Έχεις ακούσει μουσική σε προαύλιο εκκλησίας, έχεις πιει τον καφέ σου ή έχεις παίξει πινγκ-πονγκ με τον κολλητό και τον πάτερ; Ο πάτερ Νικηφόρος Κοντογιάννης σίγουρα δεν είναι σαν αυτούς τους «παραδοσιακούς παππάδες που έχεις γνωρίσει. Σου δίνει απλόχερα το χέρι του, σε κοιτάει με πλατύ χαμόγελο και σου εμπνέει μια ηρεμία να κάτσεις και να συζητήσεις μαζί του για όλα στην αυλή του Ιερού Ναού Μεγαλομάρτυρος Άγιου Γεωργίου Λάρισας. Όταν τον συνάντησα πρώτη φορά πριν μερικά χρόνια ήμουν διστακτική και μπορώ να πω αμφέβαλα για το πώς η εκκλησία μπορεί όντως να «εκσυγχρονιστεί».

Στάθηκα μπροστά στα δύο μικρά ηλεκτρονικά στασίδια σε μορφή προσκυνηταριού που είναι συνδεδεμένα με τους υπολογιστές της ενορίας και μπορεί κάποιος να καθίσει, να ακούσει μουσική, ακολουθίες, ομιλίες, να διαβάσει κάποιο κείμενο ή να ανατρέξει σε αρχεία φωτογραφιών και εκδηλώσεων και κατάλαβα πως η αλλαγή έχει έρθει. Γλυκός, στοργικός, ήρεμος, έχει να πει πάντα κάτι θετικό για τον απέναντι του χωρίς να σε κρίνει και έχει συνδεθεί όχι άδικα με την πιο hi tech εκκλησία της χώρας. Χάρη και στην πρωτοβουλία των νέων του ναού αξιοποιεί και ενσωματώνει την εξέλιξη της τεχνολογίας για να φέρει τους πιστούς και κυρίως τους νέους και τις νέες όλο και πιο κοντά της. Πρωτοποριακές ιδέες με video-wall για την προβολή της Θείας λειτουργίας, φωτοκύτταρο, το οποίο μετρά τους πιστούς, τα ενεργά social media, τα podcasts, η ιστοσελίδα της εκκλησίας, αλλά και το ραδιοτηλεοπτικό κανάλι Galilea Web TV της ενορίας είναι μόνο μερικά από όσα κάνουν την εκκλησία αυτή να ξεχωρίζει. Διαδικτυακό κεράκι κανείς;

«Προσπαθήσαμε και προσπαθούμε να μην εντυπωσιάζουμε με την τεχνολογία, αλλά να την αξιοποιούμε, χωρίς ακρότητες και υπερβολές για να ωφεληθεί κάθε καλοπροαίρετος. Με τους μικρούς έγινα μικρός και παίζω μαζί τους, με τους εφήβους έφηβος και συζητώ μαζί τους διοργανώνοντας και διάφορες εκδηλώσεις. Με τους ενήλικες ενήλικας δημιουργώντας δράσεις ποιμαντικές, με τους ηλικιωμένους ηλικιωμένος φροντίζοντας για την υγεία τους και για τις ανάγκες τους. Αυτό μας κάνει χαρούμενους, διότι με τον τρόπο αυτό προσεγγίζουμε πρακτικά τις ανάγκες όλων των ανθρώπων, ώστε η εκκλησία μέσα από την λατρεία, την κατήχηση, την ποιμαντική και την προσωπική επικοινωνία, να τους αποσπά από τα ψυχολογικά και κοινωνικά αδιέξοδα του σύγχρονου πολιτισμού. Οι νέοι άρχισαν να εκδηλώνονται όλο και πιο πολύ με όλα αυτά και συζητώντας, όλοι μαζί και με τον καθένα ξεχωριστά, διάφορα κοινωνικά θέματα, αποκαλύφθηκαν, η διάθεση για εθελοντισμό και οι πολύ καλές αναζητήσεις που υπήρχαν μέσα τους, τις οποίες ήταν απαραίτητο να αξιοποιήσουμε. Δημιουργήσαμε έτσι, μια μεγάλη ενοριακή ομάδα ώστε οι νέοι, αλλά και πολλοί άλλοι να “ξεφεύγουν” από τις κακοτοπιές της κοινωνίας» μου λέει με χαρά ο πάτερ.

