Τραγούδια στοχαστικά, καυστικά, αγάπης, παρλάτες, κωμικά συναντιούνται με ιστορίες, βιώματα, πάθη, έρωτες και εμμονές, δίνοντας απάντηση στο μυστήριο του γιατί ο Ρένος δεν έχει  παντρευτεί ακόμα.

Η σχέση του Ρένου με τη μουσική είναι βιωματική. Ξεκινάει σαν ψίθυρος, γίνεται σκοπός, σκίρτημα, φλερτ, νοσταλγία, όνειρο. Το κοινό γίνεται μια παρέα που ψάχνει τη μαγεία της βραδιάς. Ο Ρένος μεταμορφώνεται σε κινηματογραφικό ήρωα που τον σκηνοθετεί η νύχτα και η διάθεσή της. 

Κάθε ταινία, κάθε τραγούδι μοιάζει με καρδιογράφημα. Στις μουσικές παραστάσεις του η σκηνή γίνεται σταυροδρόμι. Με μουσικές, ματιές και αισθήματα. Η σχέση του με τις νότες είναι αμφίδρομη. Στις ταινίες η μουσική είναι ο αφανής πρωταγωνιστής  κάθε πλάνου του. Στη σκηνή στάλες κινηματογραφικής βιογραφίας πλημμυρίζουν τα ρεφρέν του.

Η συναυλία του δεν έχει τραγούδια, αλλά ιστορίες ντυμένες με μελωδίες που δικαιώνονται και διεκδικούν την αλήθεια και την ελευθερία τους.

Οι μουσικές βραδιές του Ρένου στέκονται σαν σύννεφο πάνω από την πόλη και τη χρωματίζουν, της δίνουν παλμό, ρυθμό και ενέργεια να αντέξει την ιστορία της, να κερδίσει τα στοιχήματά της και να ξυπνήσει με όρεξη, διάθεση και νεανικό ένστικτο.

Μαζί του στο τραγούδι η Αθηνά Ρούτση και η

Μπάντα των Μποέμ:

Βαγγέλης Καλαμάρας (ντραμς)

Αιμίλιος Μπαριάμας (μπάσο)

Πάνο Ηλίου (κιθάρα)