Και φέτος στη Λέρο, με το Πολιτιστικό Κέντρο Εκπαιδευτικών Λάρισας – ΠΟΚΕΛ, μια αξέχαστη εβδομάδα στην ωραία Λέρο, την άγνωστη σε πολλούς, η οποία ευτυχώς δεν έπεσε θύμα της εντατικής τουριστικοποίησης. Πεντακάθαρα, αλλά και κρύα τα νερά του Αιγαίου, με πολλά μποφόρ φέτος, πανέμορφες οι ακρογιαλιές, με τα αιγαιοπελαγίτικα ταβερνάκια τους. Το Κάστρο στο βουνό, με ένα από τα πολλά γραφικά εκκλησάκια, της Παναγιάς κι οι ανεμόμυλοι στη ράχη, όπου αν πας βράδυ για ποτό, σε αποζημιώνει η θέα όλου του φωτισμένου τη νύχτα νησιού. Εκτός από τη γνωριμία μας με όλες τις ακτές για μπάνιο, επισκεφτήκαμε και ό,τι αξιοθέατο του νησιού : τη Δημοτική Βιβλιοθήκη στον Πλάτανο, το τούνελ της Μερικιάς (Μουσείο Β’ Παγκοσμίου Πολέμου), τον Πύργο του Μπελλένη (Λαογραφικό Μουσείο), την Αγία Κιουρά (με τις μοναδικές αγιογραφίες των εξόριστων), αλλά και τον Άγιο Ισίδωρο, την Παναγία την Καβουράδαινα, κ.α. 

Αξέχαστο το master class του αυτοδίδακτου, πλην όμως αξιοθαύμαστου Αντώνη Νταλλαρή του Πολιτιστικού Συλλόγου «Άρτεμις», που συμπλήρωσε μια 40χρονη εντυπωσιακή πορεία. Επί 3 ώρες σχολίαζε τη δημοτική μουσική και τα τραγούδια της Δωδεκανήσου, με παραδείγματα από τον ίδιο στη λύρα κι από τους μικρούς μαθητές του, στην τσαμπούνα και στο λαούτο. Αξέχαστη και η 3ωρη βραδιά έντεχνου και δημοτικού τραγουδιού με τον Αντώνη στη λύρα και το τραγούδι, στην παραλιακή ταβέρνα στα Άλιντα, που ξεσήκωσε όχι μόνο την Ομάδα μας (μας έμαθε τους χορούς το προηγούμενο βράδυ), αλλά και τους Τούρκους συνδαιτημόνες μας. 

Γυρίσαμε όλο το νησί με το μικρό λεωφορείο : Παντέλι, Άλιντα, Λακκί, Ξηρόκαμπος, Μπλεφούτης, Παρθένι και φυσικά, Αγία Μαρίνα. Μόνο στους Λειψούς και στα άλλα νησάκια δεν πήγαμε βαρκάδα, λόγω των μποφόρ, κάτι πρέπει να μένει για να ξαναπάς. Θα ξαναπάμε έτσι κι αλλιώς, χάρη στις ομορφιές του νησιού, την ελληνική φιλοξενία και τον πολιτισμό των κατοίκων της. Αλλά και χάρη στην όμορφη παρέα μας και τον ιδανικό, σχεδόν Λεριό αρχηγό μας, τον Αργύρη Γιουρούκη.