Για να συνεχίσει: «Με τους νέους είμαστε μια οικογένεια και ανάλογα με τις περιπτώσεις οι σχέσεις μας γίνονται πατρικές, φιλικές, αδελφικές, παιδικές και ό,τι άλλο μπορεί να αναπαύσει τους νέους, να τους φέρει και να τους κρατήσει κοντά στον Χριστό. Μου αρέσει να συζητάω μαζί τους το πόσο δυνατοί γίνονται κάθε μέρα, ώστε να μπορέσουν να αντιμετωπίσουν τον εαυτό τους, τα πάθη τους και τα ελαττώματά τους και το ότι πρέπει τον εαυτό τους να μη τον φοβούνται ούτε να τον κρύβουν “κάτω από το χαλί” για να φαίνονται καλοί και ωραίοι, αλλά να τον αγαπούν όπως είναι για να τον βελτιώσουν. Συζητούμε όλα τα προβλήματα και τα θέματα των νέων που αναφύονται στο σχολείο, στις παρέες τους, στις σχέσεις τους, στην οικογένεια.

Ποτέ δεν ξεκίνησα ένα έργο από ενθουσιασμό ή από διάθεση να εντυπωσιάσω ή να πρωτοτυπήσω. Αντιθέτως πριν ξεκινήσω οποιοδήποτε ποιμαντικό έργο, ζυγίζω τις δυνάμεις μου, ασφαλίζω τον εαυτό μου, ερευνώ, όσο αυτό είναι εφικτό, τις δυσκολίες και τα αποτελέσματα του έργου. Αν κανείς δεν ξεκινήσει με μια ποιμαντική διαίσθηση, διορατικότητα, ευελιξία και ετοιμότητα για το έργο που θέλει να ξεκινήσει, τότε σίγουρα θα τον πνίξουν τα κύματα. Όλα αυτά εξαφάνιζαν τις δυσκολίες έστω κι αν κάποιοι γύρω μου έλεγαν ότι όλα είναι ένα πυροτέχνημα και σύντομα θα σβήσουν.

Από τη στιγμή που δραστηριοποιούμαι ξεφεύγοντας από το κατεστημένο και τα τυπικά δεδομένα κάποιοι παραξενεύονται και επικρίνουν. Στην πορεία όμως, βλέποντας την εξέλιξη και το έργο μας όλες οι αρνητικές κριτικές ατονούν και εξανεμίζονται. Στο θέμα αυτό προσπαθούμε να εργαζόμαστε έτσι ώστε ό,τι κάνουμε να εμπνέει σοβαρότητα, πειθαρχεία, χαρά και ειρήνη. Φυσικά δεν μπορεί κανείς να επηρεασθεί όταν βάζει σωστούς στόχους κι όταν κινείται με ταπείνωση και αγάπη».

Από πότε ξεκίνησε να γίνετε hi tech η εκκλησία;

Ως εφημέριος στον Ι. Ναό του Μεγαλομάρτυρος Αγίου Γεωργίου Λαρίσης, μαζί με τα μέλη της Ενοριακής Συντροφιάς «ΓΑΛΙΛΑΙΑ» δημιουργούμε, σταδιακά από το Μάιο του 2005, το Ενοριακό Παντοπωλείου, την Ενοριακή Ιματιοθήκη, το Ενοριακό Ιατρείο και Φαρμακείο, τις Σχολές Κοπτικής-Ραπτικής, Αγιογραφίας και Κεντήματος Λασέ. Έτσι την Παρασκευή της 19ης Ιουνίου 2009 δημοσιεύουμε στο διαδίκτυο την Ηλεκτρονική μας Ιστοσελίδα αναρτώντας κάθε μας δράση. Θέλαμε όμως όλη αυτή τη διαδικτυακή επικοινωνία με τους φίλους μας να την κάνουμε πιο ζωντανή και πιο επικοινωνιακή. Αυτό βέβαια μας οδήγησε, μετά από πολλούς κόπους και προσπάθειες να δημιουργήσουμε τον διαδικτυακό Ραδιοτηλεοπτικό σταθμό Galilea Web TV και να ξεκινήσουμε το 2013 να μεταδίδουμε ζωντανά όλες τις δραστηριότητές μας και κυρίως τις Λειτουργίες μας και τις Ομιλίες προς τους νέους και τα νέα Ζευγάρια. Από το 2021 λειτουργούμε με 24ωρο πρόγραμμα.


