Κυριακή κοντή γιορτή, που λέει κι ο θυμόσοφος λαός μας. Οι μέρες λίγο πριν τις εκλογές, έχουν τελικά και πολύ γέλιο. Όχι, δεν αναφέρομαι στις επιλογές των υποψηφίων ανά την Επικράτεια. Αυτό το αφήνω για τη Δευτέρα το πρωί, όταν και εύχομαι ορισμένοι από εκείνους να συνεχίσουν να λένε «καλημέρα» στους πολίτες...
Επανέρχομαι στα δικά μας… Τι κι αν βρίσκεσαι στο δρόμο, ή σε καφενείο, ή σε προεκλογική συγκέντρωση, τα ακούσματα είναι κοινά. Όλοι έχουν άποψη για όλα. Σύγχρονοι πολιτικοί επικοινωνιολόγοι, ειδικοί σύμβουλοι πολιτικών προσώπων και το κυριότερο «αξιόπιστοι δημοσκόποι». Μου θυμίζει τους «προπονητές της εξέδρας», που το προπονητικό τους ένστικτο εκτείνεται ως δια μαγείας από τον Πέπε Γκουαρδιόλα μέχρι τον Τάκη Λεμονή...
Και τι δεν ακούς. Άλλοι αναφέρουν σίγουρους αριθμούς για το αποτέλεσμα αυτής της Κυριακής, αλλά (από τώρα) και της «δεύτερης» Κυριακής, άλλοι λένε τι θα έκαναν εκείνοι καλύτερα αν ήταν πολιτικοί αρχηγοί, και άλλοι ξέρουν ήδη το Υπουργικό συμβούλιο του Ιουλίου...
Μία χώρα που ο καθένας όχι μόνο λέει την μπαρούφα του, μα κυρίως μάχεται «μέχρις εσχάτων» για να την επιβάλλει. Όσο για την κοινή χρήση υπερβολικών λέξεων και φράσεων, «σιγά τα ωά»...! Δεν ξέρω για εσάς, αλλά εγώ με την «μικρή» εμπειρία που ίσως έχω αποκτήσει αυτά τα 15 χρόνια στο Κοινοβούλιο, σε αυτή την προεκλογική περίοδο άκουσα από πολύ κακές έως μέτριες πολιτικές ομιλίες.
Ταυτόχρονα «πνίγηκα», από τις «κοσμοπλημμύρες» και τις «λαοθάλασσες» κομματικών κοινών που ανακυκλώθηκαν στις προεκλογικές συγκεντρώσεις (βλέπεις τα ίδια πρόσωπα σχεδόν παντού), μέχρι τους πηχυαίους τίτλους (γέλιου) πολιτικών «ογκόλιθων», που θέλουν να σώσουν την χώρα που τελικά ίσως και να μην σώζεται με τίποτα.
Υποψήφιοι Βουλευτές με «όραμα» (στα λόγια) για την επόμενη μέρα, αλλά με «έλλειμμα» προτάσεων (στην πράξη). Τώρα πως το καταφέρνουν αυτό, ένας θεός το ξέρει…
Από την άλλη, πόσα να τάξουμε πια και σε πόσους…; Ένα φαινόμενο τόσο παλαιομοδίτικο που με γυρίζει σε εποχές «Μαυρογιαλούρου». Είχαν ρωτήσει κάποτε τον Ελευθέριο Βενιζέλο για τον πολιτικό λόγο, που συνηθίζουν να χρησιμοποιούν οι πολιτικοί πριν και μετά τις εκλογές και εκείνος είχε απαντήσει: «Αυτά τα οποία ελέγαμεν χθες ήταν δια να έλθωμεν εις την εξουσίαν. Αυτά τα οποία λέγωμεν σήμερον είναι δια να μείνωμεν εις την εξουσίαν». Πόσο επίκαιρο για μια χώρα, που διαχρονικά αντιμετώπιζε πρόβλημα πολιτικής αξιοπιστίας, ειδικά πριν τις εκλογές.
Και όπως περνούσαν οι μέρες, με ρωτάει ένας φίλος: «Έχεις να προτείνεις καμία καλή κωμωδία;» Του πρότεινα μία «ποδοσφαιρική», με τίτλο: «Τελικός Κυπέλλου Ελλάδας». Έτοιμο εδώ και χρόνια το σενάριο, έμενε να δούμε που θα γίνουν τα «εξωτερικά γυρίσματα».
Στην Κύπρο εισπράξαμε ένα τεράστιο «Όχι» με λίγο από σεφταλιά. Στην Αυστραλία ένα καγκουρό απάντησε «No thank you…». Στον Βόλο, το αρχικό «Όχι» (που τελικά έγινε «Ναι»…) είχε και λίγο από τσίπουρο. Στην Λάρισα ένα ακόμη «Όχι», αυτή τη φορά με συνοδεία παγωμένου εσπρέσο. Όσο για την Αλβανία, την Ρουμανία και την Πολωνία, «no comment»…
Κλείνω με μία πολιτική «κωμωδία» παραγωγής 2023, που αφορά την πολιτική «κληρονομιά» του Ανδρέα Παπανδρέου. Η διαμάχη δύο κομμάτων ακόμη και στο debate για την πλήρη «κυριότητα» της «κομματικής κάρας» του Ανδρέα, αναδίδει ένα ελαφρύ άρωμα «Εμπραγμάτου δικαίου». Ποιος έχει την ψιλή κυριότητα και ποιος την επικαρπία. «Μας τα πήρατε όλα, τουλάχιστον αφήστε μας την πλήρη κυριότητα», λέει ο ένας.
«Ο Ανδρέας δεν ανήκει σε κανέναν αλλά στην Ιστορία», απαντάει ο άλλος. Τελικά, η «κυριότητα» μεγάλων πολιτικών ανδρών έχει θαυματουργές ιδιότητες, θα πω εγώ.
Μεταμορφώνει ακόμη και τους «παραλυτικούς» της συντήρησης, σε «πρωταθλητές» της προόδου. Και μέσα σ’ αυτή την «ωραία» ατμόσφαιρα, οι Έλληνες προσέρχονται στις κάλπες. Καλή Ψήφο λοιπόν..!
Βάσος Καραμπίλιας
Δικηγόρος – Επιστημονικός Συνεργάτης στη Βουλή των Ελλήνων
