Καλεσμένος στην εορτή για τα πενήντα χρόνια από την επέτειο του Πολυτεχνείου του Δημοτικού Σχολείου Γόννων, ο δήμαρχος Τεμπών Γιώργος Μανώλης, συνοδευόμενος από τον αντιδήμαρχο Βασίλη Σίμο και παρουσία της Διευθύντριας Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης Λάρισας, κας Αικατερίνης Καραγιώργου, μαθητών, γονέων και κηδεμόνων και προέδρων φορέων, παρακολούθησαν το θεατρικό «Καφενείον Η ΕΛΛΑΣ» που προετοίμασε η Ε’ τάξη Δημοτικού.

Οι μαθητές, ερμήνευσαν τραγούδια που είναι άρρηκτα συνδεδεμένα με τον αγώνα του Πολυτεχνείου, ντύνοντας μουσικά την εκδήλωση. Συντονιστής ήταν ο εκπαιδευτικός Δημήτρης Σιόζιος, ενώ πολύτιμη ήταν και η συμβολή των εκπαιδευτικών Ευθυμίας Χριστοπούλου, Ειρήνης Ζγούρη, Αικατερίνης Πούλιου και Γεωργίου Αλεξανδρή.

Την εκδήλωση άνοιξε η Δ/ντρια του Δημοτικού Σχολείου Γόννων κα Αποστολίνα Σαΐτη και στη συνέχεια ακολούθησε σύντομος χαιρετισμός από την Διευθύντρια Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης Λάρισας, κα Αικατερίνη Καραγιώργου και τον Δήμαρχο Τεμπών κ. Γεώργιο Μανώλη.

Μετά το τέλος της εορτής ο Δήμαρχος Τεμπών Γιώργος Μανώλης δήλωσε:

«Με ιδιαίτερη συγκίνηση παρακολουθήσαμε την εκδήλωση που ετοίμασαν οι μαθητές και οι μαθήτριες της Ε’ τάξης του Δημοτικού Σχολείου Γόννων για την πεντηκοστή επέτειο του Πολυτεχνείου.

Πενήντα χρόνια μετά, οι μαθητές ζωντάνεψαν τις μνήμες από την περίοδο του 1973 και την εξέγερση των φοιτητών και μας μετέδωσαν σήμερα τα δικά τους μηνύματα για ΠΑΙΔΕΙΑ, ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ, ΕΙΡΗΝΗ, ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ.

Στην κατάμεστη από μαθητές και γονείς Αίθουσα Εκδηλώσεων, οι μαθητές με την καθοδήγηση των εκπαιδευτικών τους Δημήτρη Σιόζιο, Ευθυμίας Χριστοπούλου, Ειρήνης Ζγούρη, Αικατερίνης Πούλιου και Γεωργίου Αλεξανδρή, μας μετέφεραν στην εποχή του ξεσηκωμού και της αυταπάρνησης των φοιτητών. Με τους ήχους του ραδιοφωνικού σταθμού, του Αείμνηστου Γιάννη Μαρκόπουλου, με ποιήματα και θεατρικό σκετς ήταν μια γιορτή που θα μείνει χαραγμένη στη μνήμη μας.

Η Ελλάδα γιορτάζει σήμερα μισό αιώνα αδιάλειπτης και αδιασάλευτης Δημοκρατίας, της πιο μακρόχρονης περιόδου δημοκρατικής ομαλότητας που έχουμε γνωρίσει στη σύγχρονη ιστορία μας. Στο σημερινό πλαίσιο, η αξία της επετείου του Πολυτεχνείου εντοπίζεται ακριβώς στο να μας υπενθυμίζει πως ό,τι θεωρούμε πλέον αυτονόητο, κερδήθηκε με αίμα. Και πως, προκειμένου να διατηρηθεί, πρέπει να προστατεύεται και να ενισχύεται διαρκώς.

Η ιστορία πρέπει να λειτουργεί διδακτικά. Για αποτροπή σφαλμάτων του παρελθόντος. Διαφορετικά ο κίνδυνος επανάληψης της ιστορίας είναι υπαρκτός.

Αφιερωμένη στα παιδιά… που τόλμησαν. Στους φοιτητές… που εξεγέρθηκαν. Στους γενναίους… που μας δίδαξαν να διεκδικούμε το δίκαιο».