Σε ανακοίνωση του Σωματείου Ιδιωτικών Εκπαιδευτικών Λειτουργών Θεσσαλίας σχετικά με τη λειτουργία ιδιωτικών σχολείων αναφέρονται τα εξής:

«Ενώ τα προβλήματα που έχουν προκληθεί από τις πλημμύρες στη Λάρισα δεν έχουν επιλυθεί με ευθύνη κυβέρνησης, Περιφέρειας και Δήμου, φαίνεται για ακόμη μία φορά η επιλεκτική ανικανότητά τους και η αδιαφορία τους. Ενόψει της πιθανότητας νέας κακοκαιρίας η πρόληψη ολοκληρώνεται με την απλή αποστολή μηνύματος από το 112 και τα ουσιαστικά μέτρα για την προστασία σχολείων, μαθητών, εκπαιδευτικών και του λαού της Λάρισας απουσιάζουν. Οι μαθητές ακόμη δεν έχουν ξεκινήσει τα μαθήματά τους λόγω της έλλειψης μέριμνας από τους κρατικούς και τοπικούς φορείς διοίκησης.

Μάλιστα, δεν δίστασαν να επιβάλουν την τηλεκπαίδευση ακόμη και σε περιοχές που δεν είναι εφικτή εξαιτίας των προβλημάτων που βιώνουν οι πλημμυροπαθείς καταδεικνύοντας την αναλγησία τους.

Ποια είναι η στάση τους όμως απέναντι στα ιδιωτικά σχολεία της πόλης; Το πλήθος των καταγγελιών δεν τους αγγίζει. Τα ιδιωτικά σχολεία λειτουργούν κανονικά παρά τις αποφάσεις των κρατικών φορέων. Είναι εξοργιστικό ότι άπαντες το γνωρίζουν. Καμία κρατική ή τοπική αρχή όμως δεν παρεμβαίνει, κάνοντας πλάτες στους σχολάρχες κι ενισχύοντας τις ανισότητες μεταξύ των μαθητών με κριτήριο αν φοιτούν σε δημόσιο ή ιδιωτικό σχολείο, ενώ και οι εκπαιδευτικοί μένουν ξεκρέμαστοι, καθώς δεν διασφαλίζονται τα εργασιακά τους δικαιώματα, εφόσον τα ιδιωτικά σχολεία λειτουργούν παράνομα.

Το κράτος ωστόσο είναι ικανότατο να εφαρμόζει εργασιακούς νόμους που κάνουν την ανθρώπινη ζωή λάστιχο. Κι εμείς οι εργαζόμενοι στην ιδιωτική εκπαίδευση το γνωρίζουμε πολύ καλά! Ο νέος νόμος έρχεται να επεκτείνει και να παγιώσει στον κλάδο μας την ελαστικότητα της εργασίας δίνοντας ακόμα περισσότερα εργαλεία στους εργοδότες για την βαθύτερη εκμετάλλευση του χρόνου και της εργασίας μας, ενώ εμείς θα βλέπουμε το εισόδημά μας να συρρικνώνεται. Κάθε εργαζόμενος στην ιδιωτική εκπαίδευση καταλαβαίνει τι έχει να γίνει με τις συμβάσεις ondemand σε ανάλογες περιπτώσεις όπως η σημερινή και πώς μπορούν να χρησιμοποιηθούν ως μέσο πίεσης και απειλής από τον εκάστοτε εργοδότη».