Με όλες αυτές τις δραστηριότητες το Εκκλησίασμα αυξήθηκε και αναγκασθήκαμε να ανακαινίσουμε την Εκκλησία μας προεκτείνοντάς την Δυτικά. Η κίνηση όμως αυτή δεν ήταν αρκετή και αναγκασθήκαμε να τοποθετήσουμε και στην είσοδο του Ι.Ναού αλλά και στον υπόγειο χώρο δύο οθόνες για να μπορούν όλοι να παρακολουθούν τις Ακολουθίες μας. Με αυτές μας τις ενέργειες, όταν βρεθήκαμε αντιμέτωποι με τις δυσκολίες και τα προβλήματα που δημιούργησε η πανδημία, ήμασταν έτοιμοι να εξυπηρετήσουμε τούς πιστούς όχι μόνο αυτούς που ευρίσκοντο στο προαύλιο της Εκκλησίας, αφού δεν ήταν επιτρεπτό να εισέλθουν εις τους Ι.Ναούς, αλλά όλους τους πιστούς και μάλιστα τους απανταχού της Γης Έλληνες.

Στo Galilea Web TV θα βρεις...

Συγκεκριμένα, στο Galilea Web Tv μπορεί να παρακολουθήσει ο πιστός όλες τις δραστηριότητες της εκκλησίας. Λειτουργεί χωρίς διαφημίσεις ή άλλες παρεμβολές, σε 24ωρο πρόγραμμα από το 2021. Live μεταδόσεις των ιερών ακολουθιών, των ομιλιών προς τους νέους -και όχι μόνο-, των εκδηλώσεων, των συνεδρίων που πραγματοποιούνται στην εκκλησία είναι μερικά από όσα μπορεί να κλικάρει κάθε πιστός άμεσα. Ακόμη μπορεί να ακούσει και να παρακολουθήσει την καθημερινή Βραδινή προσευχή (Απόδειπνο), να ψυχαγωγηθεί με τα διδακτικά (παιδαγωγικά, ψυχαγωγικά, υμνολογικά, ποιμαντικά, κατηχητικά) βίντεο, τα τραγούδια, τις ψαλμωδίες, τα podcasts, τους Βυζαντινούς ύμνους και το ραδιόφωνο.

Στην ιστοσελίδα της ενορίας κοινοποιούνται οι εκδηλώσεις της, δίνεται η δυνατότητα σε όσους δεν μπορούν να ανάψουν το κεράκι τους, δωρεάν ή καταθέτοντας στο λογαριασμό του Ναού το δίλεπτό τους, και να γράψουν ονόματα για μνημόνευση ζώντων και κεκοιμημένων. «Σιγά-σιγά οι ομάδες εθελοντισμού κι ο κάθε ένας άρχισε με πολύ ζήλο να εντάσσεται σε μια από τις ομάδες που δημιουργήσαμε όπως είναι το ηλεκτρονικό εργαστήριο, το παντοπωλείο, το φαρμακείο, το ιατρείο, τα συσσίτια, η κοπτική-ραπτική, το κέντημα Λασέ, η ιματιοθήκη, η βυζαντινή αγιογραφία, η διαδικτυακή βιβλιοθήκη, η δανειστική βιβλιοθήκη, το αναγνωστήριο της Κιβωτού, η φιλαρμονική, η χορωδία, τα χορευτικά μας, ο λαχανόκηπός μας και άλλες περιοδικές δραστηριότητες. Μέσω της ιστοσελίδας μας προσπαθούμε να διευκολύνουμε τους πολλούς φίλους μας να κλείνουν διαδικτυακά συνάντηση μαζί μου για εξομολόγηση ή συζήτηση. Να μπορούν να συμμετέχουν στο δέμα των φτωχών Πάσχα και Χριστούγεννα. Να ανοίγουν τα βιβλία της πλούσιας διαδικτυακής Βιβλιοθήκης για να τα διαβάσουν. Να καταθέσουν, «εις μνημόσυνον αιώνιο» (φυσικά δωρεάν), τη φωτογραφία και το βιογραφικό των προσφιλών τους κεκοιμημένων. Να βλέπουν ή να κατεβάσουν το ετήσιο αγιολόγιο-ημερολόγιο που το επιμελούμαι έχοντας ως βοηθούς και κάποιους νέους της συντροφιάς μας καθώς και το βιβλίο μου “Άκουσε με Κύριε” με 188 προσευχές εμπνευσμένες από το Ψαλτήρι. Όλα φυσικά δωρεάν όχι μόνο σε τοπικό επίπεδο αλλά σε παγκόσμιο μιας και δίδεται η δυνατότητα αυτή. Μεγάλη χαρά νιώθω όταν με καλούν άγνωστοι άνθρωποι από περιοχές της Αυστραλίας, της Ασίας, της Αμερικής και μου περιγράφουν την ωφέλεια που αποκομίζουν από την ιστοσελίδα μας».

