Μια αντιπαράθεση επιχειρημάτων για την ιστορία, με αφορμή το βιβλίο του καθηγητή του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων, Χάρη Αθανασιάδη «Τα αποσυρθέντα βιβλία», διοργανώνουν το Πολιτιστικό Κέντρο Εκπαιδευτικών ν. Λάρισας, o Σύνδεσμος Φιλολόγων ν. Λάρισας και οι Εκδόσεις Αλεξάνδρεια. Η είσοδος είναι ελεύθερη και το «debate» θα γίνει στην αίθουσα του Γαλλικού Ινστιτούτου Λάρισας, την Τρίτη, 15 Νοεμβρίου, στις 7:00 το απόγευμα.
Αρχικά θα γίνουν οι πρώτες τοποθετήσεις, από τον ίδιο το συγγραφέα, το Νίκο Ράπτη, Δρ. Παιδαγωγικής, Διευθύνων Σύμβουλο των Εκπαιδευτηρίων Μαίρης Ν. Ράπτου και τον Τάσο Μάτο, φιλόλογο, πρόεδρο του Συνδέσμου Φιλολόγων ν. Λάρισας, στη συνέχεια οι δευτερολογίες και μετά θα υπάρξουν ερωτήσεις από το κοινό και συζήτηση, της οποίας το συντονισμό θα έχει ο πρόεδρος του ΠΟ.Κ.Ε.Λ., Αργύρης Γιουρούκης.
Ο Χάρης Αθανασιάδης είναι αναπληρωτής καθηγητής στο Τμήμα Φιλοσοφίας, Παιδαγωγικής και Ψυχολογίας του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων. Τα ερευνητικά του ενδιαφέροντα επικεντρώνονται στην Ιστορία της Εκπαίδευσης και τη Δημόσια Ιστορία. Μελέτες του έχουν δημοσιευθεί σε βιβλία, συλλογικούς τόμους και επιστημονικά περιοδικά, στην ελληνική και την αγγλική γλώσσα.
Για ποιους λόγους και υπό ποιες συνθήκες ένα σχολικό εγχειρίδιο γίνεται αντικείμενο δημόσιας διαμάχης και γιατί κάθε φορά που ξεσπά μια τέτοια διαμάχη καταλήγει σε απόσυρση του επίμαχου εγχειριδίου; Με αφετηρία την ιδεολογική και πολιτική αντιπαράθεση για το βιβλίο Ιστορίας της ΣΤ΄ Δημοτικού (2006-2008), τούτη η μελέτη ανατέμνει τέσσερις συμβολικούς πολέμους για ισάριθμα «αιρετικά» εγχειρίδια. Η αφήγηση ξετυλίγεται ανάστροφα, από το παρόν στο παρελθόν, αποτυπώνοντας την πορεία που ακολούθησε η ιστορική έρευνα. Κάθε διαμάχη και ένα βήμα, κάθε βήμα και ένα κεφάλαιο, ωσότου από την Ελλάδα της παγκοσμιοποίησης, επιστρέψουμε στις αρχές του 20ού αιώνα, στην Ελλάδα του μαχητικού εθνικισμού. Σε όλες τις περιπτώσεις, το κεντρικό διακύβευμα ήταν ο εθνοποιητικός ρόλος της σχολικής μας Ιστορίας – το περιεχόμενο, εντέλει, της εθνικής μας ταυτότητας. Σε όλες τις περιπτώσεις, τα «αιρετικά» (και τελικώς αποσυρθέντα) βιβλία απέκλιναν ουσιωδώς από τον ιστορικό κανόνα όπως αυτός είχε διαμορφωθεί και εμπεδωθεί στα τέλη του 19ου αιώνα. Ξεχώρισαν και προκάλεσαν, διότι ήταν κάτι περισσότερο ή κάτι διαφορετικό από ένα άσμα ηρωϊκό και πένθιμο για το αρχέγονο, ανάδελφο ελληνικό έθνος. Η μελέτη ολοκληρώνεται με μια αντίστιξη: αναλύεται το δημοφιλέστερο και μακροβιότερο αναγνωστικό του 19ου αιώνα, ως ιστορικό αφήγημα που αποκλίνει σημαντικά από τον κανόνα, ακριβώς επειδή γράφτηκε και διδάχτηκε, πριν αυτός κατισχύσει ολοκληρωτικά. Καταδεικνύεται έτσι πως η σχολική μας Ιστορία έχει κι αυτή την ιστορία της.