Γράφει και επιμελείται η Νεκταρία Βαρσαμή - Πουλτσίδη

Η εκδίκηση είναι γένους θηλυκού – JackieCollins

Το νέο μυθιστόρημα της JackieCollins, «Η εκδίκηση είναι γένους θηλυκού», επαναφέρει στο προσκήνιο την εμβληματική Λάκι Σαντάντζελοσε μια ιστορία εκδίκησης, πάθους, ίντριγκας, σασπένς, αποκαλύψεων και οικογενειακών δεσμών. Κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Anubis. Η μετάφραση ανήκει στις Ιωάννα Ζαπάντη και Μαρία Σπαθή.

Βρισκόμαστε και πάλι στο Λας Βέγκας, όπου η Λάκι βασιλεύει στο πολυτελές ξενοδοχειακό της συγκρότημα, Δε Κιζ. Από τη μία, η Collins διατηρεί τη μαγεία εκείνης της ατμόσφαιρας λάμψης, πλούτου, έρωτα και δράσης που μας έχει συνηθίσει. Από την άλλη, η ιστορία μοιάζει σαν να έχει ξαναειπωθεί - ένας ισχυρός άντρας απειλεί την αυτοκρατορία της Λάκι, εκείνη παλεύει να προστατέψει την οικογένειά της, τα γνωστά.

Η Λάκι είναι πάντα δυναμική και αποφασιστική, αλλά οι αντιδράσεις της είναι τόσο προβλέψιμες που σχεδόν αναρωτιέσαι αν διαβάζεις κάποιο παλιότερο βιβλίο της σειράς. Θα ήθελα να δω περισσότερες εσωτερικές συγκρούσεις, κάτι που θα την έκανε πιο ανθρώπινη.

Ο πρίγκιπας Αρμάντ Μοχάμεντ Τζόρνταν, ο βασικός της ανταγωνιστής, είναι ίσως ο πιο επιφανειακός κακός που έχω συναντήσει. Τα κίνητρά του ρηχά κι η εξέλιξή του προβλέψιμη από την πρώτη στιγμή. Λες και η Collins έβαλε τον αυτόματο πιλότο στη δημιουργία του χαρακτήρα του.

Με κράτησαν σε εγρήγορση οι παράλληλες ιστορίες των παιδιών της. Η Μάξ με τον κρυφό της έρωτα και ο Μπόμπυ με τις επικίνδυνες επιχειρηματικές του κινήσεις προσφέρουν στιγμές αγωνίας, αν και θα ήθελα να δω περισσότερη εμβάθυνση στους χαρακτήρες τους.

Διαβάζοντας το «Η εκδίκηση είναι γένους θηλυκού», ένιωθα σαν να παρακολουθώ μια χολιγουντιανή ταινία δράσης - εντυπωσιακή αλλά χωρίς ουσιαστικό βάθος. Η πλοκή κινείται γρήγορα, αλλά συχνά εις βάρος της ανάπτυξης των χαρακτήρων και των σχέσεών τους.

Το μεγαλύτερο πρόβλημα του βιβλίου είναι η έλλειψη καινοτομίας. Ακολουθεί πιστά τη συνταγή των προηγούμενων - απειλή, σύγκρουση, εκδίκηση - χωρίς να προσθέτει κάτι καινούργιο στον χαρακτήρα της Λάκι.

Οι υποπλοκές με τα παιδιά της θα μπορούσαν να προσφέρουν περισσότερη ίντριγκα, αλλά μένουν μισοτελειωμένες.

Παρ' όλα αυτά, υπάρχουν στιγμές που οι σκηνές δράσης είναι καλογραμμένες και η χημεία μεταξύ των χαρακτήρων παραμένει δυνατή, μιας και η Collins ξέρει να δημιουργεί εκείνη την αίσθηση του να σε κρατάει καθηλωμένη, ενώ διαβάζεις. Ιδιαίτερα οι στιγμές της οικογενειακής αλληλεγγύης είναι από τις πιο αυθεντικές του βιβλίου.

Το τέλος έρχεται με μια ανατροπή που, αν και όχι εντελώς απρόβλεπτη, σε κάνει να θες να μάθεις τι θα ακολουθήσει στην ιστορία της οικογένειάς της.

Προτείνω το "Goddess of Vengeance" στους φανατικούς αναγνώστες της σειράς, αλλά με μια επιφύλαξη. Είναι σαν να συναντάς έναν παλιό φίλο που δεν έχει αλλάξει καθόλου με τα χρόνια - υπάρχει η άνεση της οικειότητας, αλλά λείπει ο ενθουσιασμός της ανακάλυψης. Συστήνεται σε όσους προτιμούν ιστορίες για πλούτη, επιτυχία, σεξ και όμορφους ανθρώπους. Θα το διαβάσω ξανά; Ναι, γιατί η Λάκι είναι σαν παλιά φίλη πια. Αλλά εύχομαι την επόμενη φορά η Collins να τολμήσει να την οδηγήσει σε πιο απρόβλεπτα μονοπάτια.