Στο θέμα του οικογενειακού γιατρού και των προβλημάτων που υπάρχουν στην εξυπηρέτηση των πολιτών αναφέρεται σε δελτίο Τύπου ο Ιατρικός Σύλλογος Λάρισας.
Αναλυτικά:
Ο Ιατρικός Σύλλογος Λάρισας (Ι.Σ.Λ.), αποτυπώνοντας με ρεαλισμό την αγωνία των συμπολιτών μας, εκφράζει την μεγάλη αγανάκτησή του προς όλους τους κυβερνητικούς αρμοδίους, όσον αφορά την απέλπιδα προσπάθεια τους για το κυνήγι της ανεύρεσης και εγγραφής σε οικογενειακό γιατρό, ενάμιση μήνα περίπου μετά την κατάργηση των συμβάσεων του ΕΟΠΥΥ με Παθολόγους, Γενικής Ιατρικής και Παιδιάτρους.
Σε μεγάλο αδιέξοδο βρίσκονται ήδη οι πολίτες εξαιτίας της ανεπάρκειας σε οικογενειακούς γιατρούς. Το εγχείρημα του υπ. Υγείας για την ΠΦΥ καταρρέει πριν καλά-καλά ξεκινήσει. Ούτε καν 1.000 γιατροί (905) δεν υπάρχουν σήμερα, προκειμένου να καλύψουν 10.000.000 πληθυσμού. Κι αν σήμερα υπάρχει κάποια «χαλαρότητα» στο σύστημα σκεφτείτε τι θα γίνει από την 1-1-2019 που θα ισχύσουν οι παραπομπές (gatekeeping) όλες τις υπηρεσίες υγείας.
Οι ασφαλισμένοι, αν και έχουν χρυσοπληρώσει τις εισφορές τους όλα τα προηγούμενα χρόνια, σε μια νύχτα έχασαν το δικαίωμά τους στην περίθαλψη, ταλανιζόμενοι μεταξύ ελάχιστων οικογενειακών γιατρών του ΕΟΠΥΥ, των ανύπαρκτων ουσιαστικά ΤΟΜΥ και των βαριά υποστελεχωμένων και υπολειτουργούντων δημοσίων δομών (ΠΕΔΥ, Κέντρα Υγείας, κ.λπ.).
Η ανεπάρκεια και η διαφορετικότητα της χρηματοδότησης, μαζί με τις ποικίλες και απαξιωτικές εργασιακές σχέσεις των απρόθυμων γιατρών, σηματοδοτούν αυτή τη στιγμή την κύρια αιτία της διάλυσης της ΠΦΥ.
Στην συντριπτική τους πλειοψηφία οι ασθενείς πήγαιναν ελεύθερα στον προσωπικό τους γιατρό, αυτόν που ήξεραν και που εμπιστεύονταν, ενώ τώρα δεν ξέρουν που πρέπει ή αν έχουν κάπου να απευθυνθούν. Άλλο ένα κόστος που μετακυλίστηκε έντεχνα στους ασφαλισμένους, την ίδια στιγμή που ο προϋπολογισμός επιβαρύνεται με άχρηστες και ανύπαρκτες δομές.
Η επιπλέον μείωση κατά 20% των ορίων συνταγογράφησης, το ληστρικό rebate και clawback στις εργαστηριακές εξετάσεις και ιατρικές πράξεις, αναδεικνύουν περίτρανα την πλήρη κυβερνητική αδυναμία να χρηματοδοτήσει επαρκώς το σύστημα υγείας και να αναπτύξει σοβαρούς ελεγκτικούς μηχανισμούς, ενώ η πρόληψη είναι κάτι άγνωστο γι’ αυτούς.
Μέσα σ’ αυτό το αρρωστημένο περιβάλλον της αποκαλούμενης νέας ΠΦΥ, καλούνται οι ασθενείς να αναζητήσουν ποιοτικές υπηρεσίες υγείας, οι δε γιατροί να λειτουργήσουν σ’ ένα ναρκοθετημένο περιβάλλον γεμάτο αποκλεισμούς και λογιστικούς κανόνες, με αποτέλεσμα να διαταραχθεί η πολύ ευαίσθητη σχέση εμπιστοσύνης γιατρού-ασθενούς, με ότι αυτό συνεπάγεται.
Το να επιμένει κάποιος σε λάθος πολιτικές υγείας, αν μη τι άλλο αναδεικνύει την ιδεοληπτική του αντίληψη για την ΠΦΥ και απομακρύνεται από τις πάγιες προτάσεις του ιατρικού κινήματος, όπως αυτές διατυπώθηκαν και υπερψηφίστηκαν από τον ΠΙΣ και του Ιατρικούς Συλλόγους και μιλούν για μια ολοκληρωμένη και καθολική ΠΦΥ, επαρκώς χρηματοδοτούμενη, σωστά σχεδιασμένη και οργανωμένη, με ελεύθερη επιλογή γιατρού και αμοιβή της ιατρικής επίσκεψης και πράξης και η οποία θα εξυπηρετεί τις πραγματικές υγειονομικές ανάγκες των συμπολιτών μας.