Ως ένα νομοσχέδιο «κοινωνικού αυτοματισμού και έντονης επικοινωνιακής προπαγάνδας» χαρακτήρισε ο βουλευτής Λάρισας του ΣΥΡΙΖΑ – Π.Σ. κ. Βασίλης Κόκκαλης, αυτό της κυβέρνησης για τον ΟΑΕΔ που φέρει τον τίτλο «δουλειές ξανά».

Μάλιστα, ο Λαρισαίος πολιτικός κάνοντας λογοπαίγνιο από το βήμα της βουλής, χαρακτήρισε το νομοσχέδιο ως «αναδουλειές ξανά, δουλειές για λίγους».

Αναλυτικότερα ο κ. Κόκκαλης ανέφερε τα εξής: «Ακόμη ένα νομοσχέδιο κοινωνικού αυτοματισμού και έντονης επικοινωνιακής προπαγάνδας. Τους ωραίους και πομπώδεις τίτλους, όπως είναι ο τωρινός «δουλειές ξανά», αλλά και «Ελλάδα, ανάπτυξη παντού» τους έχουμε δει ξανά και στο παρελθόν. Είναι γεγονός ότι η Κυβέρνηση επιδίδεται πολύ έντονα στην επικοινωνία.  

Κοινωνικός αυτοματισμός. Ρίχνει αποκλειστικά και μόνο την ευθύνη στον άνεργο. Ξέρετε, ο ΟΑΕΔ έκανε χρόνια να χτίσει αυτό το όνομα και ο ΟΑΕΔ δεν είναι εφορία, είναι ένας οργανισμός ο οποίος έχει ταυτιστεί με τον αδύναμο. Σε αυτό το νομοσχέδιο πριν προσφέρει, απειλεί ότι θα τον διαγράψει από το μητρώο.  

Επιτρέψτε μου, όμως, να κάνω ένα σχόλιο για το όνομα του οργανισμού. Από τούτο εδώ το Βήμα ο κ. Χατζηδάκης χαρακτήρισε ως αστεία την κριτική για την αλλαγή του ονόματος σε «Δημόσια Επιχείρηση Απασχόλησης». Να θυμίσουμε στο σημείο αυτό ότι τα τελευταία χρόνια ο ΟΑΕΔ έχει ξοδέψει πάρα πολλά χρήματα για την προβολή του ονόματός του.  

Δεύτερον, ο κ. Χατζηδάκης είπε ότι θα χρειαστούν επιπλέον χρήματα, τα οποία όμως θα καλυφθούν από το Ταμείο Ανάκαμψης. Επιτρέψτε μου να πω ότι αυτό δεν είναι ένα πειστικό επιχείρημα για την αλλαγή του ονόματος.  

Ένας κυβερνητικός Βουλευτής ανέφερε ότι αυτό γίνεται σε όλη την Ευρώπη. Καλό είναι, λοιπόν, να θυμηθούμε το πώς αναφέρονται οι αντίστοιχοι οργανισμοί ενδεικτικά σε κάποιες χώρες. Στη Γαλλία ως «Κέντρο Απασχόλησης», στην Ιταλία ως «Εθνικός Οργανισμός για τις Ενεργητικές Πολιτικές Αγοράς Εργασίας», στη Γερμανία ως «Ομοσπονδιακός Οργανισμός Απασχόλησης», στο Βέλγιο ως «Φλαμανδική Υπηρεσία Απασχόλησης και Επαγγελματικής Κατάρτισης», στη Σουηδία ως «Γραφεία Απασχόλησης». Συνεπώς, δεν υφίσταται καμία υποχρέωση από την Ευρωπαϊκή Ένωση για την αλλαγή του ονόματος.

Επιτρέψτε μου να αναφερθώ στη στεγαστική πολιτική, σε ένα πολύ σοβαρό θέμα. Η ενέργεια και η στέγαση αναδεικνύονται στα δύο φλέγοντα θέματα που απασχολούν σήμερα τα νοικοκυριά στη χώρα μας. Ο κ. Χατζηδάκης είπε -θα αναφέρω χαρακτηριστικά τις εκφράσεις του- το εξής: «Τι σόι Αντιπολίτευση είναι αυτή; Πού βλέπει το άσχημο; Τι στο καλό διάλυση φέρνουμε; Είναι ανακρίβεια ότι επεκτείνεται η στεγαστική πολιτική στους νέους, ναι ή όχι;».

Ήδη τα μέσα μαζικής ενημέρωσης και τα δελτία ειδήσεων έχουν πηχυαίους τίτλους -νομίζω πως όλοι θα τους έχουμε ακούσει- για φθηνή στέγη από τον ΟΑΕΔ. Δεν σας κρύβω ότι δέχτηκα τηλεφωνήματα από πολλούς συμπολίτες μου για το ότι νιώθουν την αγωνία και την προσμονή πως θα αποκτήσουν φθηνό διαμέρισμα.

