Ένας από τους κυρίαρχους μύθους, που θέριεψε στα χρόνια της Μεταπολίτευσης, ήταν (και) αυτός του «ηθικού πλεονεκτήματος της Αριστεράς». Ο μύθος αυτός ρίζωσε βαθιά στο συλλογικό υποσυνείδητο του λαού, αφού η απουσία της αριστερής κυβερνητικής πράξης από τη μια, και οι ευθύνες των κομμάτων που κυβέρνησαν από την άλλη, φρόντισαν για την καλλιέργειά του.

Ήταν ο Ανδρέας Παπανδρέου αυτός που, πρώτος απ’ όλους, κατάλαβε την σημασία της διατήρησης και ενδυνάμωσης του εν λόγω μύθου, αφού κάτι τέτοιο θα του επέτρεπε –όπως και του επέτρεψε τελικά- την πολιτική του κυριαρχία. Εκμεταλλευόμενος, λοιπόν, την αριστερή, δήθεν φιλολαϊκή, ρητορική, δόμησε το σαθρό, πλην όμως αποδοτικό οικοδόμημα του σύγχρονου Μεταπολιτευτικού λαϊκισμού.

Έπρεπε να περάσει κοντά μισός αιώνας, για να διαλυθεί στη χώρα (και) αυτός ο μύθος, κάτι που δεν θα μπορούσε σε καμία περίπτωση να συμβεί, αν δεν αναλάμβανε τη διακυβέρνηση της χώρας η Αριστερά. Για παράδειγμα, μόνο τον μήνα Ιούλιο περιπτώσεις όπως:

• η ανάληψη μεγάλου ποσού λίγο πριν το κλείσιμο των τραπεζών από την μητέρα της πρώην Υπουργού Οικονομικών,

• η μη εκπλήρωση των στρατιωτικών υποχρεώσεων του Γραμματέα της ΚΕ του ΣΥΡΙΖΑ και μέλους της διαπραγματευτική ομάδας της χώρας μας,

• η καταγγελία για εν ενεργεία μέλος της Κυβέρνησης που διατηρεί off shore εταιρεία,

• η ομολογία του νυν Υφυπουργού Εσωτερικών ότι ως Δήμαρχος διατηρούσε δυο ταμεία,

• η ενοικίαση των κατοικιών του πρώην Υπουργού Οικονομικών έναντι αδρών αμοιβών και χωρίς το σήμα του ΕΟΤ,

• η μεταφορά χρημάτων στο εξωτερικό του αναπληρωτή Υπουργού Οικονομικών και αφού είχε αναλάβει τα καθήκοντά του και

• οι διορισμοί συγγενικών και όχι μόνο, προσώπων σε καίριες θέσεις του δημοσίου τομέα,

αποδεικνύουν περίτρανα ότι επιδίωξη του ΣΥΡΙΖΑ ήταν να γαντζωθεί στην εξουσία και να την εκμεταλλευτεί για ίδιον όφελος.

Όλα τα παραπάνω, φυσικά, αποτελούν απλές παρωνυχίδες μπροστά στην μέγιστη πολιτική απάτη, αυτή του δημοψηφίσματος, δια μέσω του οποίου τελικά ο ελληνικός λαός φορτώνεται με το πλέον δυσβάσταχτο, αριστερό, τρίτο μνημόνιο, ακριβώς από εκείνους που θα το έσχιζαν και θα ήταν μέρα μεσημέρι!

Ο κρότος της εξαπάτησης είναι τόσο μεγάλος, που όλα όσα ψελλίζουν πλέον κάποια στελέχη της αριστερής κυβέρνησης δεν ακούγονται. Τώρα είναι η ώρα που ολόκληρο το πολιτικό σύστημα της χώρας θα πρέπει να θέσει τους κανόνες εκείνους, που θα οδηγήσουν στην πραγματική κάθαρση και θα εξαλείψουν μια για πάντα τις στρεβλώσεις, οι οποίες οδήγησαν τη χώρα στην χρεοκοπία.

Τώρα που το «ηθικό πλεονέκτημα της Αριστεράς» αποδείχτηκε, με τον πλέον εμφαντικό τρόπο, πως επρόκειτο για έναν ακόμη μύθο της ελληνικής μεταπολιτευτικής ιστορίας, ήρθε η ώρα να αναμετρηθούμε με την πραγματικότητα. Και αυτή η αναμέτρηση δεν αφορά μόνο την Αριστερά.

To άρθρο δημοσιεύτηκε στην Εφ. Ελευθερία