Την επανεξέταση του νομοθετικού πλαισίου και τη διεύρυνση των κατηγοριών δικαιούχων στα δημοτικά ειδικά «κοινωνικά» τιμολόγια, ώστε να συμπεριληφθούν και κοινωνικές ομάδες που επλήγησαν ιδιαίτερα ή δημιουργήθηκαν μέσα στην κρίση, ζήτησαν με ερώτησή τους προς τον Υπουργό Εσωτερικών η βουλευτίνα Λάρισας του ΣΥΡΙΖΑ Ηρώ Διώτη και η επικεφαλής της ΕΠΕΚΕ Εσωτερικών & Αυτοδιοίκησης του ΣΥΡΙΖΑ Μαρία Θελερίτη, βουλευτίνα Κορινθίας, με αφορμή τη μερική ακύρωση της ομόφωνης απόφασης του Δήμου Λαρισαίων για το κοινωνικό τιμολόγιο της ΔΕΥΑΛ από την Αποκεντρωμένη Διοίκηση Θεσσαλίας-Στ. Ελλάδας.

Οι βουλευτίνες, εκθέτοντας αναλυτικά τα γεγονότα, επισημαίνουν ότι «η απόφαση της ΔΕΥΑΛ και συνεπακόλουθα η ομόφωνη απόφαση του ΔΣ Λαρισαίων “αφουγκράστηκαν” τις ανάγκες της εποχής, όπου η ανεργία καλπάζει, οι συντάξεις έχουν περικοπεί στα όρια της πείνας, οι νέοι επαγγελματίες έχουν ελάχιστες απολαβές και, κατά κανόνα, οι μεγαλοοφειλέτες είναι συμπολίτες που μην έχοντας τη δυνατότητα πληρωμής, συσσώρευσαν χρέη προς την Επιχείρηση τα οποία και πλέον έχουν καταστεί αδύνατο να εξοφληθούν. Ήδη η Δημοτική Αρχή σχεδιάζει να προσφύγει ενώπιον της Ειδικής Επιτροπής του άρθρου 152 του Ν. 3463/2006 εντός της προθεσμίας του άρθρου 151 του ίδιου νόμου, αλλά πιθανολογείται ότι ενόσω η νομοθεσία παραμένει η ίδια, η προσφυγή της να απορριφθεί. Μάλιστα, στο παρελθόν η Αποκεντρωμένη Διοίκηση είχε πάλι απορρίψει (αρ. πρωτ. 24679/270323 Π.Ε), με το ίδιο σκεπτικό την 641/2014 Απόφαση του ΔΣ Λαρισαίων για απαλλαγή των μακροχρόνια ανέργων από το Τέλος Καθαριότητας και Φωτισμού».

Εξαίροντας την ανάγκη «οι ΟΤΑ, στο πλαίσιο της λειτουργικής τους αυτοτέλειας, να έχουν τη δυνατότητα να καθορίζουν αυτόνομα το πλαίσιο απαλλαγών και διευκολύνσεων προς τους δημότες τους, στο πλαίσιο άσκησης κοινωνικής πολιτικής», οι βουλευτίνες ζήτησαν από το Υπουργείο «να επανεξετάσει τη σχετική νομοθεσία και, ενισχύοντας τον κοινωνικό ρόλο της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, να διευρύνει τις κατηγορίες δικαιούχων ειδικών “κοινωνικών” τιμολογίων, τόσο για τα δημοτικά τέλη όσο και για την κατανάλωση νερού, ώστε υφιστάμενες και μελλοντικές αποφάσεις Δήμων και Δημοτικών Επιχειρήσεων να μην προσκρούουν στην απουσία νομοθετικού πλαισίου».