N. Λυγερός

Τώρα βρισκόμαστε στην Αθήνα, είδαμε ήδη στο Αεροδρόμιο της Λάρνακας ότι υπήρχε πολεμική αεροπορία της Αυστραλίας σε ετοιμότητα, φανταζόμαστε ότι έχει σχέση και με τη συνάντηση που έγινε μεταξύ του Μπλίνκεν και του Χριστοδουλίδη.

Στη συνέχεια, επειδή παρακολουθούμε τις εξελίξεις γιατί τα πράγματα αλλάζουν συνεχώς, είχαμε τη συνάντηση μεταξύ των Υπουργών Εξωτερικών της Αμερικής και της Τουρκίας, καταλαβαίνουμε ότι είναι καθαρά τυπικό το πλαίσιο και μάλιστα εθιμοτυπικό, υπήρχε και μία ψυχρότητα γιατί η Τουρκία θέλει να φανεί ότι λειτουργεί εναντίον των Αγγλικανών και ότι είναι υπέρμαχη των Αραβικών χωρών, αλλά στην πραγματικότητα καταλαβαίνουμε ότι δεν υπάρχει αυτό το πλαίσιο γιατί οι γειτονικές χώρες σε σχέση με το Ισραήλ δήλωσαν ότι δεν πρόκειται να μπουν σε μία πολεμική φάση.

Κατά συνέπεια η Χαμάς είναι εντελώς απομονωμένη κι όταν έλεγε ότι θα γίνει μία γενίκευση, στην πραγματικότητα είναι μία αποτυχία, γιατί πολύ απλά οι άλλες χώρες που θα είναι εδώ και μετά την κρίση εδώ, δεν θέλουν να μπουν σε μία διαδικασία πιο έντονης πολεμικής αντιπαράθεσης γιατί πολύ απλά ξέρουν ότι μετά από αυτό το ξέσπασμα και μετά από αυτή την κρίση θα πρέπει να ξαναπαίξουν με τους ίδιους παίκτες.

Άρα, μην ξεχνάμε τι έχει γίνει στο Όσλο, Ι και ΙΙ, συμφωνίες Αβραάμ, τι γίνεται με τη Σαουδική Αραβία και τι γίνεται βέβαια με χώρες που έχουν ήδη παίξει σε αυτό το πλαίσιο για τη συνέχεια. Άρα, καταλαβαίνουμε ότι ακόμα και οι δηλώσεις της Χεζμπολάχ δείχνουν ότι θέλουν να είναι υπεύθυνη μόνο η Χαμάς, να μην εμπλακούν με αυτό τον τρόπο, να λένε ότι είχαν δίκαιο που το έκαναν, αλλά στην πραγματικότητα καταλαβαίνουμε ότι κανένας άλλος δεν θέλει να παίξει αυτό το παίγνιο.

Κατά συνέπεια μπαίνουμε σε μία μορφή, θα λέγαμε, μπορεί να φανεί ένα παράδοξο, αποκλιμάκωσης, τουλάχιστον σαν μία προετοιμασία, γιατί από τη στιγμή που κανένας δεν θέλει να πάει πιο πέρα, από τη στιγμή που υπάρχει ήδη ένα πυρηνικό υποβρύχιο στην περιοχή και οι Αμερικανοί δηλώνουν ότι θα προστατεύσουν τους πολίτες τους στην περιοχή, ακόμα και σε σχέση με αυτά που κάνει το Ιράν, όλοι καταλαβαίνουμε ότι τα πράγματα είναι πιο σφιχτά και το θέλουν όλοι ουσιαστικά, γιατί δεν θέλουν να ξεχειλίσει και να πάει αλλού.

Κατά συνέπεια είμαστε σε μία άλλη φάση και σ’ αυτή την άλλη φάση δεν παίζει η Τουρκία με τον ίδιο τρόπο, έτσι μπορούμε να πούμε ότι είναι πάλι μία αποτυχημένη προσπάθεια της Τουρκίας να παίξει έναν σημαντικό ρόλο και παρόλο που παίζει σε σχέση με τα F-16, σε σχέση με τη Σουηδία,σε σχέση με το ΝΑΤΟ, τη Ρωσία και την Κίνα, αυτό που έχει σημασία είναι ότι δεν πετυχαίνει τους στόχους της ακόμα κι αν επικοινωνιακά φωνάζει πάρα πολύ, αλλά επί της ουσίας δεν αλλάζει απολύτως τίποτα και αυτό έχει σημασία.