Στις εκδηλώσεις χρέους, μνήμης και τιμής των πεσόντων και των αγνοουμένων, κατά τα τραγικά γεγονότα που έλαβαν χώρα στη Μεγαλόνησο τον Ιούλιο του 1974, τις οποίες διοργάνωσε ο Σύλλογος Κυπρίων ν. Λάρισας παραβρέθηκε η Γραμματέας της Κ.Ο. του ΠΑΣΟΚ-Κινήματος Αλλαγής και βουλευτής Λάρισας, Ευαγγελία Λιακούλη.

Οι εκδηλώσεις περιλάμβαναν εθνικό μνημόσυνο στον Ι.Ν. Προφήτη Ηλία στη Λάρισα, χοροστατούντος του Σεβασμιότατου Μητροπολίτη Λαρίσης & Τυρνάβου κ.κ. Ιερώνυμου, επιμνημόσυνη δέηση και κατάθεση στεφάνων στη μνήμη των θυμάτων της τουρκικής θηριωδίας.

Στο πλαίσιο της μαύρης εθνικής επετείου, η Ευαγγελία Λιακούλη επεσήμανε τα εξής:

«Κάθε χρόνο, στις 20 Ιουλίου, θυμόμαστε τη μεγάλη αντίφαση των ακροδεξιών πολιτικών δυνάμεων της χώρας, που ενώ φορούν το προσωπείο του ‘’εθναμύντορα’’ επέτρεψαν να συμβεί η μεγαλύτερη εθνική τραγωδία της πρόσφατης ιστορίας μας –αυτή της Κύπρου- δεύτερη μεγαλύτερη ίσως, μόνο μετά τη Μικρασιατική Καταστροφή.

Το προδοτικό πραξικόπημα της δικτατορίας των Αθηνών, για την ανατροπή του δημοκρατικά εκλεγμένου Μακαρίου στην Κύπρο και την τοποθέτηση εκεί μιας χουντικής μαριονέτας, έδωσαν την αφορμή και την ευκαιρία στην Τουρκία, μόλις 5 ημέρες μετά, να εισβάλει στη Μεγαλόνησο, με την πρόφαση της ‘’προστασίας’’ της τουρκοκυπριακής κοινότητας –κάτι που συστηματικά επεδίωκε πολλά χρόνια πριν.

Οι καθ’ ημάς εγχώριοι επίορκοι ‘’φωστήρες’’ της πατριδοκαπηλίας και οι ντόπιοι συνεργάτες τους στην Κύπρο, επικίνδυνα ιδεοληπτικοί και απολύτως ανίδεοι σε σχέση με τους όρους με τους οποίους διεξάγεται η διπλωματία των μεγάλων και των ισχυρών, ‘’κατάπιαν’’ από μόνοι τους αμάσητο το ‘’δόλωμα’’ που χρόνια έβαζε μπροστά τους η Τουρκία.

Αποτέλεσμα ήταν να ηττηθούν κατά κράτος στο μόνο πράγμα που υποτίθεται πως γνώριζαν καλά -τον πόλεμο- και σε μεγάλο βαθμό είναι αυτοί, οι οποίοι ευθύνονται για τις εκατόμβες των νεκρών και των θυμάτων της ελληνικής πλευράς, καθώς και την κατάληψη του 40% του εδάφους της Κύπρου.

Αυτά που ακολούθησαν, δολοφονίες, βιασμοί, καταστροφές, εξανδραποδισμοί και προσφυγιά θα στοιχειώνουν για πολλά ακόμη χρόνια την συλλογική μας μνήμη.

Και αυτό γιατί, ακόμη και σήμερα διαπιστώνουμε πως όσο τα χρόνια περνούν –μισός αιώνας πλέον- η κατάσταση στην Κύπρο δεν βελτιώνεται ορατά, με ευθύνη της ηγεσίας της Τουρκίας και του επικίνδυνου αναθεωρητισμού του Ερντογάν: ο τουρκικός στρατός εισβολής και οι άποικοι από την Ανατολία έχουν πλέον εδραιωθεί, έχοντας αλλάξει σε δραματικό βαθμό την πληθυσμιακή αναλογία, ενώ και οι δύο κοινότητες έχουν μάθει πλέον να ζουν ξεχωριστά ‘’ξένες’’, διαιρεμένες και εχθρικές στο ίδιο νησί.

Όσο η κατοχή διαιωνίζεται, όσο το ‘’Κυπριακό’’ θα παραμένει ανεπίλυτο και τα θύματα μας αδικαίωτα, οι δημοκρατικές δυνάμεις της Ελλάδας και της Κύπρου θα πρέπει να συνεχίσουν να αγωνίζονται με κάθε τρόπο για την επανέναρξη των συνομιλιών των δύο κοινοτήτων, πέραν των θεσμικών οργάνων του ΟΗΕ, πιέζοντας και καθιστώντας την Ευρωπαϊκή Ένωση ενεργό συνομιλητή και εταίρο στις διαπραγματεύσεις, αφού είναι απαράδεκτο ένα Κράτος Μέλος της, να υφίσταται στο έδαφός του στρατεύματα κατοχής και η Ευρώπη να στρουθοκαμηλίζει και να κάνει τον «Πόντιο Πιλάτο», αρκούμενη σε διπλωματικές αβρότητες προς την Ελλάδα και την Κύπρο.

Μετά τη μεγάλη εθνική επιτυχία της ένταξης της Κύπρου στην Ε.Ε. με ‘’σφραγίδα’’ των κυβερνήσεων ΠΑΣΟΚ, αυτό είναι το αναγκαίο, επόμενο μας βήμα, προκειμένου να επέλθει κάποτε πραγματική ειρήνη στο νησί.

Μόνο έτσι θα αναπαυθούν οι ψυχές των αδικοχαμένων αδερφών μας …».