Αναρωτιέμαι πώς αισθάνεται ο πάτερ που η Εκκλησία θεωρείται η πιο hi tech. «Χαρά μας είναι να φθάνει το μήνυμα του Χριστού σε όλους τους ανθρώπους και να μπορεί ο καθένας να βρίσκει παρηγοριά κοντά στο Χριστό. Και φυσικά χαίρομαι που βρίσκονται νέοι οι οποίοι συνεργάζονται και μαζί μου και μεταξύ τους, ώστε ο στόχος μας με τη βοήθεια του Θεού να γίνεται πραγματικότητα. Νιώθω βαθιά ικανοποίηση διότι κανείς μας δεν αισθάνεται υπεροπτικά με το όλο έργο που επιτελείται αλλά έχουμε την αίσθηση ότι κάνουμε κάτι που είναι πολύ λογικό και φυσικό».

Η δύσκολη στιγμή του πάτερ Νικηφόρου

«Η πιο δύσκολη στιγμή ήταν όταν, απρόσμενα, ο πνευματικός μου πάτερ Αθανάσιος Μυτιληναίος και ο Μακ. Μητροπολίτης Λαρίσης κ. Θεολόγος, τόσο διακριτικά και χωρίς κανείς να το αντιληφθεί, μου έδωσαν την εντολή, χωρίς περιθώρια αντιλογίας, να διακόψω τις σπουδές μου στο “Πανεπιστήμιο της ερήμου” (ήταν 20 χρόνια μοναχός στο Μοναστήρι του Αγ. Δημητρίου στο Στόμιο Λαρίσης) και να αναλάβω να διακονήσω την Εκκλησία, κάτι που και ο Άγιος Παϊσιος, ο Όσιος Πορφύριος και ο Όσιος Εφραίμ, ο Κατουνακιώτης μου το προείπαν σε κάποιες από τις συναντήσεις που είχα μαζί τους ως νέος».


Η εκκλησία του «μέλλοντος»

«Έχουμε κάνει πάρα πολλά και πρέπει για την ώρα να τα σταθεροποιήσουμε και να τα αναβαθμίσουμε. Προσπαθούμε να κάνουμε πιο λογικό και πιο συνετό τον τρόπο με τον οποίο οι πιστοί παραλαμβάνουν το κεράκι τους. Στη συνέχεια θα έρθουν νέα ενδιαφέροντα πράγματα». Τον ρωτώ στο τέλος για τις κοινωνικές εξελίξεις και αν θεωρεί τη νέα γενιά αδικημένη. «Σίγουρα τα πράγματα είναι δύσκολα για όλους. Ας είμαστε αισιόδοξοι, δεν πρέπει να τα παρατάμε». «Αυτό είναι το μότο σας» παρατηρώ. «Αυτό και μια φράση από τον λόγο της Αποκαλύψεως «γίνου πιστὸς ἄχρι θανάτου, καὶ δώσω σοι τὸν στέφανον τῆς ζωῆς» απαντά χαρίζοντας μου ένα αληθινό χαμόγελο.

Μαριάννα Μανωλοπούλου (athensvoice.gr)