Την τελευταία δεκαετία η χώρα μας δοκιμάζεται από πολλαπλές κρίσεις οι οποίες έχουν επηρεάσει βαθιά την ελληνική κοινωνία. Υπάρχει οικονομική κρίση, έχουμε μεγάλες φυσικές καταστροφές, εθνικές προκλήσεις και τώρα μια πρωτόγνωρη υγειονομική κρίση. Μπροστά σε όλα αυτά η Τοπική Αυτοδιοίκηση είναι αυτή που σηκώνει το μεγαλύτερο βάρος και είναι αυτή που έχει υποστεί περισσότερο από οποιονδήποτε άλλο θεσμό της πολιτείας τις συνέπειες αυτών των κρίσεων. Όλοι αντιλαμβανόμαστε ότι η Τοπική Αυτοδιοίκηση αποδυναμώνεται καθημερινά και μαζί της δυστυχώς αποδυναμώνεται και ο πληθυσμός των τοπικών κοινωνιών. 

Μέσα σε αυτό το κλίμα παρατηρούμε εδώ και χρόνια τη σταδιακή κατάργηση υπηρεσιών και δομών από τους Δήμους που εξυπηρετούσαν τους κατοίκους μας στην καθημερινότητα, ενίσχυαν τη συγκράτηση του τοπικού πληθυσμού και τόνωναν την τοπική μας κοινωνία. Η αποχώρηση Δ.Ο.Υ., Ειρηνοδικείων, ΙΚΑ, ΔΕΗ, ΟΤΕ, αστυνομικών τμημάτων, υποκαταστημάτων τραπεζών με τελευταία πράξη την κατάργηση των ανταποκριτών ΟΓΑ θα δημιουργήσει ακόμη δυσμενέστερες συνθήκες για όλους μας αλλά κυρίως για τους δημότες μας. Θα επιφέρει συνθήκες ερημοποίησης και ταλαιπωρίας καθώς και δαπάνες για την μετακίνηση των συμπολιτών μας που αναζητούν εξυπηρέτηση. Όλοι αναλογιζόμαστε το πόσο δύσκολο και χρονοβόρο είναι για τον συμπολίτη μας να μετακινηθεί από μια απομακρυσμένη περιοχή του νομού στην έδρα του υποκαταστήματος της δημόσιας υπηρεσίας, σε εργάσιμες ώρες.  Ιδιαίτερα όταν αναφερόμαστε σε ευάλωτες κοινωνικές ομάδες του τοπικού πληθυσμού όπως ηλικιωμένους, άρρωστους, οικονομικά αδύναμους και μοναχικούς συμπολίτες μας,  οι οποίοι ούτε μπορούν να επικοινωνήσουν ηλεκτρονικά με τις υπηρεσίες ούτε μπορούν να μετακινηθούν λόγω μεγάλης γεωγραφικής απόστασης και προβλημάτων υγείας.

Ήδη υπάρχει μεγάλη αναστάτωση στις τοπικές μας κοινωνίες και αποτελεί κοινή αγωνία όλων των αιρετών η επιβίωση στην σκληρή πραγματικότητα με όρους σύγχρονης κοινωνίας σε ένα σύγχρονο Κράτος φιλικό προς τον πολίτη. Οι μεταρρυθμίσεις εξάλλου που στήριξαν διαχρονικά οι Ελληνικές Κυβερνήσεις και η Τοπική Αυτοδιοίκηση όπως αυτές των προγραμμάτων «Ι. Καποδίστριας» και «Καλλικράτης» στοχεύανε σε δυνατούς περιφερειακούς Δήμους με διοικητική και οικονομική αυτάρκεια αλλά και σε κοινωνίες ικανές να λύσουν τα καθημερινά τους προβλήματα στο δήμο τους. Η εφαρμογή αυτών των μεταρρυθμίσεων απέτρεπε δια ροπάλου τη συντήρηση του λεγόμενου «Αθηνοκεντρικού κράτους».

Ας εφαρμόσουμε λοιπόν αυτά που η ίδια πολιτεία δια Νόμου επέβαλε. Ας δημιουργήσουμε ένα κράτος φιλικό προς τον πολίτη που θα του δίνει τη δυνατότητα να συναλλάσσεται και να λύνει τα προβλήματά του στον τόπο του και όχι στην πρωτεύουσα. Ας εξυπηρετήσουμε εν τέλει τους δημότες μας τους οποίους και κληθήκαμε να υπηρετήσουμε.