Η Αντιδημαρχία Πολιτισμού και Επιστημών Δήμου Λαρισαίων, το Πολιτιστικό Κέντρο Εκπαιδευτικών Ν. Λάρισας, το λογοτεχνικό Περιοδικό Θράκα, το βιβλιοπωλείο Καλτσάς και οι εκδόσεις ΚΨΜ σας προσκαλούν στην παρουσίαση του βιβλίου του Παναγιώτη Κολέλη, «Κομμένες γλώσσες», την Παρασκευή 2 Δεκεμβρίου, στις 18:30, στη Λογοτεχνική Γωνία (Γαληνού 5, Λάρισα).

Για το βιβλίο θα μιλήσουν οι:

Κωνσταντίνα Καρυδάκη, Δημοσιογράφος

Χρύσα Μαστοροδήμου, Εκπαιδευτικός, Ποιήτρια, Συγγραφέας

Ελένη Μπάρδα, Ακαδημαϊκή Διευθύντρια, Μητροπολιτικό Κολλέγιο, Campus Λάρισας

Σωτήρης Παστάκας, Ποιητής

Χαιρετισμό θα απευθύνει ο Παναγιώτης Νταής, Αντιδήμαρχος Περιβάλλοντος Δήμου Λαρισαίων.

Συντονίζει και παρεμβαίνει ο δημοσιογράφος Λάμπρος Αναγνωστόπουλος.

Λίγα λόγια για το βιβλίο

Εννιά ιστορίες κοινωνικού ρεαλισμού, που ακροβατούν ανάμεσα στην αμείλικτη πραγματικότητα και στο μεταφυσικό, στο ορατό και το αόρατο. Ιστορίες για αυτόκλητους υπερασπιστές του νόμου και της τάξης, για στόματα που πρέπει να μείνουν οπωσδήποτε κλειστά, για κεραίες κινητής τηλεφωνίας που γεννούν ελπίδες και εφιάλτες, για σχέδια που είναι εξαρχής καταδικασμένα να αποτύχουν. Για ανθρώπους που συντρίβονται, ενώ πασχίζουν να κάνουν μια καινούργια αρχή, ή αυτοκαταστρέφονται για να αποδείξουν ότι αξίζουν μια δεύτερη ευκαιρία. Για φαντάρους που δεν υπηρετούν την πατρίδα τους και για πατρίδες που δεν τους αξίζουν οι φαντάροι.

Για τραυματικές οικογενειακές σχέσεις, για μετανάστες που αναζητούν μερίδιο στην κανονικότητα και για μπαλκόνια που δονούνται από συνθήματα και συναισθήματα. Για τον ανίερο εναγκαλισμό του πόθου της ιδιοκτησίας και του πόθου για ένα νεαρό κορμί, έστω και νεκρό. Για άλματα στο κενό και για φυτά που καταλαβαίνουν περισσότερα από τους ανθρώπους. Για την ευτυχία και την εκμετάλλευση, δύο έννοιες τόσο διαφορετικές, που απέχουν όμως πολύ λίγο μεταξύ τους.

«Από τις πρώτες κιόλας σελίδες θα νιώσετε πώς είναι να σπαρταράει ένας ολόκληρος κόσμος, ένας κόσμος που έχει πάρει φωτιά», σημειώνει η δημοσιογράφος και συγγραφέας Σεμίνα Διγενή στον Πρόλογο. «Όσο κι αν οι καταστάσεις που περιγράφονται σε αυτές τις ιστορίες μοιάζουν σουρεαλιστικές, ο σουρεαλισμός τους δεν απέχει πολύ από τη σκληρή καθημερινότητα που έχει σιγά σιγά διαμορφωθεί – και όχι μόνο στον τόπο μας», σημειώνει η Έρη Ρίτσου στο Επίμετρο.