Θεωρείτε ως φθηνή μίσθωση τη φράση του νομοσχεδίου «…στην περίπτωση αυτής της μίσθωσης ο μισθωτής αναλαμβάνει να οικοδομήσει με δικές τους δαπάνες το ακίνητο»; Είναι δυνατόν; Σε ποιους απευθύνεται; Στους ευάλωτους. Είναι δυνατόν αυτός ο οποίος δεν μπορεί να πληρώσει σήμερα το ρεύμα, να μπορεί να χτίσει ή να ανακαινίσει; Πού τα λέτε αυτά; Ακόμα κι αν δίνατε το διαμέρισμα δωρεάν έτοιμο, πόσα χρόνια απαιτούνται; Δεν θέλει τουλάχιστον μια πενταετία;  

Όμως, η στεγαστική πολιτική απαιτεί βραχυπρόθεσμα και μακροπρόθεσμα μέτρα.  Ήδη από το 2009 οι τράπεζες σταμάτησαν τα στεγαστικά δάνεια. Αυτό σε συνδυασμό με το φαινόμενο της βραχυχρόνιας μίσθωσης, της «Golden Visa», αλλά και με την αύξηση του τουρισμού είχαν ως αποτέλεσμα την αύξηση της αξίας των ακινήτων και των ενοικίων.  

Ήδη παράγοντες της κτηματαγοράς όπως το Πανελλαδικό Δίκτυο Κτηματομεσιτών είχαν κρούσει τον κώδωνα του κινδύνου.  

Τι κάνουν οι άλλες χώρες; Στην Πορτογαλία το 2019 το Πορτογαλικό Κοινοβούλιο ενέκρινε νόμο για τη στέγαση, στον οποίο τα άτομα άνω των 65 ετών ή άτομα με 65% αναπηρία δεν μπορούν να εκδιωχθούν από την κατοικία τους. Επίσης, έδωσε κίνητρα στους ιδιοκτήτες των ακινήτων και προώθησε φορολογικά μέτρα για μακροχρόνιες μισθώσεις. Η Ισπανία το ίδιο. Η Ολλανδία δεν πήρε μέτρα ελέγχου των ενοικίων, αλλά έθεσε ως στόχο να ανακατασκευαστούν ένα εκατομμύριο διαμερίσματα μέχρι το 2030.  

Στην Αυστρία, στη Βιέννη σήμερα πάνω από τα 1,8 εκατομμύρια κατοίκους, το 62%, ζει σε κατοικίες κοινωνικών εισοδημάτων. Οι κατοικίες κοινωνικών εισοδημάτων περιλαμβάνουν δημοτικά και επιδοτούμενα διαμερίσματα. Η συνταγή της Βιέννης για την άμβλυνση των τιμών ενοικίασης βασίζεται στην ισχυρή παρέμβαση των δημοσίων αρχών στη στέγαση. Ποια είναι η παρέμβαση;  

Η κατοικία, η στέγαση, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι -κάτι το οποίο λησμονείτε- είναι δικαίωμα, δεν είναι εμπόρευμα και ταυτόχρονα είναι και υποχρέωση της πολιτείας. Αλήθεια, η σύμπραξη δημοσίου με ιδιωτικό τομέα που κάνετε λόγο στο νομοσχέδιο ποια θα είναι; Μόνο η ανέγερση των διαμερισμάτων;  Η Κύπρος έχει εφαρμόσει μια πάρα πολύ καλή μέθοδο. Έχει δώσει αύξηση στον συντελεστή δόμησης και ουσιαστικά κατασκευάζονται φθηνά διαμερίσματα. 

Συνεπώς, μια στεγαστική πολιτική -την οποία στερείται αυτή τη στιγμή η Κυβέρνηση- αποτελείται από μακροπρόθεσμα μέτρα όπως είναι η προστασία των οικιστικών μισθώσεων με φορολογικά κίνητρα στους ιδιοκτήτες, δάνεια άτοκα για αγορά ή ανακαίνιση κατοικίας, αξιοποίηση των ακινήτων αγνώστου ιδιοκτήτη από το Εθνικό Κτηματολόγιο και κατά δεύτερον, τα μακροπρόθεσμα με τη δημιουργία κοινωνικών κατοικιών. 

Τέτοια, όμως, στεγαστική πολιτική στερείται η παρούσα Κυβέρνηση και γι’ αυτό το καταψηφίζουμε. Και εν τέλει, ο τίτλος του νομοσχεδίου δεν έπρεπε να είναι «δουλειές ξανά». Αναδουλειές ξανά, δουλειές για λίγους.»