3 βήματα για να διώξεις το επώδυνο παρελθόν σου μακριά.
Κάθε άνθρωπος και κάθε προσωπική ιστορία αποτελείται από εμπειρίες και βιώματα. Και το παρελθόν;
Το παρελθόν μας άλλες φορές έχει να μας θυμίζει μόνο ευχάριστα γεγονότα και στιγμές και άλλες επώδυνα συναισθήματα, λάθη, πάθη και στραβά που τελικά θέλοντας και μη, έχουν καταφέρει να διαμορφώσουν τον χαρακτήρα που έχουμε στο σήμερα.
Μέσα σε όλα λοιπόν, τελικά δεν είμαστε πια οι ίδιοι, και η οπτική γωνία που βλέπουμε την κάθε κατάσταση είναι στα χέρι μας κάθε φορά να κριθεί και να αντιμετωπιστεί αναλόγως.
Και κάπως έτσι οι αμέτρητες σκέψεις και ερωτήσεις αναφορικά με το παρελθόν δημιουργούν τόσο ψυχική όσο και σωματική ταραχή. Ναι αλλά ο χρόνος δεν γυρίζει πίσω, αναρωτιέσαι και λες στον εαυτό σου και ύστερα ξανά αναρωτιέσαι: Τι να κάνω που δεν μπορώ να αναστρέψω αυτά που μου έχουν ήδη συμβεί;
Τα πάντα μπορείς να κάνεις και τα πάντα μπορείς να αλλάξεις, αρκεί να το θέλεις.
Ότι έγινε έγινε λοιπόν. Για να καταφέρεις να θεραπεύσεις τον πόνο του παρελθόντος αρκεί να ξεκινήσεις από το σημείο μηδέν και να αναθεωρήσεις κάποιες καταστάσεις, μία προς μία. Κι αν νομίζεις πως οι άλλοι είναι πιο αυστηροί κριτές μαζί σου, σε διαβεβαιώνω πως εσύ γίνεσαι ακόμα πιο αυστηρός με τον εαυτό σου και μάλιστα όλες εκείνες τις στιγμές που δεν το καταλαβαίνεις συνειδητά.
Βήμα πρώτο: Συγχώρεση εαυτού
Το πρώτο και πιο βασικό βήμα είναι να αναγνωρίσεις πως ζωή χωρίς λάθη δεν γίνεται να μοιάζει με ζωή. Είμαστε άνθρωποι και μάλιστα άνθρωποι με χιλιάδες συναισθήματα. Όχι μηχανές, ούτε και ρομπότ.
Συναισθήματα λοιπόν. Συναισθήματα που άλλες φορές μας συνεπαίρνουν και άλλες μας βάζουν φρένο. Παίρνουν μορφή ανάλογη με το πως νιώθουμε και με βάση τις επιρροές μας. Και κάπως έτσι γινόμαστε ευαίσθητοι, ίσως και ευάλωτοι.
Και μας αρέσει, ακόμα και εκείνες τις φορές που αδυνατούμε να έχουμε τον έλεγχο της καρδιάς και του μυαλού μας. Τελικά πράττουμε με οδηγό το συναίσθημα ή με τη λογική;
Αυτό έχει να κάνει με την εκάστοτε κατάσταση και φυσικά με τον χαρακτήρα μας, τα πράγματα όμως παίρνουν άλλη τροπή κάθε φορά που επιλέγουμε με ποιον τρόπο θα επιλέξουμε να δράσουμε. Όπως και να έχει, όποιοι κι αν είμαστε, ακόμα κι αν στο κέντρο του ενδιαφέροντος βάζουμε πάντα την καρδιά μας, ένα είναι το μόνο σίγουρο: Αναλαμβάνουμε την ευθύνη για οτιδήποτε λαμβάνουμε μέρος.
Και είτε λίγο είτε πολύ, καμία σημασία δεν έχει, αρκεί να είμαστε αντικειμενικοί με τον εαυτό μας και να βαδίζουμε με τελικό προορισμό προς τη γνώση. Ποια γνώση; Μα φυσικά του εαυτού μας.
Βήμα δεύτερο: Αγκάλιασε τις πτυχές του εαυτού σου που δεν αγαπάς
Κάνε μια αναδρομή περισυλλογής και εντόπισε όλα εκείνα τα συγκεκριμένα μοτίβα αντιδράσεων τα οποία νιώθεις πως θέλεις εντελώς να αλλάξεις. Αρκεί να προσπαθήσεις. Αρκεί να δοκιμάσεις. Αρκεί να δεις σε βάθος τους λόγους για τους οποίους επιλέγεις να επαναλαμβάνεις το ίδιο λάθος κάθε φορά.
Να προσπαθήσεις να βρεις τους λόγους που ακόμα αντέχεις (αντέχεις;) να δέχεσαι συμπεριφορές και αντιδράσεις οι οποίες δεν αρμόζουν στην προσωπικότητα σου. Σε γενικές γραμμές, απλά άκου το «μέσα» σου και παρατήρησε.
Τι είναι αυτό που δεν σου αρέσει; Τι δεν σου κάνει πια; Τι δεν σε γεμίζει και τελικά σε αλλοιώνει από αυτό που πραγματικά είσαι;
Απαιτεί σίγουρα αρκετή δουλειά με τον εαυτό σου, αλλά αν δεν την κάνεις εσύ, τότε ποιος;
Βήμα τρίτο: Κατανόησε πως η ζωή είναι απρόβλεπτη
Τρίτο και πιο σπουδαίο βήμα; Η αποδοχή. Πάντα μα πάντα τελικά το ζητούμενο είναι η αποδοχή. Το να μπορείς να αποδέχεσαι είναι το άλφα και το ωμέγα και στις σχέσεις, και στις καταστάσεις αλλά και σε θέματα που αφορούν τον εαυτό σου.
Με μια φράση θα λέγαμε πως είναι η αρχή του παντός. Και αφού υπάρχουν στιγμές και καταστάσεις που δεν μπορούμε να ελέγξουμε, τότε πρέπει απλά να αποδεχτούμε πως αυτό είναι εντάξει.
Είναι εντάξει ναι, γιατί δεν είναι όλα στο χέρι μας. Και κάπως έτσι η ζωή γίνεται απρόβλεπτη. Πειράζει; Θα σου απαντήσω πως όχι. Όχι γιατί η κάθε μέρα αν το καλό σκεφτείς είναι στην πραγματικότητα διαφορετική και τα ερεθίσματα που δεχόμαστε είναι αρκετά για να μπορέσουμε να αντέξουμε όσα έχουμε στις πλάτες μας.
Οφείλουμε λοιπόν (τουλάχιστον στον εαυτό μας) να μπορούμε να εστιάζουμε στα μικρά, θετικά κομμάτια της μέρας που μας δίνουν χαρά και που τελικά είναι αυτά που ορίζουν την ζωή μας.
Επομένως θα ήθελα να σου δώσω το χέρι και να σου πω με ειλικρίνεια πως το παρελθόν είναι παρελθόν κι εκεί ανήκει. Δεν είναι σοφό να αναλώσεις άλλο χρόνο στα παλιά, για τον απλούστατο λόγο ότι βρίσκεσαι ήδη στο παρόν και όλα κυλούν στο τώρα.
Ότι άφησες πίσω σου και ότι σε περιμένει μπροστά σου να ξέρεις πως θα ωχριούν πάντα σε σύγκριση με όλα αυτά που κρύβεις μέσα σου.
.gif)
