Γράφει και επιμελείται η Νεκταρία Βαρσαμή - Πουλτσίδη 

Καλή κι ευλογημένη χρονιά. Ας ξεκινήσει με τον καλύτερο στόχο. Να περνάμε περισσότερο ποιοτικό χρόνο με τα παιδιά μας. Μιλώντας, παίζοντας, τραγουδώντας, διαβάζοντας.

Ποιος φοβάται τη Μούσικατ; -Δέσποινα Μπογδάνη-Σουγιούλ

Το ανάγνωσμα «Ποιος φοβάται τη Μούσικατ;» της Δέσποινας Μπογδάνη-Σουγιούλ με κέρδισε από την πρώτη στιγμή. Είναι μια από αυτές τις ιστορίες που σε ταξιδεύουν πίσω στα παιδικά σου χρόνια, τότε που οι φόβοι έμοιαζαν τεράστιοι, αλλά η φαντασία και η μουσική μπορούσαν να κάνουν θαύματα. Κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Ελληνοεκδοτική. Η εικονογράφηση είναι της Μυρτώς Δεληβοριά. Απευθύνεται σε παιδιά άνω των 5 ετών.

Ο Τιμολέων, το ατρόμητο αυτό αγόρι, ισχυρίζεται ότι τίποτα δεν μπορεί να τον φοβίσει, όμως… υπάρχει κάτι που τον κάνει να τρέμει. Μέσα από την περιπέτειά του, ανακάλυψα ξανά πόσο απελευθερωτική μπορεί να είναι η μουσική, ειδικά για τα παιδιά.

Η ιστορία είναι απλή, μα γεμάτη συναίσθημα. Ο Τιμολέων δεν είναι μόνο ένας φανταστικός ήρωας· είναι ένα παιδί που θα μπορούσε να είναι το δικό σου παιδί, ο ανιψιός σου ή το μικρό σου αδερφάκι. Όλοι έχουμε φοβίες που κρύβουμε κι η ιστορία αυτή δείχνει πώς η μουσική μπορεί να μας βοηθήσει να τις ξεπεράσουμε. Η μυστηριώδης Μούσικατ με έκανε να χαμογελάσω, καθώς συμβολίζει τον τρόπο που η μουσική μπορεί να αλλάξει τον κόσμο μας, να μας ηρεμήσει και να μας δώσει δύναμη.

Μια ιστορία για τη μουσική και την ευεργετική της επίδραση στην ανθρώπινη ψυχή, μέσα από τη χαρά, την ψυχική εκτόνωση και τη δυνατότητα έκφρασης των συναισθημάτων. Το κείμενο ρέει ευχάριστα, με απλά λόγια που «μιλάνε» στα παιδιά αλλά και στους μεγάλους. Η εικονογράφηση είναι γεμάτη χρώματα και ζωντάνια, σε κάνει να νιώθεις πως οι σελίδες χορεύουν μπροστά σου. Μου άρεσε ιδιαίτερα το πόσο παιχνιδιάρικο και ζεστό είναι το ύφος της ιστορίας – μια ιδανική επιλογή για να την μοιραστείς με τα παιδιά σου πριν τον ύπνο ή να τη διαβάσεις μαζί τους μια ήσυχη Κυριακή.

Αυτό που με άγγιξε περισσότερο στο «Ποιος φοβάται τη Μούσικατ;»  όμως, είναι το μήνυμα του: η μουσική δεν είναι απλώς νότες και μελωδίες, είναι ένα εργαλείο που μας βοηθά να εκφράσουμε όσα δεν μπορούμε να πούμε με λόγια. Είναι το «κλειδί» για να ξεκλειδώσουμε συναισθήματα, φόβους, ακόμα και τη χαρά μας. Ως ενήλικη, με έκανε να θυμηθώ ότι και εγώ κάποτε ένιωθα έτσι – πως η μουσική ήταν ένας μαγικός κόσμος όπου μπορούσα να χαθώ.

Προτείνω το «Ποιος φοβάται τη Μούσικατ;» σαν ένα πολύτιμο εργαλείο για γονείς και εκπαιδευτικούς, που μπορούν να χρησιμοποιήσουν τη μουσική ως μέσο για να βοηθήσουν τα παιδιά να διαχειριστούν τους φόβους τους και να βρουν χαρά στις μικρές στιγμές. Υμνεί τη δύναμη της μουσικής και τη σημασία της για την ψυχή μας!