H παράσταση του «Ήλιου και του φεγγαριού» που ανεβαίνει το προσεχές Σάββατο στην σκηνή του Θεσσαλικού θα είναι και η τελευταία του σκηνοθέτη Κώστα Τσιάνου ως καλλιτεχνικού διευθυντή του Θεσσαλικού θεάτρου. Το δρομολογημένο διαζύγιο ομολογήθηκε χθες και από τις δύο πλευρές. Ο ίδιος στην συνέντευξη Τύπου ξέσπασε κατά της δημοτικής αρχής λέγοντας ότι «φεύγω γιατί δεν με θέλουν πια» και καταγγέλλοντας πως «ούτε καν με φώναξαν να με ρωτήσουν αν θέλω να μείνω». Η απάντηση, που δείχνει και την πρόθεση του Δήμου, ήρθε, το ίδιο ωμή, με τον αρμόδιο αντιδήμαρχο Πάνο Σάπκα να τονίζει «και γιατί να τον καλέσουμε; Αν θέλει να μείνει ας κάνει αίτηση…».

Πιο συγκεκριμένα ο σκηνοθέτης είπε μεταξύ άλλων:

«Παραδίδω τη σκυτάλη με αυτή την παράσταση. Δεν θέλω εγώ πια να είμαι καλλιτεχνικός διευθυντής. Έχω προσφέρει τόσα στο θέατρο και από την 1η Μαρτίου που έληξε η σύμβασή μου κανείς δεν λέει τίποτα. Δεν με έχουν καλέσει καν από το διοικητικό συμβούλιο του θεάτρου να με ρωτήσουν τις προθέσεις μου. Κάνουν συμβούλια και λένε αίσχη για μένα. Ότι αμείβομαι με εξωφρενικά ποσά χιλιάδων ευρώ, ενώ αμφισβητούν ακόμη και τις παραστάσεις μου. Όλα αυτά άνθρωποι που δεν έχουν παρακολουθήσει ποτέ μια παράσταση του Θεσσαλικού. Προσφορά κάνω. Αυτή την περίοδο μάλιστα δεν παίρνω ούτε 1 ευρώ. Έχω ήθος και περηφάνια. Παρότι είχα πολλές προτάσεις από Αθήνα και Θεσσαλονίκη δεν εγκατέλειψα ποτέ το Θεσσαλικό. Είναι σκανδαλώδες αυτό που συμβαίνει. Χωρίς καμία επιχορήγηση από το Υπουργείο Πολιτισμού καταφέραμε να κάνουμε παραστάσεις ποιότητας και κύρους. Παραδίδω ένα θέατρο δίχως χρέη και ελλείμματα. Προφανώς δεν με θέλουν πια» .

Πρόσθεσε επίσης: «Η προηγούμενη δημοτική αρχή πριν λήξει η σύμβασή μου, με κάλεσε και με ρώτησε αν επιθυμώ να είμαι εκ νέου καλλιτεχνικός διευθυντής. Ίσως αυτή η παράσταση να είναι η τελευταία μου. Τώρα είναι ό,τι καλύτερο για μένα να παραδώσω τη σκυτάλη του καλλιτεχνικού διευθυντή. Με μια παράσταση που να τιμά τον απλό θεατή και το Θεσσαλικό Θέατρο που στόχος μας ήταν πάντα να γίνει ένα γνήσιο λαϊκό θέατρο αποφεύγοντας τους μεταμοντέρνους σκηνοθετισμούς αλλά και τους φτηνούς λαϊκισμούς που δυστυχώς κατακλύζουν το θέατρο. Αυτό το θέατρο όμως το έχω χτίσει, το πονάω. Θέλω να είμαι κοντά του. Του είμαι πιστός. Μαζί με τους υπαλλήλους και τους ηθοποιούς έχουμε κάνει εκπληκτικά πράγματα. Δεν ξέρω τι θα κάνω μετά από εδώ. Ίσως κάνω δραματική σχολή δεν ξέρω. Έχω αρρωστήσει από αυτή την κατάσταση».

Ο Πάνος Σάπκας

Ολόκληρη η ανακοίνωση του αρμόδιου αντιδήμαρχου Πολιτισμού έχει ως εξής:

"Με λύπη μάθαμε τις δηλώσεις του καλλιτεχνικού διευθυντή του Θεσσαλικού θεάτρου Κώστα Τσιάνου. με τις οποίες καταφέρεται εναντίον της δημοτικής αρχής και του δ.σ. του θεάτρου, που έκανε κατά τη διάρκεια της συνέντευξης Τύπου με θέμα τη νέα παραγωγή “Του ήλιου και του φεγγαριού”. 

Εκτός από λύπη, μας προξένησαν και απορία, καθώς όσον αφορά στην προκήρυξη για νέο καλλιτεχνικό διευθυντή, αφού έληξε η σύμβασή του, φυσικά και ήταν ενημερωμένος, κι εξαιτίας της ιδιότητάς του αλλά και της καθημερινής μας επαφής και συνεργασίας. 

Όσον αφορά στη κατηγορία ότι δεν τον ρωτήσαμε τις προθέσεις του, γιατί να τον ρωτήσουμε; Αν επιθυμεί να είναι υποψήφιος, θα πάρει μέρος στη διαδικασία. Ο νόμος δεν κάνει εξαίρεση για κανέναν, όσο σπουδαίος κι αν είναι. Εξάλλου, τις προθέσεις του τις γνωρίζουμε. Απλώς δεν ξέρουμε ποιες ισχύουν. 

Μας αδικεί όταν ισχυρίζεται, και δεν είναι η πρώτη φορά, αλλά από σεβασμό στην προσφορά του στο Θεσσαλικό θέατρο και στο θέατρο εν γένει, δεν δώσαμε συνέχεια, ότι αυτή την περίοδο  δεν παίρνει ούτε ένα ευρώ. Καταρχάς πληρώνεται τη σύνταξή του. Μέχρι την 1η Μαρτίου πληρωνόταν και το μισθό του καλλιτεχνικού διευθυντή, ενώ αμείβεται επιπλέον για κάθε παραγωγή στην οποία συμμετέχει, είτε με πάγιο ποσό, είτε με ποσοστό.

Ειλικρινά, αισθανόμαστε πολύ δυσάρεστα που αναγκαζόμαστε να απαντήσουμε σε τέτοιες αιτιάσεις και μάλιστα από κάποιον που δεν τις περιμέναμε ποτέ. 

Τιμούμε τον Κώστα Τσιάνο και το έργο του, κατανοούμε την ανησυχία του για το μέλλον του Θεσσαλικού, ανησυχούμε το ίδιο, αλλά έχουμε κι εμείς ήθος και υπερηφάνεια. 

Πιστεύουμε ότι ήταν μια άτυχη στιγμή, που οφείλεται στη συγκινησιακή φόρτιση της επερχόμενης πρεμιέρας. 

Θεωρούμε ότι βρισκόμαστε στην ίδια πλευρά. 

Άλλωστε η τέχνη είναι ο πιο σύντομος δρόμος από τον έναν άνθρωπο στον άλλον."