Γράφει ο Βάσος Καραμπίλας, Δικηγόρος - Επιστημονικός Συνεργάτης της Βουλής των Ελλήνων

«Αρρώστια» πολυνομίας και κακονομίας… Μετά από 15 χρόνια στο Ελληνικό Κοινοβούλιο, ατελείωτες ώρες διαβάσματος και δεκάδες ομιλίες επί νομοσχεδίων, μπορώ να επιβεβαιώσω ένα πράγμα. Νόμους έχουμε. «Κουλτούρα» ορθής εφαρμογής αυτών δεν έχουμε... Κι όταν αρχίζουν τα «δεν», τότε ξεκινούν τα προβλήματα.        

Έχουμε ψηφίσει πάνω από 50 νόμους επιτάχυνσης της δικαιοσύνης. Περισσότερα από 300 φορολογικά νομοσχέδια. Περισσότερα από 200 ασφαλιστικά νομοσχέδια. Περισσότερα από 250 νομοσχέδια για τη δημόσια διοίκηση. Ο αθλητικός νόμος από το 1975 έχει περισσότερες από 60 τροποποιήσεις. Εκατοντάδες παρεμβάσεις στο Εθνικό Σύστημα Υγείας. Δεκάδες νόμοι – πλαίσια εισαγωγής στα Πανεπιστήμια. Η Φινλανδία έχει το ίδιο εκπαιδευτικό σύστημα από το 1953...! Τα τελευταία 40 χρόνια, έχουν ψηφιστεί περίπου 6.000 νόμοι, όπου μαζί με τις υπουργικές αποφάσεις, προεδρικά διατάγματα, διευκρινιστικές εγκυκλίους κ.α, φτάνουν τις 150.000 νομοθετικές παρεμβάσεις...! Ο Ροΐδης είχε πει πριν 150 χρόνια: «Εις νόμος απαιτείται εις αυτήν τη χώρα, ο οποίος επιτάσσει την εφαρμογή των υπολοίπων νόμων».

Εάν η ουσία των ψηφισθέντων νόμων, συνοδευόταν από «Κουλτούρα» σωστής εφαρμογής, απουσία στείρου καταγγελτικού λόγου και «αδιαφορία» πολιτικού κόστους, θα ήμασταν μία «άλλη» χώρα. Από νόμους λοιπόν άλλο τίποτα… «Κουλτούρα» ελάχιστης συνεννόησης θέλουμε. Όταν όμως δεν μπορούμε να συμφωνήσουμε στα επιβεβλημένα, πως θα γίνει στα σύνθετα; Χρειαζόμαστε άμεσα μία «ψηφιοποίηση» νοοτροπίας, καθώς ανέκαθεν είχαμε θέμα με την ποσότητα και την ποιότητα. Πάντα πίστευα ότι η νομοπαρασκευαστική ποιότητα και ποσότητα, επιβάλλεται να ενταχθούν στις Συνταγματικές επιταγές και μέσα από εκεί να καλλιεργηθεί η όποια «Κουλτούρα». Αλίμονο αν ένας επενδυτής δεν γνωρίζει ότι η χώρα που θέλει να επενδύσει τα χρήματά του και μέσα από την επένδυση να δημιουργηθούν νέες θέσεις εργασίας, δεν έχει σταθερότητα. Και όταν λέμε σταθερότητα μιλάμε για κοινωνική, πολιτική, κυβερνητική και τέλος φορολογική…! Όταν το φορολογικό μας σύστημα αλλάζει κάθε 2 χρόνια, πόση αξιοπιστία βγάζει αυτό σε διεθνές επίπεδο;

Η χώρα θα παράξει αποτελέσματα, μόνο όταν η συμπολίτευση μάθει να νομοθετεί με όρους αντιπολίτευσης και η αντιπολίτευση ορθώσει αντίλογο με όρους συμπολίτευσης. Το Ελληνικό παλαιοκομματικό φαινόμενο του «Όχι σε όλα» και του «Ναι σε τίποτα», είδαμε τελικά που μας οδήγησε… Πληρώνουμε δυστυχώς ακόμη τις πρόχειρες και βιαστικές επιλογές προσώπων, που πρόσκαιρα θεώρησαν τους εαυτούς τους ικανούς να καθορίσουν τις τύχες των επόμενων γενναίων, αλλά… Όλα συνεπώς είναι ζήτημα επιλογών και σε αυτό το σημείο, τόσο το πολιτικό σύστημα όσο και το εκλογικό σώμα έχουν διαχρονικές ευθύνες. Η σπουδαιότητα του υπέρτατου εκλογικού δικαιώματος για τον ψηφοφόρο, δεν πρέπει να περιορίζεται στα αυστηρά Συνταγματικά όρια της ισότητας της ψήφου,αλλά να επεκτείνεται και στην αντίληψή του σχετικά με τη δύναμη της ψήφου. Ο Αβραάμ Λίνκολν είχε πει κάποτε: «Η ψήφος είναι πιο δυνατή από τη σφαίρα. Με τη σφαίρα μπορεί να σκοτώσεις τον εχθρό σου. Με την ψήφο μπορεί να σκοτώσεις το μέλλον των παιδιών σου…»