Αναδρομική έκθεση του Θεσσαλού ζωγράφου και γλύπτη Ζήση Τσαπράζη διοργανώνει το ιστορικό Περιοδικό Λόγου και Τέχνης Δευκαλίων ο Θεσσαλός, σε συνεργασία με την Αντιδημαρχία Πολιτισμού του Δήμου Λαρισαίων, στο Χατζηγιάννειο Πνευματικό Κέντρο Λάρισας από τις 16 έως 31 Οκτωβρίου 2023.

Τα εγκαίνια θα πραγματοποιηθούν τη Δευτέρα στις 20:30 στην Αίθουσα Τάκης Τλούπας.

Ο καλλιτέχνης Ζήσης Τσαπράζης, έζησε στην παραγωγική αλλά και δύσκολη περίοδο του μεσοπολέμου, με μεγάλα ονόματα της εποχής του στον χώρο της τέχνης.

Τα έργα της συλλογής που θα εκτεθούν στο κοινό, βρίσκονται στην κατοχή της κόρης του Ιωάννας και των δυο εγγονιών του Κώστα και Βίκυς.

Δάσκαλος του Ζήση Τσαπράζη στην ΑΣΚΤ, υπήρξαν γνωστοί, μεγάλοι ζωγράφοι, που άφησαν έργο και εποχή, όπως ο Δημήτριος Μπισκίνης (1891-1947), που ήταν γνωστός προσωπογράφος, καθώς και οι Ουμβέρτος Αργυρός (1882-1963) και Δημήτρης Γερανιώτης 1881-1963).

Σκιαγραφεί τα πορτρέτα του με αριστοτεχνικό τρόπο, αυτοπροσωπογραφίες αλλά και προσωπογραφίες των προσφιλών και αγαπημένων του προσώπων.

Υπάρχουν στην εν λόγω συλλογή πολλές προσωπογραφίες, με διάφορα υλικά, είτε αυτές είναι με μολύβι σε χαρτί, είτε με λάδι σε μουσαμά. Όπως οι προσωπογραφίες του μικρού Κώστα του εγγονού του, αλλά και της εγγονής του Βίκυς.

Τον εγγονό του μάλιστα τον έχει ως μοντέλο ανελλιπώς σε διάφορες πόζες, αλλά και πολλά προσφιλή του πρόσωπα, όπως τη σύζυγό του, που ήταν δασκάλα και είχε οργανώσει μια μικρή ιδιωτική τάξη, με παιδιά δημοτικού και τους έκανε μάθημα.

Τα αριστοτεχνικά σκίτσα του, και είναι αρκετά, αφού τα έργα με χρώμα τα αποτύπωνε πρώτα με μολύβι, σκίτσα που δεν έχει υπογράψει γιατί γι’ αυτόν θεωρούνταν μελέτες για τη δημιουργία του τελικού έργου, αλλά και τα περίτεχνα έργα του με χρώμα, αποτυπώνουν τον ρεαλισμό, με στοιχεία εξπρεσιονιστικά.

Στα τοπία του σε διάφορες εποχές, καταπράσινα ή χιονισμένα, ανθισμένα ή ηλιόλουστα, σε κάποια δεν λείπει το ανθρώπινο στοιχείο σε καθημερινές ασχολίες, και έτσι κατατάσσονται στην κατηγορία των ηθογραφικών, καθώς και σπίτια στην εξοχή, με στέγες κόκκινες, μπαλκόνια.

Διατηρεί ένα μικρό μπλοκάκι με σκίτσα τα οποία δημιουργεί με μολύβι, καθώς σκιτσάρει τους συγκρατούμενούς του στον τόπο εξορίας που ήταν απομονωμένος, λόγω των πολιτικών του πεποιθήσεων.

Η καθημερινότητα στα χέρια του μεταμορφώνεται σε αριστουργηματικές στιγμές, που μένουν αθάνατες και μαρτυρούν το χρόνο και την εποχή του.

Ο ζωγράφος υπήρξε ανήσυχη και παραγωγική μορφή, στην καθημερινή επαφή του με την τέχνη του, αν και κάποια προβλήματα υγείας δεν τον άφηναν να βγει έξω και να δημιουργήσει “αλλιώς”.

Αφοσιώθηκε πιο πολύ στο στήσιμο και την εξπρεσιονιστική αποτύπωση νεκρών φύσεων, με διάφορα φρούτα, στον χώρο του σπιτιού του.

Υπήρξε δύσκολος σαν χαρακτήρας, ίσως γιατί πάλευε με την δημιουργικότητα μέσα του, χωρίς να καταλαγιάζει ο πόθος του γι’ αυτή, μέχρι την τελευταία στιγμή.

Έργα του βρίσκονται σε ιδιωτικές συλλογές, ενώ δεκατέσσερις πίνακές του διαθέτει η Δημοτική Πινακοθήκη Λάρισας, τα οποία είχε στην κατοχή του ο φιλότεχνος γιατρός Γ. Ι. Κατσίγρας, που πλούτιζε συνεχώς την πολύτιμη συλλογή του από έργα ζωγράφων της χώρας μας, αλλά και ντόπιων καλλιτεχνών της εποχής του.

Ο Ζ. Τσαπράζης φιλοτέχνησε τα γύψινα γλυπτά και τις αγιογραφίες, στο εκκλησάκι της Ιατρικής σχολής, που βρίσκεται στην πλατεία Ταχυδρομείου στη Λάρισα.

Γενικότερα μπορούμε να εντάξουμε τις σημαντικές δημιουργίες του, σε τοπιογραφίες, θεσσαλικά τοπία του κάμπου, όπως πολλοί αξιόλογοι Θεσσαλοί ζωγράφοι της εποχής του μετέφεραν στον καμβά, αλλά και νεκρές φύσεις, που θυμίζουν Ελλάδα, ζωγραφισμένα με ποικίλα υλικά, λάδια (εκείνης της εποχής τα Rembrandt, ποιότητας με αποχρώσεις φωτεινές), τέμπερες, μολύβια, κ.ά., με διάφορα φρούτα, μήλα, κυδώνια, σταφύλια, αλλά και αντικείμενα καθημερινής χρήσης της ελληνικής οικογένειας.

Ο Ζήσης Τσαπράζης από αριστοτέχνης τοπιογράφος, προβάλει ακόμη στα έργα του ηθογραφικές σκηνές που αντίκριζε κανείς στην ύπαιθρο μερικές δεκαετίες πριν, (η γιαγιά που πλέκει στην αυλή, η άμαξα στην εξοχή με τους Ρομά, και άλλα).

Έργα ηθογραφικού χαρακτήρα, που μας διδάσκουν και μας εκπαιδεύουν να εμβαθύνουμε στην ελληνική καθημερινότητα και πραγματικότητα, που προκαλούν το συναίσθημα, έργα υψηλής τέχνης και τεχνοτροπίας.

Ο Ζήσης Τσαπράζης, μας μιλάει μέσα από την τέχνη του, μας γεννάει συναισθήματα, χαράς αλλά και πληρότητας, μας προβληματίζει, μας γεμίζει με σκέψεις, φιλοσοφικές αναζητήσεις, καλλιεργεί αξίες. Μας ωθούν τα έργα του στην αυτογνωσία, και επικοινωνεί μαζί μας μέσω αυτών, εμπλουτίζοντας τον συναισθηματικό μας κόσμο.