Σε εκδήλωση-συζήτηση για τα 50 χρόνια από το στρατιωτικό πραξικόπημα των συνταγματαρχών της 21ης Απριλίου 1967, μίλησε το απόγευμα της Πέμπτης η πρώην γενική γραμματέας της Κ.Ε του ΚΚΕ, Αλέκα Παπαρήγα, στη Λάρισα.

Παρουσιάζοντας την έκδοση της «Σύγχρονης Εποχής» την οποία επιμελήθηκε το τμήμα ιστορίας του ΚΚΕ για την δικτατορία 1967-1974, η κ. Παπαρήγα τόνισε πως «η έκδοση αποτελεί βοήθημα ώστε να προετοιμαστεί η συλλογική εσωκομματική και δημόσια συζήτηση που θα οργανώσει το ΚΚΕ, όταν ετοιμασθεί το ΣΧΕΔΙΟ ΔΟΚΙΜΙΟΥ της Κ.Ε για την περίοδο της δικτατορίας».

Σχετικά με την έκδοση της Κ.Ε. του ΚΚΕ για την δικτατορία 1967-1974, η κ. Παπαρήγα σημείωσε πως «παρέχει πολύτιμα συμπεράσματα για τον σημαντικό ρολό του ΚΚΕ και της ΚΝΕ στον αντιδικτατορικό αγώνα, αλλά και για την στρατηγική των αστικών αντιδικτατορικών κομμάτων, και θα συμβάλλουν στην εκτίμηση και της κατοπινής πορείας του ΚΚΕ μετά το 1974 έως το 1991».

Όσο αφορά τον παράγοντα που οδήγησε στη στρατιωτική δικτατορία στην Ελλάδα το 1967, η πρώην γενική γραμματέας της Κ.Ε. του ΚΚΕ, σημείωσε πως «το ΚΚΕ στο μεγαλύτερο μέρος της 7ετίας πρόβαλε την συνύπαρξη και αλληλοδιαπλοκή των εσωτερικών και εξωτερικών παραγόντων, εντοπίζοντας το πρόβλημα στη μετεμφυλιακή περίοδο». Σημείωσε δε, πως «το ΚΚΕ εκτιμούσε ότι στόχος του πραξικοπήματος ήταν το τσάκισμα του λαϊκού κινήματος και η αποκατάσταση όλων των όρων για την εξυπηρέτηση των συμφερόντων των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ, των ξένων και των ντόπιων μονοπωλίων».

 «Η αναγωγή του πραξικοπήματος σε αμερικανοκίνητο, όσο και αν σωστά και δικαίως έπαιρνε υπόψη τον ρόλο των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ στην εσωτερική πολιτική των μεταπολεμικών ελληνικών κυβερνήσεων, όσο και αν σωστά υπήρχε η εκτίμηση ότι οι ΗΠΑ γνώριζαν της διεργασίες για το πραξικόπημα, οδηγούσε σε μια ορισμένη υποβάθμιση των κύριων εσωτερικών παραγόντων, ιδιαίτερα των ενδοαστικών αντιθέσεων και των αναγκών αστικών εκσυγχρονισμών στην Ελλάδα» είπε χαρακτηριστικά.

Ωστόσο η κ. Παπαρήγα επεσήμανε πως «το ΚΚΕ δεν είχε χάσει τις ρίζες του στην ελληνική κοινωνία, δεν αποκήρυξε τις αρχές του και την αναγνώριση του μαρξισμού-λενινισμού, για αυτό και το ΚΚΕ από την πρώτη στιγμή της επιβολής της δικτατορίας, ανέλαβε την ευθύνη της λαϊκής πάλης με στόχο την ανατροπή της χούντας.

Μεταξύ άλλων η κ. Παπαρήγα είπε πως «όλα τα κόμματα και η μεγάλη πλειοψηφία των ιστορικών εκτιμούν ότι η μετάβαση στην αστική κοινοβουλευτική δημοκρατία το 1974 εγκαινίασε μια νέα περίοδο που την ονόμασαν «μεταπολίτευση». Στόχος είναι να εμφανισθεί ότι η δικτατορία ήταν μια παράφυση εξέλιξη του αστικού πολιτικού συστήματος, ενώ είναι έκδηλη και η σκοπιμότητα να περιβληθούν με λήθη η ΕΡΕ και η Ένωση Κέντρου, οι στυλοβάτες του προδικτατορικού πολιτικού συστήματος, να αποκρύψουν τους παράγοντες που οδήγησαν στην προσωρινή κατάργηση του αστικού κοινοβουλευτισμού και μάλιστα στην εύκολη επικράτηση της Χούντας χωρίς λαϊκή αντίσταση».

Επίσης, «γίνεται έντονη προσπάθεια να ταυτιστεί η αστική κοινοβουλευτική δημοκρατία με κατάργηση της βίας και της δικτατορίας, σε μια περίοδο που η αστική ταξική βία έχει περάσει σε όξυνση, τόσο στην Ευρώπη όσο και παγκόσμια, ενώ ο συνοδός της ιμπεριαλιστικός πόλεμος βαδίζει προς νέα τοπική κορύφωση».

Σχετικά με το γενικό συμπέρασμα που προκύπτει από την εμπειρία της περιόδου της δικτατορίας και όχι μόνο, η κ. Παπαρήγα σημείωσε πως «η προετοιμασία της δράσης του ΚΚΕ σε οποιεσδήποτε συνθήκες, εξαρτάται από το πρόγραμμα, την συλλογική λειτουργία του κόμματος την κομματική οικοδόμηση στην εργατική τάξη κλπ.».

«Ήταν λαθεμένη η αντίληψη που προβαλλόταν στα ντοκουμέντα του ΚΚΕ κατά την διάρκεια της 7ετίας, ότι αν το ΚΚΕ και το λαϊκό κίνημα αποκτούσαν δύναμη θα μπορούσαν αν υποχρεώσουν τις αστικές πολιτικές δυνάμεις να δεχθούν συνεργασία ωφέλιμη για το λαό» υπογράμμισε η πρώην γ.γ. της ΚΕ του ΚΚΕ. «Η συνεργασία του ΚΚΕ με άλλες αστικές ή οπορτουνιστικές δυνάμεις, οδηγεί εκ των πραγμάτων στην απεμπόληση της στρατηγικής του, αλλά και σε επιζήμιους συμβιβασμούς για τον λαό. Τα παραπάνω σε όλο τον 20ο αιώνα και στις πρώτες 10ετίες του 21ου αιώνα στην Ελλάδα και παγκόσμια έχουν επιβεβαιωθεί και δεν υπάρχει ούτε μια εξαίρεση στον κανόνα. Η πιο τελευταία ελληνική απόδειξη προκύπτει από την σχετικά πρόσφατη εμπειρία του κόμματος από την συγκρότηση του «Συνασπισμού της Αριστεράς και της Προόδου» κατέληξε η κ. Παπαρήγα.

Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ (Ηλίας Σκυλλάκος)