Δημόσια παρέμβαση πραγματοποίησε η βουλευτής Λάρισας του Κινήματος Αλλαγής Ευαγγελία Λιακούλη, σχετικά με την διάσωση του Πύργου Χαροκόπου, τονίζοντας ότι το κτήριο άρχισε πλέον να καταρρέει και δηλώνει,  μετά από σχετικές νομοθετικές πρωτοβουλίες που πήρε, ερωτήσεις που κατέθεσε και απαντήσεις που έλαβε,   ότι είναι καιρός για  άμεση δράση των τοπικών φορέων και των πολιτών, προτείνοντας ακόμη και θεσμική αλλαγή στο ιδιοκτησιακό καθεστώς. 

Ειδικότερα, η Λαρισαία βουλευτής επισημαίνει:  
"Επανέρχομαι, μετά από σειρά ερωτήσεων και παρεμβάσεών μου στη βουλή, μετά από συνάντησή μου με την κ Υπουργό Πολιτισμού, μετά από παρέμβαση στον Υπουργό Περιβάλλοντος για να υιοθετηθεί ο Πύργος Χαροκόπου,  από το πρόγραμμα «Διατηρώ»,  αλλά δυστυχώς τίποτα από όλα αυτά δεν ευαισθητοποίησαν τους αρμοδίους. 

Ο Πύργος καταρρέει. Κομμάτι –κομμάτι, γκρεμίζεται καθημερινά.

Ο Σύλλογος Φίλων Χαροκόπου παρεμβαίνει διαρκώς, οι πολίτες εκφράζουν την αγωνία τους και την απογοήτευσή τους, οι τοπικοί φορείς δεν μπορούν μόνοι τους να δώσουν λύση και όλοι εμείς παρακολουθούμε ένα ιστορικό κτήριο της χώρας και του νομού, να γκρεμίζεται. Πρόσφατη αυτοψία μου στο χώρο του Πύργου, με γέμισε απογοήτευση.

Ακόμη ένα μεγάλο τμήμα του κατέρρευσε και εμφανώς πια , η μια πλευρά του, άφησε γυμνό το εσωτερικό του. Στις απαντήσεις που δόθηκαν από τους αρμοδίους, ακόμη αναμένονται «αυτοψίες και μελέτες». Και ο καιρός περνά. Καιρός που δεν υπάρχει. Καιρός που σκοτώνει το κτήριο. Στην απάντηση της κ Υπουργού, γνωστοποιήθηκε ακόμη ότι ο ιδιοκτήτης του κτηρίου ενδιαφέρθηκε αρχικά να το κάνει ξενοδοχείο και όταν ζητήθηκαν λεπτομέρειες από το υπουργείο , δεν εμφανίστηκε ποτέ ξανά. 

Αναρωτιέται κανείς: πόσο αλήθεια ακόμη, τα νεοκλασικά κτήρια θα είναι «όμηροι» ιδιοκτησιών,  που δεν μπορούν ή δεν θέλουν να τα σώσουν ;

Μέχρι πότε  αλήθεια θα εθελοτυφλούμε όλοι, στο γεγονός ότι ένα νεοκλασικό κτήριο δεν είναι απλώς μια ιδιοκτησία, αλλά και τμήμα της πολιτιστικής μας κληρονομιάς και ως τέτοιο θα πρέπει να προστατεύεται από ειδικό και αποτελεσματικό καθεστώς,  το οποίο επιτέλους,  πρέπει να τολμήσουμε και να αρχίσουμε να συζητάμε. 

Θα πρέπει να διαβουλευθούμε άμεσα πχ το ζήτημα της χρονικής περιόδου που δεν θα υπάρχει καμία ενέργεια από τους ιδιοκτήτες επί του κτηρίου και όταν αυτό θεωρείται ότι τεχνικά κινδυνεύει, να έχει δικαιοδοσία χαρακτηρισμού ο δήμος και αυτοδίκαιης επέμβασης το κράτους, ακόμη  και αλλαγής του ιδιοκτησιακού καθεστώτος. 

Πρέπει επιτέλους να τολμήσουμε. 

Σε ό,τι αφορά τον Πύργο Χαροκόπου, πρέπει άμεσα να δράσουμε με τα συλλογικά όργανα του Περιφερειακού και Δημοτικού μας Συμβουλίου και να ληφθούν αποφάσεις για οργανωμένη διεκδίκηση λύσης .

Προτείνω να γίνουν αντίστοιχες συνεδριάσεις των τοπικών φορέων , πρωτοστατούντος του ΤΕΕ.  

Προσωπικά, νιώθω ότι δεν κάναμε αρκετά και ούτε μπορούμε να κρυφτούμε πίσω από τις ευθύνες άλλων, από τη στιγμή που το  θέμα δεν είναι του ενός, αλλά σίγουρα είναι του  καθενός. 

Όταν ένα μνημείο κινδυνεύει να χαθεί, τότε  γίνεται επίκαιρη,  η ιστορική ρήση του μεγάλου Ν. Καζαντζάκη: «Ν’ αγαπάς την ευθύνη, να λες εγώ, εγώ, μονάχος μου, θα σώσω τον κόσμο. Αν χαθεί, εγώ θα φταίω!»
Θα φταίμε !»