Κάποιοι άνθρωποι είναι σπάνιοι.

Ένας τέτοιος άνθρωπος υπήρξε ο Γιώργος Βουλγαράκης, γιος του αείμνηστου δημοσιογράφου, συγγραφέα και αντιστασιακού Δαμιανού Βουλγαράκη.

Η είδηση του θανάτου του με συγκίνησε πολύ.

Χωρίς αυτόν τα ελληνικά γράμματα είναι φτωχότερα.

Όχι μόνο γιατί ήταν ποιητής, γιατί υπηρέτησε τον πολιτισμό ακάματα από διάφορες θέσεις, ως σύμβουλος της Μελίνας στο Υπουργείο Πολιτισμού, ως πρόεδρος του Φεστιβάλ Αθηνών - Επιδαύρου, της Εθνικής Λυρικής Σκηνής, ως καλλιτεχνικός διευθυντής της Λάρισας - Πολιτιστική Πρωτεύουσα της Ευρώπης 2021...

Αλλά γιατί είχε όραμα, πίστη για το μέλλον της χώρας αλλά και της γενέθλιας πόλης του, για την πολιτιστική παραγωγή της οποίας και τις προοπτικές της  ήταν πολύ υπερήφανος. Είχε γνώση που μεταλαμπάδευε στους συνεργάτες του,  ήθος απαράμιλλο, ψυχραιμία και χιούμορ.

Θυμάμαι τον άνισο αγώνα που δώσαμε, κυρίως με τον χρόνο, τις ιδέες του, να καταστεί η Λάρισα ευρωπαϊκό κέντρο κόμικ, ότι καταγράψαμε όλο το πολιτιστικό δυναμικό μας, με το μεγαλύτερο μέρος του οποίου συναντήθηκε και συνομίλησε.

Υποστήριζε ότι χρειάζεται μια πολιτιστική δραστηριότητα που παρεμβαίνει, όχι που μεσολαβεί, που κινητοποιεί, προτείνει, δίνει ευκαιρίες σε νέα πρόσωπα, έχει ως στόχο την ενίσχυση του κοινωνικού ιστού, την αυτογνωσία αλλά και την ευρωπαϊκή συνειδητοποίηση.

 Όταν μάθαμε πως χάσαμε, με τη γνωστή του νηφαλιότητα μου είπε: “Το πιστεύεις στ' αλήθεια; Δεν χάσαμε. Κερδίσαμε. Ένα ωραίο και παραγωγικό ταξίδι. Βάλαμε τον σπόρο που θα γονιμοποιεί τη σκέψη και το έργο των μελλοντικών γενιών.”

Ο τόπος, του χρωστάει ευγνωμοσύνη. Όλοι μας, ένας- ένας κι εγώ προσωπικά. Αυτό το ταξίδι θα το κάνει μόνος του, άφησε όμως πολύτιμη παρακαταθήκη. Συλλυπητήρια στους οικείους του.

Αντιδήμαρχος Πολιτισμού & Επιστημών Δήμου Λαρισαίων

Πάνος Σάπκας