Σε ανακοίνωση του δημοτικού συνδυασμού "Λαρισαίων Κοινόν" σχετικά με τον άδικο χαμό του 22χρονου φοιτητή Νίκου Μπιτσάκη, αναφέρονται τα εξής:

"Εκφράζουμε την βαθιά μας οδύνη και την αμέριστη συμπαράσταση μας στην οικογένεια του αδικοχαμένου Νίκου Μπιτσάκη. Σε κάθε προσπάθειά τους για την ανεύρεση των υπευθύνων θα είμαστε  δίπλα τους.

Η Λάρισα τους ζητά ειλικρινά συγγνώμη  που δεν στάθηκε άξια να φιλοξενήσει τον μονάκριβο γιο τους που μας εμπιστεύθηκαν. 

Αναφορικά με τις προσχηματικές αιτιάσεις και τις πρόχειρες δικαιολογίες, τόσο του Δημάρχου όσο και του αρμόδιου αντιδημάρχου, σε μία προσπάθεια αποποίησης των αντικειμενικών πολιτικών ευθυνών και μετάθεση της αποκλειστικής ευθύνης στην πλευρά των ιδιοκτητών, το έγγραφο που παραθέτουμε τους διαψεύδει πανηγυρικά.

Πρόκειται για το Προεδρικό Διάταγμα 14/99 (ΦΕΚ 580/27.07.99 τεύχος Δ) Κώδικας βασικής πολεοδομικής νομοθεσίας, όπου στο άρθρο 425 παρ.1 αναφέρεται ότι δεν απαιτείται έγγραφη καταγγελία και ότι η παρέμβαση της πολεοδομίας μπορεί να γίνει και αυτεπάγγελτα. ​

Και συνεχίζει στην παράγραφο 4 αναφέροντας ότι: «Αν η κατά τα παραπάνω αχρησία δεν κρίνεται επαρκής για την αποσόβηση του κινδύνου η πολεοδομική υπηρεσία προβαίνει στην κατεδάφιση των επικίνδυνων μερών της κατασκευής. Για την παραπάνω αποσόβηση του κινδύνου από την αρμόδια υπηρεσία δεν απαιτείται ειδική διατύπωση, δικαιούται δε αυτή να αχρηστεύει ή και κατεδαφίζει και μη επικίνδυνα τμήματα της κατασκευής». 

Η Δημοτική αρχή Καλογιάννη οφείλει στους γονείς του αδικοχαμένου Νίκου και σε όλους τους δημότες να πάψει να κρύβεται πίσω από…Ε.Δ.Ε (αλήθεια από ποιον έναντι ποιανού θα διεξαχθεί η εξέταση;) και επιτέλους να επιδείξει την απαιτούμενη ευθιξία αλλά και την γενναιότητα και να προχωρήσει άμεσα σε αναλυτική περί του θέματος συζήτηση στο Δημοτικό Συμβούλιο, όπου θα κληθεί να απαντήσει σε συγκεκριμένα και αμείλικτα ερωτήματα. Αυτά για την ώρα.

Τέλος, υιοθετούμε απόλυτα τα λόγια δημοτών μας:

«Πόσο θλιβερό είναι να υπάρχει δίπλα από έναν ολοκαίνουργιο δρόμο που κόστισε εκατομμύρια ευρώ , για λόγους φθηνού εντυπωσιασμού, ένα παμπάλαιο κτήριο που έφτασε να κοστίζει μια ζωή. Όσο ξαφνικό και αν ήταν το γεγονός στην πραγματικότητα χτιζόταν με κάθε μέρα μη μέριμνας που περνούσε».