Σε ανακοίνωσή του ο Κώστας Βαϊούλης, Επικεφαλής Δημοτικής παράταξης «Λαρισαίων Κοινόν», αναφέρει τα εξής: 


Παρά τις προσπάθειες στελεχών της Δημοτικής αρχής -που και γνωρίζουν και έχουν χειριστεί στο παρελθόν επιτυχώς ανάλογα ζητήματα- για εξεύρεση λειτουργικής λύσης στο ζήτημα της στέγασης των μαθητών του 6ου Λυκείου, λόγω μη έγκαιρης αποκατάστασης των ζημιών που προκλήθηκαν στο κτίριο από τον σεισμό του Μαρτίου το 2021, δυστυχώς αγνοήθηκαν οι εισηγήσεις τους και προκρίθηκε η μόνη επιλογή που αφενός δεν έλυνε το πρόβλημα αλλά και ταυτόχρονα ξεσήκωσε θύελλα διαμαρτυριών και αντιδράσεων από όλους τους εμπλεκόμενους, μαθητές, γονείς, εκπαιδευτικούς: λειτουργία του 6ου Λυκείου το απόγευμα! Απορία προκαλεί επίσης, η αρνητική απάντηση του Υπουργείου Παιδείας στο λογικό αίτημα των γονέων και των διδασκόντων, για χρήση τηλε-εκπαίδευσης στο χρονικό διάστημα που απαιτείται για να παραδοθεί το σχολείο για πλήρη και δια ζώσης λειτουργία. Μία μέθοδος που είχε «υμνηθεί» στο πρόσφατο παρελθόν από την ηγεσία του υπουργείου, τώρα απορρίπτεται διαρρήδην χωρίς ικανοποιητική αιτιολόγηση και επαρκή εξήγηση. Τι μεσολάβησε άραγε…
Για μία ακόμη φορά αποδείχτηκε η απουσία έγκαιρου προγραμματισμού της Δημοτικής αρχής Καλογιάννη αλλά και η προκλητική και η «μεθοδευμένη» μη ενημέρωση των μαθητών και των γονέων τους. Κυριολεκτικά τους άφησαν στο πλήρες και απόλυτο σκοτάδι, θεωρώντας λανθασμένα ότι δεν θα υπήρχαν αντιδράσεις στην επιλογή η οποία διεκδικεί «βραβείο παγκόσμιας πατέντας και εφευρετικότητας»! Μετά την λογική και έντονη αντίδραση των γονέων, αναγκάστηκε «στο και πέντε», την ανάγκη φιλοτιμία ποιούμενος, να αντιδράσει ο αρμόδιος αντιδήμαρχος -κυριολεκτικά στο πόδι- αφήνοντας βαθύτατα εκτεθειμένο τον Δήμαρχο κ. Καλογιάννη, ο οποίος είχε ανακοινώσει με στόμφο δημόσια ακόμα και στο Δημοτικό συμβούλιο την αντιεκπαιδευτική και εντελώς εκτός λογικής επιλογή της λειτουργίας του 6ου Λυκείου το απόγευμα (!), δείχνοντας έτσι την τεράστια άγνοια αλλά και την απόλυτη αδιαφορία για την βίαιη ανατροπή του προγραμματισμού των μαθητών, των οικογενειών τους και των εκπαιδευτικών. Τελικά, μπροστά στην έντονη και δικαιολογημένη πίεση, βρέθηκε μία προσωρινή λύση με διασπορά των μαθητών σε αίθουσες οι οποίες ανευρέθησαν μέσω τηλεφωνημάτων (!)
Για μία ακόμη φορά επέδειξαν χαρακτηριστική προχειρότητα και απόλυτο ερασιτεχνισμό στη διαχείριση ενός μείζονος προβλήματος, επαληθεύοντας έτσι αυτό που λέει ο θυμόσοφος λαός: «δεν μπορούν να μοιράσουν δυο γαϊδάρων άχυρα».