Η φετινή παρουσία του Πρωθυπουργού και του Αρχηγού της ΝΔ στην ΔΕΘ, ναι μεν χαρακτηρίστηκε  από  σχετική ηπιότητα στη μεταξύ τους αντιπαράθεση,  απείχε όμως πολύ από το να θέσουν «τον δάκτυλο εις τον τύπον των ήλων».
Η προσπάθεια του κ. Τσίπρα να παρουσιάσει τη μαγική εικόνα μιας Ελλάδας στην οποία συνωθούνται οι υποψήφιοι επενδυτές κατέρρευσε μόλις την επόμενη  μέρα στις στοές των μεταλλείων της Eldorado Gold και χάθηκε μέσα στο «πυκνό δάσος» και στα «αρχαία αγάλματα» του Ελληνικού. Ταυτόχρονα, η καταστροφή του Σαρωνικού απέδειξε για μία ακόμη φορά την απίστευτη ανικανότητα της κυβέρνησής του να αντιμετωπίσει στοιχειωδώς ένα σοβαρό πρόβλημα.
Ο κ. Μητσοτάκης επέλεξε, σε πιο σοβαρούς τόνους είναι αλήθεια, να μιλήσει για το μέλλον της χώρας μας που, κατά την άποψή του, μπορεί να ανακάμψει με αλλαγές στη φορολογία, στις δαπάνες του δημοσίου, στις επενδύσεις και στην εκπαίδευση. Επανέλαβε την τακτική των υποσχέσεων, υποστηρίζοντας ότι μπορεί να διαπραγματευτεί τη μείωση των πρωτογενών πλεονασμάτων.
Στην πραγματικότητα, παρά τις μεταξύ τους σημαντικές διαφορές απέφυγαν και οι δύο να μιλήσουν για το παρόν και το πολύ κοντινό μέλλον  - για τη χρονική περίοδο που εξελίσσεται ήδη από τον περασμένο Ιούνιο, θα ολοκληρωθεί τον επόμενο Αύγουστο και, ουσιαστικά, θα κρίνει τις μελλοντικές εξελίξεις. Κι αυτή η επιλογή τους δεν είναι καθόλου τυχαία.
Το παρόν ορίζεται, κυρίως, από τους όρους, τις απαιτήσεις και την έκβαση της τρίτης αξιολόγησης για την οποία κανείς δεν θέλει να μιλήσει με όρους αλήθειας.
Το πολιτικό σύστημα της χώρας, με την ευθύνη όλων των κυβερνήσεων από το 2010 –ευθύνη η οποία παίρνει εξωφρενικές διαστάσεις με την βάναυσα αντιθεσμική συμπεριφορά των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ- αρνείται συστηματικά και επίμονα να καθιερώσει τη θεσμική λογοδοσία για την υλοποίηση των υποχρεώσεων που αναλαμβάνει κάθε τόσο η χώρα με τα «μνημόνια».
Αυτό έχει ως αποτέλεσμα ο ελληνικός λαός να μη γνωρίζει ούτε τι υποχρεώσεις αναλαμβάνονται με τις υπογραφές των κυβερνώντων, ούτε πώς αυτές υλοποιούνται, με συνέπεια την παραπληροφόρηση, την αδίστακτη προπαγάνδα, τις ανούσιες αντιπαραθέσεις και, στο τέλος, έναν ακόμη δυσβάσταχτο λογαριασμό για τον ελληνικό λαό.
Η Πρότασή μας
Η έξοδος από τα μνημόνια και η ελάφρυνση του χρέους είναι οι προϋποθέσεις για το τέλος της εποπτείας από τους δανειστές και της ανάκτησης της δυνατότητάς μας για σοβαρές εθνικές επιλογές.
