Είναι εδώ και χρόνια – μαζί με τον φίλο του Στέλιο Χασιώτη - η «ψυχή» της γυναικείας ομάδας του ΝΟΛ. Ο Χρήστος Τουλουμτζίδης στα 53 του, έχοντας στο κολυμβητήριο 16 συναπτά έτη (και 10 από αυτά σαν διοικητικός), έχει ζήσει όλη την ιστορία της γυναικείας υδατοσφαίρισης στη Λάρισα εκ των έσω. Αυτό τον καιρό μετά τις τελευταίες εκλογές του Μαρτίου που δεν έθεσε υποψηφιότητα, δεν μετέχει στο δ.σ. του ΝΟΛ  συνεχίζει όμως μαζί με τον Στέλιο Χασιωτη και τον Δημήτρη Κουρετα σαν διοικούσα επιτροπή να «τρέχουν» την γυναικεία ομάδα πόλο του συλλόγου τουλάχιστον ως το τέλος της σαιζόν, (ως γνωστόν από αύριο κι έως την Κυριακή, είναι τα μπαράζ παραμονής με τη ΝΕ Πατρών). Μιλώντας για αυτή την εμπειρία δήλωσε τα εξής:

Α) Για το πως βλέπει την προσπάθεια τόσων χρόνων δίπλα από την πισίνα…

«Η γυναικεία ομάδα είναι μια προσπάθεια που ξεκίνησε ο Δ. Κουρέτας πριν 13 χρόνια. Έχει μια αξιόλογη πορεία με αποκορύφωμα την άνοδο στην Α1 φέτος. Θα μπορούσε να είναι πολύ καλύτερα, να υπήρχαν διακρίσεις και στις υποδομές, αλλά υπάρχει η χρόνια πάθηση του συλλόγου (όπως και σε πολλούς άλλους), δηλαδή η μη συνεργασία κολύμβησης - υδατοσφαίρισης με αποτέλεσμα να φεύγουν πολλά παιδιά από την πισίνα. Επίσης ένα μεγάλο πρόβλημα είναι ότι δεν υπάρχει συμμετοχή των γονέων, να υπάρχει διάδοχη κατάσταση για την ομαλή λειτουργία του τμήματος και την συνέχιση της προσπάθειας που γίνεται».

Β) Για το πως ήταν η φετινή εμπειρία στην Α1 για όλους μέσα στο σύλλογο...

«Η φετινή χρονιά ήταν διδακτική για όλους όσους ασχολούνται με την ομάδα, η οποία φέτος λειτούργησε με το ένστικτο και το φιλότιμο περισσότερο, παρά σαν οργανωμένο σύνολο Α1 εθνικής κατηγορίας. Ξεκινώντας από το στήσιμο της ομάδας στην αρχή μέχρι και τώρα λίγο πριν τα play out. Δυστυχώς, ίσως επειδή είχαμε πολλά χρόνια στην Α2 έχουμε ποτιστεί με την νοοτροπία αυτή και θέλουμε λίγο χρόνο προσαρμογής.
Αυτό που θέλω να τονίσω όμως, είναι ότι σχεδόν κανένας δεν κατάλαβε τι ήταν αυτό που πέτυχε η ομάδα με την άνοδο στην Α1…! Πόσο μεγάλη επιτυχία είναι για μια πόλη σαν τη Λάρισα χωρίς θάλασσα, ιστορία και παράδοση στο άθλημα, να έχει ομάδα στην Α1 κατηγορία υδατοσφαίρισης, ενώ πόλεις όπως ο Βόλος, τα Χανιά, η Χίος, είτε δεν υπάρχουν, είτε φυτοζωούν! Φτάσαμε να κοιτάμε στα μάτια την Πάτρα με τις ευρωπαϊκές διακρίσεις! Παλεύουμε μόνοι μας όμως, ενάντια στο κατεστημένο του χώρου, σε διαιτητές, με τα οικονομικά προβλήματα, χωρίς βοήθεια… είτε από τον σύλλογο τον ίδιο, είτε από τους φορείς της πόλης»...

Γ) Για το τί εικόνα του έδωσε η ομάδα στην αρχή της χρονιάς και τώρα..

«Η ομάδα ξεκίνησε με καλές εμφανίσεις και με εξαίρεση ένα παιχνίδι σε όλα τα υπόλοιπα έπαιξε καλά κι απέσπασε τα συγχαρητήρια όλων! Έχασε την πρόκριση στο φαιναλ-4 του κυπέλου στα πεναλτι και έχανε τα παιχνίδια είτε λόγω κάποιων συγκυριών είτε λόγω κάποιων διαιτητικών αποφάσεων. Ήταν ζήτημα χρόνου να βρει τα πατήματα της, τη συνοχή και τον τρόπο να κερδίζει. Το κατάφερε στην τελευταία φάση και ίσως δεν χρειαζόταν τα play out για να σωθεί, εάν δεν υπήρχε η διαιτησία στο παιχνίδι με το Χαλάνδρι».

Δ) Τέλος, για το τι βλέπει να γίνεται στα μπαράζ παραμονής με τη ΝΕ Πατρών….

«Τα play out στις ημερομηνίες που γίνονται είναι πολύ δύσκολα. Το πρώτο παιχνίδι είναι αύριο στις 6 μ.μ. εδώ στο κολυμβητήριο Αλκαζάρ, κάτι που σημαίνει ότι η ομάδα θα πάει να παίξει με μόλις μία προπόνηση σε 6 ημέρες… (26, 27, 28, 29/4 αργία, 30/4 προπόνηση και 1 Μαΐου αργία!). Το δεύτερο παιχνίδι είναι στην Πάτρα στις 4 Μαΐου στις 18.00 και αν χρειαστεί και τρίτο, είναι στις 5 Μαΐου στις 18.00 στη Λάρισα.
Δηλαδή μπορεί να χρειαστεί να παίξουμε σε μια μέρα δύο παιχνίδια συν το ταξίδι στην Πάτρα! Έτσι το θέμα είναι πως θα παρουσιαστούμε μετά τις αργίες και σε τι κατάσταση θα είμαστε εμείς. Αν είμαστε όπως πρέπει δεν φοβόμαστε καμία ομάδα. Εξάλλου είμαστε η μόνη ομάδα στον όμιλο που κέρδισε το Ρέθυμνο και μάλιστα δύο φορές!
Τέλος, θα ήθελα να πω ότι εύχομαι αν η ομάδα μείνει στην κατηγορία, να τύχει καλύτερης αντιμετώπισης και επιτέλους ας προσπαθήσει και ο σύλλογος να εκμεταλλευτεί αυτή την ευκαιρία»…