Άρθρο του Θανάση Παπαμιχαήλ – Επικοινωνιολόγου

Αυτό ταιριάζει στους σημερινούς και αυριανούς αρθρογράφους, πολιτικούς αναλυτές, ειδικούς επικοινωνιολόγους που μας «πρήζουν» καθημερινά με τις βαθυστόχαστες και εμπεριστατωμένες αναλύσεις και προβλέψεις για τις επόμενες εθνικές εκλογές. Ακόμη και για το χρόνο έχουμε προβλέψεις. Μόνο την ακριβή ημερομηνία δεν μας έχουν γνωστοποιήσει.
Μοιράζεται το πλεόνασμα, άρα ακολουθούν εκλογές. Βγαίνουμε τον Αύγουστο από τα Μνημόνια, τον Οκτώβριο θα έχουμε εκλογές. Αρχές του ’19 μειώνονται οι συντάξεις, όπως έχουν υπογράψει οι κυβερνώντες, άρα εκλογές θα κάνουν πριν τον κόφτη. Αυτές και άλλες πιο «σίγουρες» αναλύσεις καθορίζουν το χρονοδιάγραμμα των εκλογών και συνεχίζουμε με τα πιθανά εκλογικά αφηγήματα των κυβερνώντων και της αξιωματικής αντιπολίτευσης.
Πολλά ερωτήματα εγείρονται από το συνονθύλευμα των αναλύσεων που βομβαρδιζόμαστε τον τελευταίο καιρό και θα συνεχίσουμε να τα υφιστάμεθα.
Όσο για τα δημοσκοπικά ευρήματα, τα περισσότερα είναι και μακιγιαρισμένα και «μαγαρισμένα» από τον εκάστοτε εντολέα που παίζει το δικό του παιχνίδι. Και τα αποτελέσματα των δημοσκοπήσεων παράγουν fake αναλύσεις και λανθασμένες στρατηγικές από τους ειδικούς των κομμάτων.
Η αχίλλειος πτέρνα των προβλέψεων της έκβασης των επόμενων εκλογών είναι οι λάθος ιδεοληπτικές αναγνώσεις της πραγματικότητας για λόγους πολιτικού κονσομασιόν, ψυχολογικής στήριξης ενός στενού πυρήνα στελεχών και οπαδών.
Με πολιτικά ευχολόγια, πολιτική αφέλεια, ανακύκλωση ληγμένων τσιτάτων και αφυδατωμένο λόγο, η καινούργια Ελλάδα δεν γεννιέται.
Η συνταγή της επιτυχίας των προηγούμενων εκλογών, «ψεύδεσθε και στη συνέχεια απαλλάσσεσθε λόγω αυταπάτης», δεν έχει πλέον πέραση! Επίθετα όπως οργή, διαμαρτυρία, μηχανισμοί, αγανάκτηση και ετικέτες όπως κεντροδεξιά, μεσαίος χώρος, κεντροαριστερά, αποφασισμένοι και αναποφάσιστοι και άλλοι παρόμοιοι χαρακτηρισμοί, λειτουργούν αυτάρεσκα και ομφαλοσκοπικά, ως οχήματα της αχαλίνωτης αντιπαλότητας, του διχαστικού λόγου και της αυταρχικής προπαγάνδας των πολιτικών κομμάτων.
Το συμπέρασμα είναι ένα: Κανένας πολιτικός αναλυτής ή δημοσκόπος δεν μπορεί με βεβαιότητα να προβλέψει την εκλογική συμπεριφορά των περίπου τεσσάρων εκατομμυρίων ψηφοφόρων που ζουν σήμερα στα όρια της φτώχειας.
Μπορεί με την ψήφο τους να δείξουν αγανάκτηση, να τιμωρήσουν, να αδιαφορήσουν, να ξαναπιαστούν κορόιδα, να εξαγοραστούν για ένα κομμάτι ψωμί ή ακόμη να πιαστούν στον ύπνο με αιφνίδιες στρατηγικές μικροπαροχών.
Μετά από τρία μνημόνια, απίστευτες μειώσεις μισθών και συντάξεων, αυξήσεις άμεσων και έμμεσων φόρων, λεηλασία ιδιωτικής πρωτοβουλίας και έντονης φτωχοποίησης της μεσαίας τάξης παρατηρείται μια απάθεια και μια σιωπηλή υποταγή των άλλοτε αγανακτισμένων πολιτών.
Πλέον, στην πολιτική, οι ευθύγραμμες και λογικές εξελίξεις έχουν σταματήσει προ πολλού να ισχύουν. Οι κοινωνίες άλλαξαν και οι ψηφοφόροι είναι πλέον απρόβλεπτοι. Οι κάθε είδους ειδικοί στην επικοινωνία και στις αναλύσεις θα πρέπει να αλλάζουν κι αυτοί τον τρόπο σκέψης τους, για να μην εκπλήσσονται κάθε φορά με το αποτέλεσμα. Η κοινή λογική είναι είδος προς εξαφάνιση, στην πολιτική.