Αν πράγματι, λοιπόν, η κυβέρνηση επιδιώκει να ολοκληρωθεί σύντομα η τρίτη αξιολόγηση, πρέπει:
•    Να καταθέσει αμέσως στη Βουλή τον αναλυτικό πίνακα των απαιτούμενων δράσεων και ενεργειών, καθώς και το σαφές χρονοδιάγραμμα της υλοποίησής τους.
•    Να ενημερώνει ο αρμόδιος Υπουργός Οικονομικών υπεύθυνα και με στοιχεία, ανά δεκαπενθήμερο  , τη Βουλή -και μέσω αυτής τον ελληνικό λαό- για την εξέλιξη της υλοποίησής τους. Με τον τρόπο αυτό θα πληροφορηθούμε σε ποια θέματα που η κυβέρνηση υπέγραψε τώρα αντιδρά, για ποιους λόγους και γιατί υπάρχουν αδικαιολόγητες καθυστερήσεις. Ποιες υποχρεώσεις ανέλαβε για τον εκσυγχρονισμό του κράτους, τα εργασιακά και συνδικαλιστικά δικαιώματα, την αξιολόγηση των δημοσίων υπαλλήλων, τη μείωση της γραφειοκρατίας, την επιτάχυνση της λειτουργίας της Δικαιοσύνης στον τομέα των επενδύσεων, τα ωράρια των εκπαιδευτικών, τις μειώσεις των προνοιακών επιδομάτων, των συντάξεων κλπ. Οφείλει, επίσης, να ενημερώνει για την πρόοδο των ιδιωτικοποιήσεων, την εξέλιξη των όποιων επενδύσεων και την πορεία του τραπεζικού συστήματος.
•    Να δημιουργήσει άμεσα  μια κοινά αποδεκτή Εθνική Επιτροπή η οποία θα αναλάβει, πρωτίστως, να ενημερώσει υπεύθυνα τα Κοινοβούλια των χωρών της Ευρωζώνης -που είναι και οι βασικοί μας δανειστές- για την πορεία της ελληνικής οικονομίας και, παράλληλα, για την ελληνική πρόταση της ελάφρυνσης του χρέους, η οποία, επιτέλους πρέπει να καταρτισθεί. Αυτό είναι αναγκαίο εάν η Κυβέρνηση πράγματι πιστεύει στην ταχεία ολοκλήρωση της τρίτης αξιολόγησης, προκειμένου να τεθεί στη συνέχεια το ζήτημα του δημόσιου χρέους.
Αντίθετα, αν η κυβέρνηση επιλέξει την τακτική μιας αργόσυρτης δήθεν διαπραγμάτευσης, τότε τα αποτελέσματα θα είναι καταστροφικά για την οικονομία και την κοινωνία.
Όσο για την αντιπολίτευση, ιδίως την αξιωματική, θα πρέπει να μην κρύβεται και να μην σιωπά για όλα αυτά, αλλά αντίθετα να τοποθετείται με καθαρότητα και αξιοπιστία αντί να καταγγέλλει αόριστες καθυστερήσεις.
Η Ώρα Αποφάσεων πιστεύει ότι η διαδικασία που προτείνει θα έφερνε όλο το πολιτικό σύστημα, επιτέλους, αντιμέτωπο με την αλήθεια και τις εθνικές απαιτήσεις. Είναι σημαντικό, έστω και τώρα, να προχωρήσουμε θεσμικά και συντεταγμένα. Είναι προφανές ότι το βάρος πέφτει πρωτίστως στην κυβέρνηση, από την οποία, δυστυχώς, δεν αναμένουμε να υπερβεί τον βαθιά αντιδραστικό και αντιθεσμικό εαυτό της. Για τις δυνάμεις, όμως, της αντιπολίτευσης, δεν υπάρχει, πλέον, καμία δικαιολογία. Επιβάλλεται να επιδιώξουν την οργάνωση της συντεταγμένης προσπάθειας της χώρας. Τώρα - και όχι σε κάποιο απροσδιόριστο μέλλον.