«Υποτίθεται πως χθες, απόγευμα Δευτέρας, η ηγεσία του Υπουργείου Εσωτερικών θα απαντούσε σε δύο επίκαιρες ερωτήσεις μου, η πρώτη σε σχέση με την παράλογη εξαίρεση δήμων με πληθυσμό λιγότερο των 20.000 κατοίκων από την πρόσφατη Πρόσκληση του Πράσινου Ταμείου, καθώς και για την ανάγκη ανάληψης πρωτοβουλιών από πλευράς της Πολιτείας, προκειμένου να τοποθετηθούν απινιδωτές καταρχήν σε όλες τις δημόσιες υπηρεσίες και τα κτίρια των ΟΤΑ, έτσι ώστε να πάψουμε να θρηνούμε θύματα από καρδιακές ανακοπές.

Και στις δύο περιπτώσεις,  η ηγεσία του ΥΠ.ΕΣ. επέλεξε την τελευταία στιγμή να δηλώσει πως σε σχέση με τα δύο κρίσιμα ζητήματα, τόσο της τοποθέτησης απινιδωτών στις δημόσιες υπηρεσίες της χώρας, όσο και της εξαίρεσης των μικρών δήμων από έργα περιβαλλοντικού χαρακτήρα και πρόσημου είναι …αναρμόδια και γι’ αυτό δεν προσήλθε στην Ολομέλεια της Βουλής, τις ημέρες και τις ώρες συζήτησης των επίκαιρων ερωτήσεων, ειδοποιώντας με, μέσω υπηρεσιακών διαύλων, κυριολεκτικά την τελευταία στιγμή.

Η κατάσταση ωστόσο στη χώρα με τους πάσης φύσεως «αρμοδίως αναρμόδιους» έχει κυριολεκτικά παραγίνει.

Και το φαινόμενο διαπιστώνουμε πλέον πως εμφανίζεται σε μεγάλο βαθμό και σε έναν χώρο, όπως η Βουλή των Ελλήνων, όπου οι πρακτικές θα έπρεπε, θεωρητικά αλλά και ουσιαστικά, να είναι άλλες.

Αν δεν έχεις τί να πεις ως κυβέρνηση για τα σοβαρά ζητήματα που σου θέτουν οι εκλεγμένοι αντιπρόσωποι του Ελληνικού λαού, έχεις τουλάχιστον χρέος να εμφανιστείς σε μια διά ζώσης διαδικασία, όπως η συζήτηση των επίκαιρων ερωτήσεων, έστω και για να ζητήσεις από τους βουλευτές πίστωση
χρόνου, ως προς τα όσα όφειλες να κάνεις και δεν έκανες.

Διότι περί αυτού πρόκειται: δεν έκαναν , όσα όφειλαν, γι’αυτό και κρύβονται

Το να κρύβεσαι όμως ως κυβέρνηση πίσω από λεκτικά προσχήματα και απρόσωπες, υπηρεσιακές και «ξερές» υπεκφυγές, είναι αυτοκαταστροφικό, καθώς απλώς τονίζει υπέρμετρα,   το ότι δεν έχεις κάτι να πεις…

Και κυβέρνηση που δεν έχει ούτε τί να πει, επί σοβαρών ζητημάτων, κυβέρνηση που δεν λογοδοτεί στη Βουλή, δεν είναι χρήσιμη για κανέναν, εκτός από τον στενό προστατευμένο κύκλο της, στον οποίο και απαντάει…

Αλλά αυτό δεν αποτελεί κυβέρνηση όλων των Ελλήνων και των Ελληνίδων, αλλά πολιτική παρέα, κι αυτές ως συνήθως είναι ανεκτές  …στα καφενεία της επικράτειας κι όχι στη Ελληνική Βουλή…»