένας κάνει στη ζωή του προκειμένου να επιβιώσει, απαντώ πως θα προτιμούσα να κάνω άλλη δουλειά αν αισθανόμουν πως αναγκάζομαι να κάνω καλλιτεχνικά πράγματα που δεν ανταποκρίνονται στην αισθητική και την συναισθηματική ηθική μου.

Mε ποιους τρόπους πιστεύετε ότι μπορεί η κλασική μουσική ή η όπερα να γίνει πιο προσιτή στο ευρύ κοινό;

Παρότι  δεν είμαι ίσως ο πιο κατάλληλος άνθρωπος να μιλήσω για την όπερα, καθώς έχω σπουδάσει κλασικό τραγούδι αλλά δεν έχω εργαστεί ως τραγουδιστής όπερας, νομίζω πως το "κλειδί" είναι στους ίδιους τους ανθρώπους. Τι εννοώ... Προσωπικά ασχολήθηκα με την κλασική μουσική και τεχνική στο τραγούδι επειδή με ενέπνευσε ένας άνθρωπος, η καθηγήτρια μου. Νομίζω πως εκεί βρίσκεται η απάντηση. Στους ανθρώπους που θα κληθούν να προάγουν αυτό το είδος μουσικής.

Ποια μουσική σας στιγμή πάνω στη σκηνή έως τώρα έχει μείνει αναλλοίωτη στη μνήμη σας;

Την πιο ιδιαίτερη καλλιτεχνική στιγμή μου δεν την βίωσα  πάνω στη σκηνή. Ήταν στην συναυλία της Dulce Pontes στην Θεσσαλονίκη, όταν βγήκα να ακούσω το αγαπημένο μου τραγούδι της στο μπαλκόνι που υπάρχει πίσω από το stage της Μονής Λαζαριστών. Τότε αντιλήφθηκα ότι δεν βλέπω το "πρόσωπο" της όπως όλος ο υπόλοιπος κόσμος αλλά την "πλάτη" της. Άλλη θέση, άλλη οπτική γωνία και φυσικά άλλο συναίσθημα. Κάτι πρωτόγνωρο και τελείως διαφορετικό σε σχέση ότι είχα ζήσει μέχρι τότε.

Βασίλης Κούρτης: "Οι άνθρωποι ενδιαφέρονται να μάθουν περισσότερα για τη μουσική, όταν τους λέω ότι είμαι τενόρος"

Ένας Λαρισαίος που αποφάσισε να γίνει τενόρος. Από πότε πήρες το ερέθισμα να ασχοληθείς με την μουσική, τι σου άρεσε πάνω σε αυτό και υπήρχε οικογενειακή παράδοση;

Οικογενειακή  παράδοση όχι δεν υπήρχε όμως οι γονείς μου από πολύ μικρή ηλικία θέλησαν να μου δώσουν μουσική παιδεία, μέσω του ωδείου. Σε πολύ μεγάλο βαθμό συντέλεσε και το σχολείο μου, τα Εκπαιδευτήρια Νικολάου Μπακογιάννη, που μέσω των δραστηριοτήτων, εκδηλώσεων, αλλά και των συζητήσεων με έκαναν να καταλάβω πως η μουσική είναι αυτό που με κάνει ευτυχισμένο. Δεν μπορώ να προσδιορίσω τι είναι συγκεκριμένα αυτό που μου αρέσει διότι όλο αυτό είμαι εγώ. 

Ποια είναι τα αγαπημένα σου μουσικά ακούσματα από την ελληνική και ξένη μουσική σκηνή;

Τα ακούσματα μου είναι πολλά η αλήθεια είναι και από διαφορά μουσικά είδη όπως όπερα, classical crossover, jazz αλλα και pop. Κάποιοι από τους καλλιτέχνες της ξένης μουσικής σκηνής που ξεχωρίζω προσωπικά είναι ο Andrea Bocelli, o Frank Sinatra και η Celine Dion. Δυστυχώς είναι ελάχιστοι οι εγχώριοι καλλιτέχνες που ακούω. Ο Μάριος Φραγκούλης είναι σίγουρα ένας από αυτούς καθώς αποτελεί και το παιδικό μου ίνδαλμα και είχα την χαρά και την τιμή να συνεργαστώ πρόσφατα, η Νατάσσα Μποφίλιου που είναι για μένα ότι καλύτερο έχουμε ακούσει τα τελευταία χρόνια στην Ελλάδα καθώς και η Άλκηστις Πρωτοψάλτη.

Όταν λες σε κάποιον που σε γνωρίζει για πρώτη φορά πως είσαι τενόρος, πώς το αντιμετωπίζει;

Παλαιότερα στην Ελλάδα η μουσική παιδεία σε αυτό το συγκεκριμένο είδος μουσικής ήταν μικρή όμως χάρη στο Μάριο Φραγκούλη (να ένας από τους λόγους) αυτό το είδος έγινε γνωστό στο ευρύ κοινό και η αντίληψη άλλαξε. Άρα, δεν δέχομαι κάποιας περίεργης αντιμετώπισης συνήθως το αντίθετο υπάρχει ενδιαφέρον ώστε να μάθουν περισσότερα.