Γράφει ο Βάσος Καραμπίλιας, Δικηγόρος – Επιστημονικός συνεργάτης στη Βουλή των Ελλήνων

Εκλογές στον «ορίζοντα». Ψηφοδέλτια και υποψηφιότητες στο «τραπέζι». Είπα ως νέος άνθρωπος, με «ανησυχίες» αφενός και που ξέρει να θαυμάζει το «άξιο» αφετέρου, να χαλαλίσω λίγο από τον χρόνο μου για το αυτονόητο. Να ψάξω ονόματα, να διαβάσω βιογραφικά και το κυριότερο, να εξετάσω ιδέες, θέσεις, προτάσεις. Να δω νέα πρόσωπα με στάση ζωής και πορεία. Να δω ένα θαρραλέο άνοιγμα σε καινούργιες «θάλασσες».

Άλυτες εξισώσεις θα μου πεις, όσο συνεχίζουμε να μιλάμε για κομματικούς «σωλήνες» και ισόβιους της πολιτικής ζωής. Ζούμε στην εποχή, που ο υποψήφιος βάζει την πρόσκαιρη «δημοσιότητα» πάνω από την προσωπική αξιοπρέπεια. Ζούμε στην εποχή, που οι πολιτικές προσωπικότητες «χτίζονται» στα κομματικά «γραμμάτια» και όχι στον ορθό πολιτικό λόγο. Ζούμε στην εποχή που δυστυχώς οι επιλογές γίνονται από το κάτω «ράφι…», μάλλον προς εξυπηρέτηση άλλων σκοπών. Τελικά το πρόβλημα δεν είναι πολιτικό. Είναι ξεκάθαρα ποιοτικό… Από το «έλα μωρέ γιατί να μην ασχοληθώ και εγώ», μέχρι το «όλοι ίδιοι είστε», μία ψήφος δρόμος.

Και μέσα από όλο αυτό το «σύννεφο μετριότητας», ξεσπάει η γνωστή προεκλογική «καταιγίδα» λαϊκισμού. «Γιαλαντζί Πασιονάριοι» της πολιτικής και αδιόρθωτοι καιροσκόποι, που «έχτισαν» καριέρες εκμεταλλευόμενοι την οργή των πολιτών από τη μία και τις διαχρονικές ευθύνες ενός «αμαρτωλού» πολιτικού συστήματος, από την άλλη. Ασφαλώς λίγη σημασία έχει το ύφος, αλλά και το μέρος που τα λένε. Είτε είναι η Βουλή των Ελλήνων, που αρκετοί απ’ όλα τα κόμματα πριν λίγα χρόνια την έβλεπαν ως κάτι το ακατόρθωτο και περιορίζονταν απλά στο να βγάζουν φωτογραφίες μπροστά στους τσολιάδες και στα περιστέρια, είτε είναι το καφενείο της γειτονιάς.

Δεν θα μείνω μόνο στον κώδικα συμπεριφορών και αισθητικής. Δεν θα μείνω μόνο στην απαξίωση του κορυφαίου θεσμού όπως «ήταν κάποτε..» αυτός του Βουλευτού. Στέκομαι κυρίως στα κριτήρια που τα κόμματα επιλέγουν υποψηφίους και εμείς ψηφίζουμε. Αν πρέπει να κάνουμε συνεπώς τη συζήτηση για ένα ποιοτικότερο πολιτικό προσωπικό, τότε πρέπει να έχεις το θάρρος να μιλήσουμε και για ένα καλύτερο εκλογικό σώμα. Ένα εκλογικό σώμα που θα επιλέγει τους ικανούς και έτσι θα δείχνει πόσο σέβεται τους θεσμούς. Δυστυχώς όμως, κορυφαίοι πολιτειακοί θεσμοί «παίζονται» ακόμη στη λάσπη της μετριότητας. Το πιο θλιβερό βέβαια είναι ότι συμμετέχουμε στο «παιχνίδι» αμετανόητοι…